ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΟ

ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ – ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Δευτ. 26 Γενάρη – Αίθουσα MAX (Πολυτεχνείο) 7μ.μ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μπροστά στην αντιλαϊκή δικομματική καταιγίδα με τα προεκλογικά επικοινωνιακά τεχνάσματα και την ηγεμονική παρουσία ντόπιων και ξένων μεγάλων συμφερόντων, την ώρα που σχεδιάζεται η ακόμα πιο αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης αμέσως μετά τις εκλογές, η ιστορική αναγκαιότητα για μια αντεπίθεση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και της Αριστεράς που θα υπερβαίνει τις ιδέες και τις πρακτικές της ήττας, της υποταγής και της πολυδιάσπασης γίνεται σήμερα άμεσο και επιτακτικό καθήκον. Γι’ αυτό το λόγο παίρνουμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε τη συζήτηση για τους όρους και τη διαδικασία συγκρότησης ενός ενιαίου και ανεξάρτητου, αριστερού και ανατρεπτικού, αντικαπιταλιστικού – αντιιμπεριαλιστικού πόλου. Ενός πόλου που δεν θα έχει ως ορίζοντά του τις επικείμενες εκλογές και θεωρεί σεβαστή κάθε στάση για συμμετοχή ή όχι σ’ αυτές απ’ τη μεριά των οργανωμένων δυνάμεων και αγωνιστών της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ενός πόλου αποφασισμένου, ωστόσο, να βρίσκεται σταθερά στο πλευρό κάθε εργαζόμενου και κάθε νεολαίου στην πάλη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, για την ανατροπή της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, για την κοινωνική τους απελευθέρωση. Στα πλαίσια αυτά καλούμε όλες τις συλλογικότητες και τους αγωνιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς για ένα πρώτο βήμα συνδιαμόρφωσης αυτής της διαδικασίας, μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές συζητήσεις, με αφετηρία την ανοιχτή εκδήλωση συζήτηση που διοργανώνουμε στις 26 Ιανουαρίου στην αίθουσα Γκίνη 18 (Πολυτεχνείο), 7μ.μ., στην Αθήνα.

ΑΚΟΣ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΕΕΚ

ΕΚΚΕ

ΝΑΡ

Νεολαία ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΜΕ.Ρ.Α.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Ακολουθεί πρόταση κειμένου προς συνδιαμόρφωση

Όσοι υπογράφουμε το κείμενο αυτό, στρέφουμε με αισιοδοξία το βλέμμα στις αγωνιστικές αναζητήσεις της εργατικής τάξης και των λαών διεθνώς, όπως αυτές εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια μέσα στο κίνημα κατά της ιμπεριαλιστικής – καπιταλιστικής «παγκοσμιοποίησης» και κατά του πολέμου, αλλά και στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, των αγροτών και των νέων στη χώρα μας. Οι αγώνες αυτοί μπορούν να δικαιωθούν μόνο αν βαδίσουν στο δρόμο του ασυμβίβαστου και ακηδεμόνευτου αγώνα, μόνο αν αρνηθούν όλες τις ανοιχτές η καλυμμένες προσπάθειες εγκλωβισμού, ενσωμάτωσης και υποταγής τους στο όνομα μιας δήθεν «διόρθωσης» και «εξανθρωπισμού» του ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος. Πιστεύουμε ότι η πραγματικά νικηφόρα κατεύθυνση αυτών των κινημάτων απαιτεί μια συνολική αριστερή αντικαπιταλιστική προοπτική, αλλά και ότι το αίτημα για μια άλλη επαναστατική Αριστερά δεν αποτελεί εγκεφαλικό κατασκεύασμα αλλά κοινωνική αναγκαιότητα προκειμένου ο κόσμος της εργασίας να αποκτήσει την ανεξάρτητη δική του πολιτική έκφραση.

Θέλοντας να συμβάλλουμε με όσες δυνάμεις έχουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση καλούμε όλες τις οργανώσεις, όλους τους αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς να ενταχθούν σε μια διαδικασία συζήτησης, κοινού προβληματισμού και κοινής δράσης για τη συγκρότηση ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού πόλου.

