[๒๓]พระมหาโมคคัลลานเถระ ได้สอบถามนางเทพธิดาตนหนึ่งด้วยคาถาความว่า
	" ดูกรแม่เทพธิดา ท่านมีวรรณะงามยิ่งนัก มีรัศมีส่องสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ สถิตอยู่เหมือนดาวประกายพฤกษ์ เพราะทำบุญ
อะไรไว้ ท่านจึง มีผิวพรรณงามเช่นนี้ 
	เพราะทำบุญอะไรไว้ อิฐผลสำเร็จแก่ท่านในวิมานนี้และโภคทรัพย์อันเป็นที่รักแห่งใจทุกสิ่งทุกอย่างจึงเกิดขึ้นแก่ท่าน 
	แน่ะ แม่เทพธิดาผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถามท่าน เมื่อท่านยังเป็นมนุษย์ ได้กระทำบุญสิ่งใดไว้ และเพราะบุญกรรมอะไร 
ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองถึงเพียงนี้ และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ?"
	 นางเทพธิดานั้น อันพระโมคคัลลานเถระถามแล้ว มีความปลาบปลื้มใจ ได้พยากรณ์ปัญหาแห่งผลกรรมที่ถูกถามนั้นว่า
	" ดิฉันเป็นอุบาสิกาอยู่ใน พระนครนาลันทา ชนชาวนาลันทานครรู้จักดิฉันว่า โสณทินนาเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศรัทธาและศีล 
ยินดีแล้วในทานบริจาคเสมอ ได้ถวายผ้านุ่งห่ม ภัตตาหาร เสนาสนะ และประทีปพร้อมด้วยเชื้อ ในพระอริยเจ้าผู้มีจิตเที่ยงธรรมเป็นอันมาก 
ด้วยจิตอันผ่องใส 
	ดิฉันได้เข้ารักษา อุโบสถศีลอันประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ ทุกวัน ๑๔-๑๕ ค่ำ และวัน ๘ ค่ำ แห่งปักษ์ และตลอดปาฏิหาริย
ปักษ์ด้วย เป็นผู้สำรวมด้วยดีในองค์ศีลทุกเมื่อ เป็นผู้งดเว้นจากปาณาติบาต เว้นห่างไกลจากอทินนาทาน และการประพฤติผิดในกาม 
สำรวมจากมุสาวาท และจากการดื่มน้ำเมา 
	ดิฉันเป็นอุบาสิกาของพระสมณโคดมผู้มีพระจักษุ และ พระเกียรติยศ เป็นผู้ยินดีในสิกขาบททั้ง ๕ มีปัญญาเฉลียวฉลาดในอริยสัจ 
ดิฉันจึงมีรัศมีงามเช่นนี้ ฯลฯ และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศเพราะบุญนั้น." 
                จบ โสณทินนาวิมานที่ ๖.