| (Op)voeden is (g)een Kunst |
| Dagdromen. Het is elke hetzelfde liedje. Hetzelfde ritueel. Om kwart voor 6 rammelt de wekker. Opstaan, aankleden, ontbijten en naar het werk. Sttt….. de kinderen slapen nog. Alex snurkt een beetje, aandoenlijk. Vliegensvlug spring ik uit bed, me afvragend welke dag het ook alweer is. Ik ben al beneden als ik me realiseer dat het pas dinsdag is. Pfff…. Nog 4 dagen werken deze week. Niet dat ik er zo`n hekel aan heb, maar ik ben toch liever thuis. Tijdens het ontbijt probeer ik me iets voor de geest te halen over het huisvaderschap. Dat lijkt me nou echt iets voor mij. De hele dag thuis, met de kinderen, niet werken, geen druk, geen stress, geen mopperende bazen……. Ach, het zal er wel nooit van komen, ja, tegen de tijd dat we in de VUT kunnen misschien. En wie weet is de VUT dan al afgeschaft. Op de automatische piloot laat ik de honden uit. De mok koffie mocht niet baten. Ik ben nog steeds niet helemaal wakker. Dan de auto in, radio aan. Radio 2 staat er op. Voor mij geen Curry en Van Inkel `s morgens zo vroeg. Ik heb het ooit eens geprobeerd. Had binnen 1 minuut koppijn. Nee, doe mij maar rustig radio 2 `s morgens (je word ouder papa). Het weerbericht. Het wordt 23 graden vandaag met veel zon. Dat is lekker. Wat zou Alex doen vandaag? Met Nina naar de speeltuin, of lekker buiten zitten, een boekje lezen. Nina in de zandbak? Ik rijdt langs het kanaal. Mijn auto doorboort de flarden mist, op zoek naar het onbekende. Haastige medeweggebruikers halen me in. Wat een haast om op het werk te komen, waarom staan ze niet iets eerder op? Ik begrijp hen niet, ik heb nooit haast als ik naar het werk toe moet. Als ik naar huis kan, heb ik een straffer tempo. Het is 5 uur. Ik mag naar huis. De hele dag stress, allerlei dingen die mis gaan, bestellingen te laat, klanten boos, computers die uitvallen, apparatuur die kapot gaat, collega`s in de ziektewet, druk druk druk, geen tijd gehad om maar één seconde aan het thuisfront te denken. De auto in en weg hier. Weg, naar huis toe, naar de kinderen, naar Alex, mijn lieve vrouw. Weer langs het kanaal, ik haal diverse medeweggebruikers in die blijkbaar op weg zijn naar de nachtdienst. Ik kan me niet voorstellen dat ze naar huis gaan, dan zouden ze wel meer haast hebben. Wat zou Alex gedaan hebben vandaag? In het zonnetje gezeten? Boekje gelezen? Boodschapje doen met Nina in de wandelwagen? Koffie bij de buurvrouw? |