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ

1. Έχοντας υπόψη

· την μακρόχρονη πρακτική πολύμορφης κοινής δράσης, πολιτικού διαλόγου, διαφωνιών αλλά και κοινών προβληματισμών και συγκλίσεων μέσα από σχήματα κοινωνικών χώρων, τοπικές κινήσεις, πολιτικές πρωτοβουλίες και μέτωπα

· την μέχρι σήμερα αδυναμία, παρά τις όποιες θετικές πρωτοβουλίες, των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς να συγκροτήσουν μια δημοκρατική πολιτική μορφή, είτε λόγω σεχταριστικών αγκυλώσεων, είτε λόγω της δορυφοροποίησής τους γύρω από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού. Αδυναμία που υπονομεύει και την κοινωνική δυναμική της ριζοσπαστικής αριστεράς

· την ανάγκη να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος, να δοθούν πειστικές απαντήσεις για τις εξελίξεις στο σύγχρονο καπιταλισμό και να επαναθεμελιωθεί το όραμα και η ανάγκη της επαναστατικής ανατροπής και της κομμουνιστικής προοπτικής

2. Εκτιμά ότι

¨ Η σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, αυτό που προωθεί με τα κάθε λογής «νέο – φιλελεύθερα» δόγματα και παρά τις ψευδείς επαγγελίες περί «ευημερίας», «δημοκρατίας» και» “ανθρωπίνων δικαιωμάτων», είναι:

Η ασύδοτη εκμετάλλευση του παγκόσμιου πλούτου απ’ το μεγάλο κεφάλαιο με επί κεφαλής λίγες εκατοντάδες πολυεθνικές. Η εξαθλίωση και η πείνα για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας που ζει με λιγότερα από 2$ την ημέρα. Η ακατάσχετη λεηλασία του κόσμου της εργασίας με τη συμπίεση των μισθών και τη μαζική ανεργία, την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την πλήρη εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας του Πολιτισμού. Η τερατώδης διόγκωση των μηχανισμών καταστολής και η αδίστακτη καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων Η λεηλασία και καταστροφή του περιβάλλοντος.

Παρά τις όποιες κατά καιρούς παραχωρήσεις, μπροστά στους επαναστατικούς και διεκδικητικούς αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών, το σύστημα αυτό της καταπίεσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο δείχνει για άλλη μια φορά στις μέρες μας σε συνθήκες έντονων φαινομένων ύφεσης και κρίσης, και με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι δεν διορθώνεται, δεν εξωραίζεται, δεν εξανθρωπίζεται παρά μόνο ανατρέπεται. Γιατί μόνο έτσι οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος, από δυνάμεις καταστροφής στα χέρια του κεφαλαίου, θα σταθεί δυνατό να μετατραπούν σε πανίσχυρο όπλο για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των καταπιεζόμενων λαών

¨ Ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος δεν αποτελούν ανορθογραφία αλλά νομοτέλεια του καπιταλισμού σε περίοδο έντονων κρισιακών φαινομένων Η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση – διεθνοποίηση του κεφαλαίου, προωθεί την βίαιη επιβολή και σταθεροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης σε όλο τον πλανήτη και σε κάθε τομέα της ζωής επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη διευθέτηση των όρων ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών μέσα από οργανισμούς όπως ΠΟΕ, Δ.Ν.Τ., Παγκόσμια Τράπεζα κ.λ.π.. Μια διαδικασία που όχι μόνο δεν «ενοποιεί» το σύγχρονο κόσμο αλλά που υψώνει αντίθετα νέα τείχη απέναντι στους λαούς, τους εργαζόμενους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Χαρακτηρίζεται απ’ την προσπάθεια των ΗΠΑ να αξιοποιήσουν την στρατιωτική τους υπεροχή, για να κάμψουν τις αντιστάσεις των λαών, να εκβιάσουν τους ανταγωνιστές και συμμάχους τους με τον μακρόχρονο εγκληματικό «προληπτικό» πόλεμο και, ισοπεδώνοντας πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, με την διεθνή «εκστρατεία κατά της τρομοκρατίας» και το περιβόητο «η με μας η με τους τρομοκράτες», να επιβάλλουν την παγκόσμια κυριαρχία τους

Ο παγκόσμιος αντιϊμπεριαλιστικός – αντικαπιταλιστικός – αντιπολεμικός ξεσηκωμός των λαών απ’ το Σηάτλ, τη Γένοβα και τη Βαρκελώνη, μέχρι το Αργεντινάζο, τη Βολιβία και το Νεπάλ, απ’ την ηρωική αντίσταση του ιρακινού λαού και την ακατάβλητη παλαιστινιακή Ιντιφάντα , αυτό που πραγματικά επιδιώκει δεν είναι η βελτίωση και ο εξωραϊσμός αλλά η διάλυση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, το ξήλωμα των βάσεων και η διάλυση του ΝΑΤΟ, η απόκρουση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των στρατών κατοχής, ο αυτοπροσδιορισμός και η κοινωνική απελευθέρωση των λαών.

