تو نميداني غريو يك عظمت

وقتي كه در شكنجه يك شكست نمي نالد

                                               چه كوهيست !

تو نميداني نگاه بي مژه يك محكوم اطمينان

وقتي كه در چشم حاكم يك هراس خيره ميشود

                                               چه درياييست!

تو نميداني مردن

وقتي كه انسان مرگ را شكست داده است

                                              چه زندگييست!

تو نميداني زندگي چيست , فتح چيست

تو نميداني اراني * كيست

و انسانهايي كه پا در زنجير

به اهنگ طبل خونشان ميسرايند تاريخشان را

حواريون جهانگير يك دينند

و استفراغ هر خون از دهان هر اعدام

رضاي خود رويي را مي خشكاند

بر خرزهره دروازه يك بهشت

و قطره قطره هر خون اين انساني كه در برابر

                                          من ايستاده است

سيلي ست

كه پلي را از پس شتا بندگان تاريخ

                                               خراب ميكند

و سوراخ هر گلوله بر هر پيكر

دروازه ايست كه سه نفر صد نفر هزار نفر

                                      كه سيصد هزار نفر

از ان ميگذرند

رو به برج زمرد فردا.

بر گرفته از قطعنامه ( قصيده اي براي انسان بهمن ماه ) اثر زنده ياد احمد شاملو