Μέρος Β: Ο εφιάλτης ξανά
Το πρωί σηκώθηκα και πήγα στην σχολή μου. Όλα ομαλά. Δεν περίμενα και κάτι άλλο εδώ που τα λέμε. Απέφυγα να συζητήσω το όνειρο με τους φίλους μου. Είχα σκοπό να το ξεχάσω όσο το δυνατό πιο γρήγορα έτσι και έγινε. Για τις επόμενες μέρες λες και μου κάνανε μάγια δεν σκεφτόμουν καθόλου τον θάνατο της θείας μου. Πήγαινα στην σχολή μου, έβγαινα για τους καφέδες μου και τα ποτά μου και άρχισα να ακούω και πάλι μουσική. Που και που όπως είναι φυσικό σκεφτόμουν αν αυτό που κάνω είναι αναισθησία ή ασέβεια όσο αφορά το πρόσωπο της θείας μου. Ακριβώς όπως μου έρχονταν αυτές οι σκέψεις έτσι και έφευγαν με την δικαιολογία ότι αυτό θα ήθελε και η θεία μου. Να συνεχίσω κανονικά την ζωή μου. Ένα από τα επόμενα βράδια κανόνισα να κοιμηθώ στο σπίτι ενός φίλου μου. Ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει από την επαρχία όποτε είχε και δικό του σπίτι και δεν τέθηκε θέμα ενόχλησης γονέων. Αφού είδαμε μία ταινία με ρώτησε αν είμαι καλά ψυχολογικά μετά τον θάνατό της θείας μου. Του είπα ότι τώρα πλέον είμαι μια χαρά και άλλαξα συζήτηση. Αφού ήπιαμε τα ποτάκια μας και είδαμε και μια δεύτερη ταινία αρχίσαμε να νυστάζουμε. Στο κάτω κάτω ήταν και περασμένες τέσσερις. Βολεύτηκα στον καναπέ, έκλεισα τα μάτια μου και δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος. Βρέθηκα ξαπλωμένος σε ένα καναπέ στο σπίτι της θείας μου. Το τοπίο ήταν παρόμοιο με αυτό του προηγούμενου εφιάλτη μου. Μαύροι τοίχοι, μοβ λάμπες και αίματα πιτσιλισμένα στους τοίχους ή σε κηλίδες στο πάτωμα. Όχι πάλι Θεέ μου! σκέφτηκα. Κατά κανόνα, όταν βλέπεις κάτι στον ύπνο σου και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για όνειρο ξυπνάς. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν κατάφερα να ξυπνήσω. Σαν κάτι να μην με άφηνε να το κάνω. Βρισκόμουν στο σαλόνι. Είχα παραλύσει από τον φόβο. Να περίμενα εκεί να δω τι θα συμβεί; Να πήγαινα σε κάποιο άλλο δωμάτιο; Δεν ήξερα τι να κάνω. Το μόνο που δεν θα έκανα ποτέ ήταν να μπω στην κρεβατοκάμαρα. Παρ' όλο που ήξερα ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα φρικτό όνειρο όλα ήταν τοσο αληθινά που κάνανε το όνειρο πολύ πραγματικό. Ένιωθα ακόμα και το ψύχος που επικρατούσε στο σπίτι. Αποφάσισα να μείνω εκεί που βρισκόμουν. Όμως παρατηρώντας το όλο σκηνικό με τα αίματα στους τοίχους κτλ. αποφάσισα να κλείσω τα μάτια μου και να προσευχηθώ όλη αυτή η φρίκη να περάσει γρήγορα και να βρεθώ πάλι στο σπίτι του φίλου μου. Τότε ήταν που ένιωσα τον φόβο με όλη την σημασία της λέξεως. Το ότι έκλεισα τα μάτια μου δεν εμπόδιζε την όραση μου λες και τα βλέφαρα μου ήταν διαφανή. Αμέσως μόλις συνειδητοποίησα το παιχνίδι που έπαιζαν τα μάτια μου εις βάρος μου άκουσα μια τσιρίδα από το δωμάτιο της θείας μου. Μην αντέχοντας άλλο το όλο σκηνικό μάζεψα όλο το κουράγιο που μπόρεσα να μαζέψω και αποφάσισα να προχωρήσω. Μόλις έκανα το πρώτο βήμα σκέφτηκα ότι ίσως εξαρτηθεί από μένα το πόσο γρήγορα θα τελειώσει αυτό το πράμα. Στάθηκα για λίγο έξω από την αιματοβαμμένη πόρτα της κρεβατοκάμαρας και αφουγκράστηκα. Σιωπή. Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. Είδα το καλώδιο στο οποίο ήταν κρεμασμένη στο ταβάνι όμως η ίδια δεν βρισκόταν εκεί ούτε και στο δωμάτιο. Με έπιασε και πάλι ένας πολύ έντονος φόβος σχετικά με το τί θα επακολουθήσει. Περίμενα λίγο και μετά έκανα μεταβολή για να ξαναπάω στο σαλόνι. Σε απόσταση αναπνοής είδα την θεία μου. Το ότι κόντεψα να πεθάνω από τον φόβο μου ήταν η αντίδρασή μου βλέποντας την μορφή της η οποία ήταν ακριβώς ίδια με το προηγούμενο όνειρο μου. "Θεία;" ψέλλισα. Άρχισε να με πλησιάζει ακριβώς όπως και στο άλλο όνειρο λέγοντας κάτι ψιθυριστά στην αρχή αλλά μετά ήμουν ικανός να την ακούσω. Αν και ενώ με πλησίαζε είχε το ψυχρό της βλέμμα στραμμένο στο πάτωμα αναφερόταν σε μένα.