¨ Η «Ευρώπη Φρούριο» του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου και του πολέμου παρά τους εσωτερικούς διχασμούς και τις ιδιαίτερες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις της, συμπλέει με τις ΗΠΑ στην καθυπόταξη των αντιστάσεων και στην θωράκιση της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης των λαών. Διαψεύδοντας κάθε αυταπάτη γύρω απ’ τον πραγματικό αντεργατικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα της η «Ευρωπαϊκή Ένωση», για να υπερκεράσει τους ανταγωνιστές της, πρωτοστατεί και αυτή στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην παραγωγή, την προώθηση του εργασιακού μεσαίωνα, την κατεδάφιση / ιδιωτικοποίηση του «κοινωνικού κράτους» και της κοινωνικής ασφάλισης, το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, την αντιδραστική – αντιεκπαιδευτική πολιτική των προτάσεων Μπολώνια – Πράγας. Προσπαθεί να θωρακίσει το αστικό πολιτικό σύστημα και τα αντιδραστικά – ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα με το αυταρχικό «Ευρωσύνταγμα» της ανισοτιμίας και των πολλών ταχυτήτων, με την υλοποίηση του συστήματος Σένγκεν, με το ευρωφακέλωμα και τους ευρωτρομονόμους, με τον Ευρωστρατό για την προώθηση των δικών της ιμπεριαλιστικών επεκτατικών φιλοδοξιών.

Να γιατί όπως δείχνουν οι όλο και πιο συχνές και μαχητικές κινητοποιήσεις των ευρωπαίων εργαζόμενων, ο εντεινόμενος «ευρωσκεπτικισμός» καθώς και το πρόσφατο βροντερό όχι των Σουηδών εργαζόμενων στη ζώνη του ευρώ, η υπεράσπιση των κοινωνικών καταχτήσεων, των δημοκρατικών ελευθεριών και της ειρήνης δεν περνάει μέσα απ’ την ενίσχυση και τον «εκδημοκρατισμό» της Ευρώπης του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Βρίσκεται αντίθετα στην ανάπτυξη ενός αυτόνομου ταξικού, μαζικού και μαχητικού κινήματος σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Στην πάλη για αποδέσμευση – έξοδο απ’ την ΟΝΕ – Ε.Ε. και για τη διάλυσή της. Όχι από τη σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων της «εθνικής οικονομίας και ανάπτυξης» αλλά από την ταξική διεθνιστική σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και της πάλης για μια διαφορετική σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνική οργάνωση και για μια άλλη ισότιμη, ειρηνική και αλληλέγγυα συμβίωση των λαών.

¨ Η ελληνική αστική τάξη έχει σαν κύριο εργαλείο πολιτικής επιβολής πειθάρχησης και ενσωμάτωσης στην περίοδο της μεταπολίτευσης τον αστικό δικομματισμό. Το συντονισμό όλων των καθεστωτικών δυνάμεων και των εφεδρειών τους σε ένα αντιλαϊκό μέτωπο αστικής εξουσίας. Παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις για τη διαχείριση της εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανταγωνίζονται και οι δυό για το ποιος θα κλιμακώσει καλύτερα την λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων, την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των δικαιωμάτων στην ασφάλιση και την περίθαλψη, την εκτίναξη της ακρίβειας με το ευρώ, την εξοντωτική λιτότητα και τη μαζική ανεργία, την αναίρεση εργασιακών δικαιωμάτων - τους ταξικούς φραγμούς – την πειθάρχηση και απόρριψη στην εκπαίδευση, το όλο και πιο αποκρουστικό πρόσωπο του δικαστικού – κρατικού – αυταρχισμού. Και όλ’ αυτά στο όνομα του «εκσυγχρονισμού» και της νέας «μεγάλης ιδέας» των Ολυμπιακών Αγώνων της προκλητικής αντιλαϊκής σπατάλης, της καταστολής, των εργατικών ατυχημάτων - εγκλημάτων της περιβαλλοντικής, χωροταξικής και κοινωνικής υποβάθμισης στο μέγιστο τμήμα της χώρας,. Για μια «ισχυρή Ελλάδα» προγεφύρωμα κάθε είδους ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή, συνένοχο και συνεργό στη βρώμικη εισβολή και κατοχή στο Ιράκ, με την παραχώρηση κάθε είδους στρατιωτικών διευκολύνσεων, με τη ένταξη του Αιγαίου στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ, με την μετατροπή της Κύπρου σε διχοτομημένο κράτος – προτεκτοράτο και την ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής και αστικής κυριαρχίας ενάντια σε ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους.

