Het Friese paard

In de jaren zestig werd het Friese paard met uitsterven bedreigd. Slechts 500  paarden stonden nog ingeschreven in de registers van het stamboek. Dankzij enkele fokkers die het ras trouw bleven, is er niet gekruist met andere rassen en beschikken we nog steeds over een zuiver Fries paard.

Door de opkomst van de samengestelde wedstrijd- en dressuursport in de jaren '70, de toenemende welvaart en de vrije tijd waarover mensen meer beschikten, kwam het Friese paard opnieuw in beeld. De vraag werd groter. Vanuit de provincie Friesland trok het ras langzaam de wijde wereld in. Eerst naar de rest van Nederland en daarna de grens over. De altijd zwarte kleur  (aftekeningen en andere kleuren zijn verboden), lange volle manen en royale beenbeharing kenmerken het ras. De stokmaat van dit ras varieerd van 1,55m tot 1,60m. Het vriendelijke maar ook levendige karakter, de intelligentie en leergierigheid maken dat het paard veelzijgig gebruikt wordt.  Zowel als koets-, tuig-, men- en rijpaard alsook als dressuur-, circus- en vrijetijdspaard valt hij door zijn trotse houding en in de draf hoge knieactie op.