"Γιατί αγόρι μου; Γιατί; Δεν είμαι εγωίστρια. Σε παρακαλώ. Δεν το αντέχω άλλο, καίγομαι. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Δεν ήθελα να πεθάνω. Ζω την κόλαση που θα έπρεπε να ζει ο πατέρας μου. Γιατί εμένα όμως; Γιατί;"
Καθώς σταμάτησε να μιλάει γύρισε το βλέμμα της πάνω μου. Από ψυχρό έγινε παραπονεμένο. Θεέ μου, σκέφτηκα. Αυτό ίσως να είναι κάτι παραπάνω από όνειρο. Κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι του υποσυνείδητού μου. Καθώς, εντελώς μηχανικά, έκανα όλο και πιο πίσω, σκόνταψα στο κρεβάτι. Ο εφιάλτης αυτός τελείωσε ακριβώς όπως και ο προηγούμενος. Με μια σαβούρα και να ξυπνάω νιώθοντας πως πέφτω από το ταβάνι. Ήμουν καταϊδρωμένος και το αίσθημα του φόβου δεν είχε περάσει ακόμα. Σηκώθηκα, άναψα το φως και πήγα στην κουζίνα να πιω ένα ποτήρι νερό. Τελικά ήπια τρία. Η γλώσσα μου είχε στεγνώσει για τα καλά. Πέρασα από το δωμάτιο του φίλου μου και τον είδα να παίζει με τον υπολογιστή του. Έκανε τσατ.
-Έλα ρε ούτε και εσύ έχεις ύπνο ε; Βασικά πέρασα πριν λίγο από το σαλόνι να δω τι κάνεις και σε είδα να κοιμάσαι σαν πουλάκι. Τα λόγια του ειπώθηκαν αρκετά αργά καθώς έγραφε συγχρόνως και μηνύματα στο τσατ.
-Σαν πουλάκι, τι να σου πω! του απάντησα. Απομάκρυνε το βλέμμα του από την οθόνη και με ρώτησε αν συμβαίνει κάτι. Δεν του είχα μιλήσει για το προηγούμενο όνειρο και δεν σκόπευα να του μιλήσω ούτε και για αυτό. Είχα πάρει απόφαση πριν από μέρες να μην δίνω σημασία στο διαταραγμένο μου υποσυνείδητο. Καληνύχτισα τον φίλο μου και πήγα ξανά στο σαλόνι για ύπνο. Μόλις ξάπλωσα στον καναπέ άθελά του το μυαλό μου άρχισε να σκέφτεται ένα προς ένα όλα όσα συνέβησαν στο όνειρό μου. Για μία στιγμή σκέφτηκα ότι ίσως η ψυχή της θείας μου με επισκέπτεται στα όνειρα μου και ζητάει βοήθεια. Τι είδους βοήθεια όμως; Όλα αυτά μου ήταν πολύ μπερδεμένα για να τα καταλάβω. Οι σκέψεις αυτές διαλύθηκαν και τελικά κατάφερα να κοιμηθώ για λίγες ώρες. Ούτε και την επομένη είπα τίποτα στον φίλο μου σχετικά με τα όνειρά μου. Όμως μόλις έφυγα από το σπίτι του πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου και της είπα να συναντηθούμε στην καφετέρια της γειτονιάς για να της μιλήσω σχετικά με κάτι σημαντικό. Μόλις έφτασε παραγγείλαμε κάτι και άρχισα να της μιλάω σχετικά με το όνειρο.
- Ρε Γιώργο τα είπαμε δεν τα είπαμε; Ο θάνατος της θείας σίγουρα στοίχισε πολύ σε όλους μας. Σε λίγο θα μου πεις ότι η ίδια της η ψυχή σε επισκέπτεται.
