Niymrawa z kole Glywic Zaroski
kole Glywicow boua tako sztela kaj sie czi cesty trefiouy i
kaj se
na kamiyniu zaroz kole tyj szteli, tam kaj sie czi cesty
trefiouy, i czeko. Naroz paczy a ku niyj idzie jakis taki choby
chop. Ona couko we strachu, a tyn chop jyj kiwie, coby poszua za
nim. Tak bouo pora rozy i za kozdym rozym tyn chop wuaziol do
dom, kaj ta kobiyta miyszkaua, i za kozdym rozym potym naroz sie
traciou. Roz, w jedyn piontek, paczy ta kobiyta, a dzwiyza sie
same roztwiyrajom, tyn chop wlazuje do izby i kiwo jyj coby
poszua za nim. Ona, couko we strachu, ale poszua, a on wlazi do
komory i zarozki kole niego zrobioua sie tako blank czorno
krajza, w keryj o sie zaczon pieronowo kryncic i tancowac choby
klupniynty, az naroz ustanou i pedziol : „Jo je tyn kery
za zycio przibiou hufnolym siedym hostiow do drzewa, kere stoi
wele Starych Glywicach (tam kaj sie idzie do Laband na
"Zakanau", i kere wyglondo choby w nie pieron jasny
szczelou). Kejch ta siodmo hostia przebiou i przibiou do tego
drzewa, toch pod bez dychu a moja duszo je terozki skozano na
mynki we piekle u dziobuow. Ale jak kerys ze, abo z kole,
Glywic bydzie bez siedym miesionczkow w kozdy piontek siedym
chlebow biydnym ludziom rozdowou, to bydzie i ta moja duszyczka
zbawiono, a Ponboczek mi wyboczy”. Tak pedziou i naroz sie
straciou. Takobiyta tak sie to wziynua do serca, ze zarozki
richtik bez siedym miesioncow w kozdy piontek siedym chlebow
biydokom rozdowaua, a tyn duch sie w kozdy piontek pokozywou,
ale juz za kozdym rozym ta czorno krajza, w keryj mynczouo go te
piykelne tancowanie, boua corozki to myniyj czorno. Ku koncowi
siodmego miesionca poprosiou tyn chop jeszcze coby w kosciele
"Zakanauym" dac na mszo za spokoj od niego duszy. Tysz
i to ta kobiyta zrobioua. Na tyj mszy pokozaua sie ta duszyczka
ze siedmiyma hostioma w rynce i legua se tyj kobiycie, kero jom
wyzbawioua, kole nogow. Wiyncyj potym juz zodyn tyj duszyczki
niy uwidziou, a tam kaj sie ze Starych Glywic na Laband szuo i
kaj sie te czi
[Pieron] <<< Nazot <<<
|