Topielec
ze Suszca
Niedaleko
naszyj wsi jez doz duzo stawów. W jednym z nich miol
pirwyj miyszkac utoplec. Wyglóndol lón, jag jaki
chyrstek, ale galoty miol czyrwóne. Miol to byc jakiz
dobry duch, bo lón, zodnymu nidz nie zrobiyl, jyno korol
i topil tych, ktorzi lobrazali Boga. Kogo lón chciol
skorac, abo lutopic, to pedziol tojuz ludzióm najprzód.
Snim to se móg kozdy pogodac. Ludzie wiedzieli
zawsze, co lón robi. Roz prziszel do jednyj chalpy ji
pedziol gospodorzowi, ze lutopi jednego synka za to, ze w
kojsciele zawsze klynczy na jednym kolanie, a lutopi go wtedy,
jak prziznie kónia do stawu umyc. Gospodorz pedziol to
tymu synkowi. Ale synek sie wysmiol s niego i prawie na zlosc
pognol kónia tam do tego stawu lumyc. Ludzie sie dziwali,
jak tyn lutopledz go bydzie topil. Zas tyn synek nie wziól
se nidz wiyncy, jyno mocny posek. Jog wloz z kóniym do
wody, juz sie kole niego znod lutoplec. Chycil go za noge i
cióngnyl do wody, ale synek byl mocny, luczrzimol sie, a
nawet zaczón go loklodac pasym. Lutoplec zaryk i zaczón
luciekac, ale ludzie sie sniego smioli. Lón jak to
widziol, ze sie sniego smiejóm, przileciol ku tymu
synkowi, zlapil go bez poly i chciol nim rzucidz do wody. Ale
synek, jag go scis, to tymu az loczy wylazly na wiyrch i bardzo
fest zaczón wrzeszczec. Ale syneg nie dol za wygrano,
jeszcze bardzi go zaczón sciskac, atymu az oczy
czrzyszczaly. Syneg zabrol kónia i luciyk. Lupoplec chnet
sie locucil i pognol za nim i przewrócil mu kónia
tak, ze sie tyn zmazol. Synek - wól nie wól -
musiol isc jeszcze roz kónia lumyc. Ale ledwo jyno wloz
do wody, lutoplec skoczyl mu na gnyk i lutopil go.
No
to paczcie tam jako!
<<<
Nazot <<<
|