-Ακριβώς εκεί το πήγαινα Άννα.
-Μα καλά είσαι σοβαρός τώρα; Τι είναι αυτά που λες;
-Δεν ξέρω. Προτείνω να κάνουμε κάτι για να το εξακριβώσουμε.
Πρότεινα στην αδερφή μου να κάνουμε μια επίσκεψη σε ένα μέντιουμ και να χρησιμοποιήσουμε ένα πίνακα ουίγια. Της αδερφής μου δεν της φάνηκε καλή ιδέα χώρια το ότι δεν πίστευε σε αυτά τα πράγματα. Στο τέλος την έπεισα. Στο δρόμο για το σπίτι της εξήγησα ότι είναι αδύνατο να καλέσεις μια ήρεμη ψυχή κάνοντας ουίγια επειδή αυτές οι ψυχές χάνουν την επαφή τους με τον φυσικό κόσμο και είναι αδύνατο να εισέλθουν σε αυτόν, όποτε αν δεν εμφανιστεί θα ήταν καλύτερο να κάνω διακοπές να ηρεμήσω μπας και σταματήσω να βλέπω αυτούς τους φρικτούς εφιάλτες. Και οι δύο ξέραμε ότι οι ψυχές των αυτοχείρων λέγεται ότι δεν είναι έτσι και αλλιώς ήρεμες άλλα δεν το συζητήσαμε. Αν πραγματικά συνέβαινε αυτό που νόμιζα ίσως μέσω του ουίγια θα μπορούσα να βρω το κουράγιο να της μιλήσω και να μου πει πως μπορώ να βοηθήσω. Βρήκαμε ένα μέντιουμ από μια αγγελία σε κάποια εφημερίδα και κλείσαμε ένα ραντεβού. Δεν της είπαμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται από το τηλέφωνο αλλά είχαμε σκοπό να της τα πούμε όλα με κάθε λεπτομέρεια καθώς και να της εξηγήσουμε τι ακριβώς ψάχνουμε. Η κυρία Πόπη μας υποδέχτηκε στο σπίτι της με ένα γλυκό χαμόγελο. Πριν κάνουμε αυτό για το οποίο πήγαμε μας έφτιαξε καφέ. Τότε βρήκαμε και την ευκαιρία να της πούμε τα πάντα. Της μιλήσαμε για τον θάνατο της θείας και τα όνειρά μου καθώς και για το σενάριο που σκέφτηκα.
-Πιστεύεις πραγματικά ότι μπορεί με κάποιο τρόπο η ψυχή της θείας σου να εμφανίζεται στα όνειρα σου και να ζητάει κάτι; μου είπε η κα Πόπη.
-Μπορεί. Της απάντησα. Γι' αυτό και ήρθαμε σε εσάς. Κάνοντας ένα ουίγια ίσως καταφέρω να έρθω σε επαφή μαζί της και μάθω αν μπορώ με κάποιο τρόπο να την βοηθήσω.
-Χμμ. Συνήθως είμαστε εμείς που ζητάμε βοήθεια από τα πνεύματα και όχι το αντίθετο. Αλλά έχεις δίκιο. Λίγη ώρα πάνω από τον θαυματουργό πίνακα μπορεί να λύσει πολλά μυστήρια. Τελειώσαμε όλοι γρήγορα τον καφέ μας και περάσαμε στην τραπεζαρία. Εκεί μας περίμενε ένα πολύ όμορφο ουίγια μπόρντ με τους αριθμούς του, τα γράμματα του και τα όλα του. Μόλις κάτσαμε γύρω από τον πίνακα η κα Πόπη μας είπε να κρατήσουμε ο ένας τα χέρια του άλλου και να προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε την σκέψη μας γύρω από την θεία. Μου είπε ότι θα ήταν καλύτερα να φανταστώ την θεία μου όπως ήταν όταν ακόμα ζούσε και όχι όπως την είδα στους εφιάλτες μου. Στην αρχή μου ήταν λίγο δύσκολο όμως στη συνέχεια τα κατάφερα. Ξαφνικά ένιωσα πολύ ήρεμος. Μου άρεσε αυτή η αίσθηση όμως εντελώς ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος. Δεν μπόρεσα να καταλάβω από πού προήλθε αλλά ακόμα και με κλειστά τα μάτια κατάλαβα ότι τα φώτα στο σπίτι είχαν σβήσει χωρίς την δική μας παρέμβαση και είχαμε πλέον μείνει μόνο με το φως των κεριών...
matrix_ghost
(προστέθηκε: Δευτέρα, 17/1/04)
