31/03/98 - 27/03/99

Wij zijn ontzettend trots om jullie ons engeltje Jeroen voor te mogen stellen.
Een jochie om nooit te vergeten, met een heel speciaal karaktertje: sterk, onderzoekend, belangstellend en vooral lief en heel vrolijk. Kortom Jeroen genoot van het leven!

Hier zie je een foto waar hij intens geniet van een lange vinger, die vooral met de suikerkant tegen zijn tong opgesabbeld moest worden. Dan vond hij hem het lekkerst. Als hij zoiets lekkers had, keek hij triomfantelijk naar de anderen met een blik in zijn oogjes: die is lekker van mij!

Jeroen kon intens genieten en dingen onderzoeken en ging daar dan helemaal in op, zoals je op deze foto kan zien. Hier is hij Anita aan het bekijken en voelt hoe alles wat hij ziet is: zoals haar ogen, neus, mond en haren. Dat vond hij heerlijk en liet zich daarbij ook niet storen! Deze momenten zijn heel speciaal voor ons. Er blijkt vooral uit hoe intens Jeroen leefde en alles in zich opnam.

De volgende foto laat zien wat een lekkere lolbroek hij was.
Jeroen was in staat de aandacht van het hele gezin op te eisen met zijn grapjes en lieve koppie. Je ziet hier Anita, Jeroen en zijn zusje Hennie van 2 jaar.
Deze foto is een van de laatste voor zijn plotselinge, onbegrijpelijke dood, waardoor hij nu ons engeltje is.

Jeroen is heel plotseling overleden. Hij lag lekker tegen zijn mama aan te kletsen en had op zijn manier hele verhalen en genoot zo van het bij mama zijn. Toen papa hem na een poos in de box legde, pakte hij een speeltje en begon er mee te zwaaien, nog steeds vrolijk! Rene draait zich om en pakt wat van een tafeltje en draait zich terug naar Jeroen en roept: jochie wat doe je nou? We wisten het allebei meteen: dit is mis. Jeroen ademde niet meer, zijn hartje klopte niet meer, het was alsof iemand hem met een knopje had uitgezet. We hebben hem gelijk op de bank gelegd en gereanimeerd, 112 gebeld en voor we het wisten stond ons huis vol met broeders van 2 ambulances en een ambulance arts en de politie. Ook op de monitor die aangesloten werd was niets meer te zien, alleen reanimatie pogingen. Na een buisje in zijn luchtpijp te hebben aangebracht en zo verder beademen en verschillende adrenaline spuiten, is hij op een holletje door de ambulance arts naar buiten gebracht de ambulance in. Anita ging mee en scheurend onder politie begeleiding links en rechts over de weg, werd Jeroen naar het ziekenhuis gebracht met een ongelooflijke snelheid. Na ruim een half uur reanimatie in het ziekenhuis moesten de artsen het opgeven. Jeroen heeft al die tijd niet meer gereageerd en is thuis overleden. Zomaar!

Jeroen is op zijn eerste verjaardag begraven.

We hebben op de rouwkaarten de volgende tekst laten zetten:

Zo klein en zo ontzettend teer,
onze lieve Jeroen is er niet meer.
Zijn lijfje kon het leven niet meer aan
en wij....wij hebben hem moeten laten gaan.
Onze armen hangen bengelend naar....?
maar hij zal altijd bij ons zijn, in ons hart en gelukkig blijft hij daar.
Dag lief ventje, bedankt voor het stukje leven
dat wij met jou mochten beleven.

Jeroen zal altijd in ons gezin blijven en ondanks al het verdriet na zijn overlijden blijft hij een onuitwisbare knul, omdat we zo van hem en hij van ons heeft genoten.

Deze foto is gemaakt tijdens onze vakantie in een antieke paardewagen, dit was na het overlijden van Jeroen, daarom staan er maar 4 kinderen op.
Achter zit Helmi met het witte hoedje op, dan van links naar rechts: Sabine, Hennie en Roy.

Op deze eerste foto zit Hennie hardop voor te lezen, wat Jeroen zo leuk vindt dat hij dat boekje ook graag even zou willen vasthouden.

Hier ligt Jeroen met veel lol af te wachten, lol heeft hij zeker want zijn warme hap komt er aan. En daar mag je hem zeker voor wakker maken.

Na zo'n lekkere warme hap, is het tijd voor m'n toetje. Papa dacht mij er lekker onder te kunnen smeren maar door te blazen op een volle lepel, spetterde ik hem er ook lekker onder [leuk he?].

Hier krijgt Jeroen, na zich helemaal vol gegeten te hebben een schone luier en dat is toch ook wel prettig. Maar dat mijn zusje die rammelaar heeft gepakt dat bevalt me niks, ik wil hem zeker terug hoor!

Hier lig ik dan lekker vol buikje, schone luier maar van dat alles wordt je wel moe hoor. Gelukkig begrijpen ze dat wel, hier ik krijg mijn pyama al aan. Trouwens die rammelaar heb ik al terug hoor.

Laatste verandering van 24 september 1999.