Χαιρετώ την ομάδα σας. Με λένε Άννα και αυτό που μου συνέβη με τρόμαξε τόσο που κόντεψα να τα κάνω επάνω μου στην κυριολεξία! Είχαμε πάει στο χωριό του πατέρα μου κάπου στην Καλαμπάκα για τις διακοπές του Πάσχα. Όπως γνωρίζετε όλοι, τα χωριά όταν νυχτώνει ερημώνουν τόσο πολύ το βράδυ που αυτή η ησυχία εμένα τουλάχιστον με ανατριχιάζει. Σηκώθηκα κατά τις 3 για να πάω στην τουαλέτα (τι το ήθελα!). Δεν με έπιανε ύπνος και βγήκα στη βεράντα να κάνω ένα τσιγάρο. Το χωριό είναι στους πρόποδες της Πίνδου και είναι αρκετά γραφικό. Έτσι όπως κάπνιζα λοιπόν και απολάμβανα τη...μαυρίλα των βουνών μέσα στη νύχτα, πιάνει ξαφνικά το αυτί μου ουρλιαχτά που ίσα ίσα ακουγόντουσαν, σαν να έρχονταν απο κάπου μακρυα! Κάτι παρατεταμένα, ανατριχιαστικά ουρλιαχτά που μου σηκώθηκε η τρίχα! Αφού σιγουρεύτικα οτι δεν ονειρεύομαι όρθια, φοβήθηκα τόσο που έτρεξα στο δωμάτιο, παρόλα αυτά όμως τα ουρλιαχτά δεν έλεγαν να σταματήσουν. Ερχόντουσαν απο ένα κοντινό λόφο που είχα θέα στο μπαλκόνι μου, και εμβρόντητη μέσα στα ουρλιαχτά κατάλαβα τη λέξη «βοήθεια» απο πολλές φωνές μαζί! Τελικά κατάφερα κάποια στιγμή να κοιμηθώ και την επομένη που πήγαμε επίσκεψη οικογενειακώς στη θεία μου, είπα σε όλους τι έγινε. Έκπληκτη ανακάλυψα οτι η ξαδέρφη μου επιβεβαίωσε οτι τα είχε ακούσει και εκείνη και το είχε πει στους δικούς της το πρωί. Όχι μόνο δεν μας έβγαλαν θεοπάλαβες αλλά μας είπανε ότι οι συγκεκριμένες φωνές ακουγόντουσαν απο τον δρόμο που υπήρχε απέναντι στο λόφο που ακουσα τις φωνές. Εκεί είχαν γίνει λέει πολλά δυστυχήματα επειδή ο δρόμος ήταν στενός και κακοφτιαγμένος και είχαν ξεκληριστεί οικογένειες ολόκληρες, μέχρι που η νομαρχία αποφάσισε την ανακατασκευή του. Όλο το χωριο ακουγε κατά καιρούς αυτές τις φωνές και απέδιδαν το φαινόμενο στις αδικοχαμένες ψυχές!
'Αννα