3. Η πολιτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής – επαναστατικής Αριστεράς θα πρέπει ακόμα να στηρίζεται και στις παρακάτω διαπιστώσεις:

¨ Τα «αντί - νεοφιλελεύθερα» η «αντιμονοπωλιακά μέτωπα» που προτείνονται δεν κάνουν άλλο από το να αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους. Γιατί προϋποθέτουν την δυνατότητα άλλων πολιτικών επιλογών και διεξόδων υπέρ των εργαζόμενων, στο έδαφος του καπιταλισμού, για τη βελτίωση και τον εξανθρωπισμό του, με την ηγεμονία μιας άλλης πολιτικής γραμμής άρα και άλλων τμημάτων της αστικής τάξης. Μόνο που στην πραγματικότητα σήμερα τόσο οι «νέο – φιλελεύθερες» απόψεις όσο και ο «σοσιαλ – φιλελευθερισμός» της σοσιαλδημοκρατίας στην ουσία τους συμφωνούν στον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής, στις ιδιωτικοποιήσεις, τις αναδιαρθρώσεις στην παραγωγή, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην ένταση του αυταρχισμού.

¨ Και οι δύο συνιστώσες της καθεστωτικής και ρεφορμιστικής Αριστεράς έχουν αρνηθεί σύμφωνα και με την πρόσφατη εμπειρία των κινημάτων, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ανεξαρτησίας, της ενότητας και της ανατρεπτικής τους προοπτικής. Αντί γι’ αυτό οι δυνάμεις του ΚΚΕ τορπίλισαν κάθε ενωτικό συντονισμό, απείχαν ακόμη και από απεργίες και κρίσιμες κινητοποιήσεις ενώ με τη λογική «το κόμμα πάνω απ’ όλα» θεωρούν εχθρικό ότι κινείται ανεξάρτητα από αυτό και εγκλωβίζουν τους αγώνες και τις αναζητήσεις στις αυταπάτες μιας «λαϊκής οικονομίας και εξουσίας» εντός του καπιταλισμού. Από την άλλη μεριά οι δυνάμεις του ΣΥΝ που προβάλλει ως «αριστερή απάντηση» τον «προοδευτικό εκσυγχρονισμό» και την πολιτική και στρατιωτική ενίσχυση της Ε.Ε.. επέβαλαν ως προϋπόθεση ενός μόνιμου συντονισμού την ένταξη όλων των αντιπαγκοσμιοποιητικών κινήσεων στο Φόρουμ. Οι στρατηγικές αντιλήψεις και η πρακτική των δυνάμεων αυτών υπονομεύουν την ταξική αγωνιστική ενότητα και την αυτονομία του κινήματος και έχουν επανειλημμένα οδηγήσει στο αδιέξοδο, την ήττα και την υποταγή.

¨ Η όποια καλυτέρευση της θέσης των εργαζόμενων δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο - από την ανάπτυξη ασυμβίβαστων διεκδικητικών αγώνων που θα αρνούνται την υποταγή στις «αδήριτες αναγκαιότητες» του καπιταλισμού με όποια μορφή κι’ αν αυτές εμφανίζονται. Από τον αυτόνομο και μαχητικό προσανατολισμό του μαζικού κινήματος σύμφωνα με τα δικά του ταξικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Από τη συγκρότηση ενός αυτοτελούς αντικαπιταλιστικού - αντιιμπεριαλιστικού Πόλου που θα υπερασπίζεται και θα διεκδικεί ανυποχώρητα κατακτήσεις και δικαιώματα, θα είναι σε θέση να κερδίζει τη φέτα το ψωμί, γιατί θα διεκδικεί ολόκληρο το καρβέλι. Σε μια κατεύθυνση που θα βρίσκεται στον αντίποδα των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου από τη σκοπιά της κατάργησης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και που όπως έδειξε η εμπειρία της ΠΑΘ2003 μπορεί να συσπειρώνει και να εμπνέει σήμερα χιλιάδες αγωνιστές. Με το δικό του μανιφέστο να γράφει «Τα εργατικά δικαιώματα και τα λαϊκά συμφέροντα μπροστά !».

¨ Ενός πόλου που θα παλεύει για την ανατροπή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, των εκάστοτε διαχειριστών της αστικής στρατηγικής και των αντίστοιχων αντιλαϊκών κυβερνήσεων και θα αρνείται τις λογικές συνδιαχείρισης και ενσωμάτωσης

¨ Ενός πόλου που δεν θα είναι η αριστερή πτέρυγα-μαϊντανός ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου, αλλά χάρη στην αυτοτελή πολιτική του παρουσία και στο έδαφος της αντικαπιταλιστικής-αντιϊμπεριαλιστικής στρατηγικής του θα αναπτύσσει θαρραλέες πρωτοβουλίες κοινής δράσης και θα καλεί όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για την ανάπτυξη και τον συντονισμό κινημάτων και αντιστάσεων σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι όσοι ευαγγελίζονται αντινεοφιλελεύθερα και αντιμονοπωλιακά μέτωπα απευθύνονται μόνο στον εαυτό τους και τους άμεσους εκλογικούς τους συμμάχους.

