GOA : WHERE EAST MEETS WEST


In de jaren zestig kwam er een grote belangstelling voor niet-westerse culturen op gang. Duizenden jonge mensen trokken naar Marokko, Afghanistan, Mexico en India. De grote voorbeelden van deze generatie waren beat-schrijvers als Jack Kerouac, William Burroughs en Allen Ginsberg, die de wereld rondreisden, op zoek naar de magische middelen van andere volkeren. Toen ook populaire muzikanten, in die tijd een sort profeten van een Nieuwe Tijd, onder invloed raakten van het Oosten, was het hek van de dam. Tienduizenden drop-outs namen de slogan van professor Thimothy Leary, "Turn on, Tune in and Drop Out", ter harte en reisden af naar het verre Oosten. Zij hadden genoeg van de westerse consumptiemaatschappij en wilden de wijsheid van andere culturen in zich opnemen.

In India, met haar duizenden jaren oude Shiva Shakti-religie, waren hashish, opium en de space-milkshake Bhang overal in staatswinkels te koop en in menige tempel rookten gerespecteerde, vrome mannen als offer aan Shiva een met hash gevulde CHILLUM. In dat tijdloze India vonden veel westerlingen een ander leven. Geen gemakkelijk leven overigens. Het klimaat is vaak zwaar, ziektes liggen op de loer en het bevattingsvermogen van de bezoeker wordt beproefd door alles wat hij ziet en meemaakt. Vandaar dat veel India-gangers uitkeken naar een geschikte plek om langer in de tropen te blijven. Dat werd Goa, in die tijd nog een Portugese kolonie aan India’s westkust.

Het was een waarachtig vergeten paradijs, waar je rust en vrijheid vond. De katholieke, sterk op Portugal georienteerde stadsbevolking, verwelkomde de bezoekers als mede-Europeanen terwijl ook de vissers van de oeroude stam van de Ramponkars, die langs de stranden wonen, de reizigers hartelijk opnamen. Zij namen geen aanstoot aan het vrije gedrag van de jonge westerlingen. Integendeel, ze verhuurden hutten en huizen, begonnen restaurantjes en winkels, en zo ontstond er een hechte band. Veel reizigers bouwden zelf hutjes in het bos of bivakkeerden gewoon in de openlucht op het strand.

In de loop van de jaren zeventig ontwikkelde Goa zich tot het trefpunt van een culturele avantgarde van freaks en wereldreizigers. Onder de palmen ontstond een reeks van dorpen met een nieuwe cultuur, waar op alle mogelijke manieren geexperimenteerd werd, dus ook met entheogene middelen. Goa raakte bekend als een ideale plaats om een tijdje te vertoeven, geestverwanten te ontmoeten en de laatste nieuwtjes van vrienden over de hele wereld te horen. Een vaste kern van een paar honderd bewoners trotseerden ‘s zomers de moessonregens, maar ‘s winters verbleven hier vele duizenden voor korte of langere tijd. Er ontstond een levendige markt in de meest exotische spullen van heinde en verre.

Tot ver in de jaren tachtig bleef Goa een bolwerk van de westerse subcultuur. Toen gebeurden er een aantal dingen die het paradijs bedierven: in India werd onder druk van de Verenigde Staten een nieuwe drugswetgeving van kracht waarin hashish en opium verboden werden. De politie in Goa ging de westerlingen als prooien zien die afgeperst konden worden en begon hun leven te vergallen met wegversperringen en huiszoekingen. Als ze stuf vonden, kon je je vrijkopen. Tegelijkertijd kwam er een enorme hoeveelheid heroine India binnen, afkomstig uit de Afghaanse oorlog.

Onder de westerse Indiagangers waren ook junkies, zodat de handel ook naar Goa kwam. In de loop der jaren raakte daardoor ook een aantal Goaanse jongeren verslaafd. De katholieke kerk gaf de westerlingen daarvan de schuld. Goa was de eerste plaats ter wereld waar op grote schaal techno-muziek werd gedraaid, tijdens vollemaansfeesten, gecombineerd met ecstasy. De geluiden van sitar en bongo werden vervangen door elektronisch geweld. De autoriteiten werden steeds lastiger en ten slotte werden alle feestelijk getinte bijeenkomsten door de corrupte politie bruut verstoord. Bovendien werden er door projectontwikkelaars steeds meer hotels gebouwd en al spoedig stroomden de toeristen met chartervliegtuigen binnen. Een ontwikkeling die het paradijs niet ten goede is gekomen.
GOA
09-10-2002 tot 15-10-2002
-- 9 oktober 2002 --
Onze eerste treinrit in India zit er op. Naderhand bekeken is het allemaal zeer goed meegevallen. Omdat we een slaapplaats gereserveerd hadden, was er een plekje voor ons voorzien op de trein. Dat kan niet gezegd worden van de goedkoopste zitplaatsen. De trein stond nog niet stil of honderden mensen begonnen aan een race om toch maar een plekje te bemachtigen. Alleen gereserveerde 1e, 2e of 3e klas tickets garanderen een plaats. De slaapplaats was comfortabel en ik heb dan ook bijna de ganse rit geslapen. Wat niet kan gezegd worden van mijn Indische medereizigers, die blijkbaar niet konden slapen van mijn gesnurk (volgens Hilde).
Ons verblijf in Goa zal starten in Colva Beach. Ik heb speciaal een plaats in het zuiden van Goa uitgezocht, omdat het noorden veel toeristischer is. De bedoeling is om het enkele dagen rustig aan te doen en dan de rest van Goa te verkennen.

--13 oktober 2002--
Weer enige dagen geleden dat ik de site nog eens bijgewerkt heb. Maar wat valt er te vertellen als je dagen weinig tot niets uitvoert ?
Zee, strand, bar en restaurant zijn de plaatsen waar we het meeste vertoefd hebben. Zaterdag heb ik een Honda Kinetic gehuurd en we hebben daarmee het grootste deel van Zuid-Goa doorkruist. Dit is echt de meest aangewezen manier om iets van Goa te bezichtigen. Er is ook wel een uitgebreid openbaar vervoer, maar je moet al een halve Indier zijn om die chaos te kunnen ontwarren.
Vandaag hebben we besloten om dinsdag (15-10) met de bus naar Gokarna te vertrekken. Gokarna ligt in Karnataka, Indiaas 8e grootste staat, ongeveer op 150 km van waar we ons nu bevinden.
Foto's : (klik op de titels voor de foto's)

1. vrouw zoekend tussen vuilnis
2. Colva Beach (1)
3. Colva Beach (2)
4. Colva Beach (3)
5. Colva Beach (4)
6. Colva Beach (5)