4.Πιστεύουμε ότι αναγκαίες κινήσεις για την επιτυχία του εγχειρήματος αποτελούν:

¨ Η ολόπλευρη στήριξη και ενίσχυση των ριζοσπαστικών κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων με σεβασμό στην αυτονομία και την πολυμορφία τους

¨ Η ενίσχυση της προσπάθειας για την πανελλαδική – δικτύωση και τον ανεξάρτητο ταξικό συντονισμό των συνδικαλιστικών συσπειρώσεων και σχημάτων των εργαζόμενων, η προσπάθεια ώστε σ’ αυτό το εγχείρημα να συμμετέχει το σύνολο του δυναμικού της ριζοσπαστικής αριστεράς που παρεμβαίνει σε χώρους δουλειάς.

¨ Η ολόπλευρη στήριξη κοινωνικοπολιτικών Πρωτοβουλιών, όπως η «Πρωτοβουλία Αγώνα», για την κοινή παρέμβαση και δράση στα μέτωπα που ανοίγει η συγκυρία της ταξικής πάλης (όπως η ανάπτυξη των κινημάτων κατά του πολέμου, κατά της Ολυμπιάδας του 2004, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών). Η κατοχύρωση της αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας και της αυτοτέλειας των πολιτικών της διαδικασιών,

¨ Το ξεκίνημα μιας ανοιχτής και ειλικρινούς διαδικασίας πολιτικού διαλόγου, με σοβαρότητα και σε βάθος χρόνου, για τα μεγάλα στρατηγικής σημασίας ζητήματα - της σημερινής περιόδου ανάπτυξης του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, το ρόλο και τη στρατηγική αντιμετώπισης της Ε.Ε. και της ΟΝΕ, τη διάρθρωση των τάξεων και τις ταξικές στρατηγικές στο σύγχρονο κόσμο, τη σχέση εθνικού και διεθνικού, το σύγχρονο ελληνικό καπιταλισμό, τη σύγχρονη στρατηγική της επανάστασης με βάση τις θετικές και αρνητικές εμπειρίες του διεθνούς και ιδιαίτερα του ελληνικού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.

¨ Οι κεντρικές και ενιαίες πολιτικές παρεμβάσεις σε όλα τα κρίσιμα κεντρικά πολιτικά ζητήματα της συγκυρίας που θα επιτρέπει το ευρύ φάσμα κοινών προσανατολισμών και εκτιμήσεων που έχει κατακτηθεί

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι

• Οι όποιες συγκυριακές επιλογές της μιας η της άλλης συλλογικότητας δεν διακυβεύουν την πιο στρατηγική συμφωνία για το διάλογο και την κοινή δράση. Το κάλεσμά μας αυτό δεν έχει ως ορίζοντα την εκλογική αναμέτρηση και θεωρούμε σεβαστή κάθε στάση, για συμμετοχή η όχι στις εκλογές, που θα επιλέξουν οι οργανωμένες δυνάμεις και οι αγωνιστές της ριζοσπαστικής αριστεράς. Πιστεύουμε ωστόσο ότι θα ήταν επιζήμιες περαιτέρω καθυστερήσεις στο ξεκίνημα των διαδικασιών που περιγράφουμε εδώ και που έχουμε από κοινού συμφωνήσει. Διαδικασιών που δεν περιορίζονται ούτε αφορούν μόνο όσους παίρνουν σήμερα την πρωτοβουλία για να τις ξεκινήσουν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ

¨ Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις συλλογικότητες και τους αγωνιστές της ριζοσπαστικής – επαναστατικής αριστεράς να συμβάλλουν στη διαδικασία συγκρότησης ενός αντικαπιταλιστικού πόλου με την εμπειρία και τον προβληματισμό τους

¨ Αποφασίζουμε να προχωρήσουμε από κοινού στην οργάνωση ανοιχτών συζητήσεων σε όλη την Ελλάδα με θέμα τις οριοθετήσεις, το πρόγραμμα πάλης, την επεξεργασία της στρατηγικής και τις προοπτικές ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού Πόλου, καθώς και την έκδοση των σχετικών τοποθετήσεων και απόψεων.