shko ne faqen kryesore Voto te lutem per kte site.

Fan S.Noli

"Marshi i Barabajt" "Fryn moj ere" "Hymni" "Krishti me Kamxhikun"
"Krenarit" "Kryqezimi" "Kryqezimit" "Rrena" "Marshi Krishtit" "Mojsiu"
"Nenen" "Pjetri" "Plak" "Salep" "Shpella Dragobis" "Sofokliu" "Anes Lumenjeve" 
"Thomsoni dhe Kuçedra"

Marshi i Barabbajt

Allalla, o rezil e katil, allalla, 
Stroni udhën me hithr' e me shtok turfanda, 
Gumëzhit, o zinxhir e kamçik, baterma, 
Lehni, laro, kaba: Hosanna, Barabba! 

Tradhëtor, ti na nxive, na le pa atdhe, 
Ti na çthure, na çkule, na çduke çdo fe, 
Varfëri, poshtërsi, robëri ti na dhe, 
Derbeder, ujk e derr: Hosanna, Barabba! 
 
0 stërnip i Kainit, tepdil si bari, 
Ti na shtyp e na shtryth e ti gjakun na pi, 
Ti na ther e na grin e për qejf na bën fli; 
0 kokuth e lubi: Hosanna, Barabba! 
 
Në budrum, nëpër llom' e kufom' u-mallkofsh, 
Në skëterrën, katran e tiran, u-harbofsh, 
Me tam-tam e allarm' e me nëm' u-shurdhofsh, 
Në zëndan mbretërofsh: Hosanna, Barabba! 
 
0 i çgryer, i zhyer, i vyer për hu, 
Turp-e-ndot-kundërmonjës të krusen mbi gju 
Dallkaukët, kopukët e turmat pa tru, 
Zëmër-krund-e-gërdhu: Hosanna, Barabba! 

Allalla, o rezil e katil, allalla, 
Shtroni udhën me hithr' e me shtok turfanda, 
Gumëzhit, o zinxhir e kamçik, batërma, 
Lehni, laro, kaba: Hosanna, Barabba!

Siper

Fryn moj Ere

-Ngaj po na vjen, moj erë e rreptë? 
Pse vërshëllen me aq mallëngjim? 
-Vij drejt nga malet e Shqipërisë, 
për të përhapur zi e vajtim. 
Fryn, moj erë, moj erë e shkretë fryn, 
drejt më zëmër, më zëmër time hyn. 

 
-Nga ata male, moj erë trime, 
ç'lajme të reja po na ke siell? 
Pse je e vrerët dhe e helmuar? 
qiellë me zi përse na e mbiell? 
Fryn, moj erë, etj. 
 

Pse e ke synë të trubulluar 
e rent kaluar mi t'zeza re? 
Pse të pikojnë lottë të zeza, 
lottë të zeza posi rrëke? 
Fryn, moj erë, etj. 
 
Syri m'u err nga ato që pashë 
Ah! nukë mbahem, nuk duroj dot. 
Pashë një gjëmë, gjëm të tmeruar, 
rent ta haroj, po rentkam më kot. 
Fryn, moj erë, etj. 
 

Atje tek losnja në fush' të Korçës, 
duke u hedhur lis më lis, 
një qivur pashë me nj'çup' të virgjër, 
ma vrau shpirtin ay filis. 
Fryn, moj erë, etj. 


Tokat pushonin, prift nukë dukej, 
e pakënduar na u varros; 
mihnë dëborën, i bënë varrë, 
shpirt nuk më mbeti, forca m'u sos. 
Fryn, moj erë, etj. 
 

Atje mi varrë qante një grua, 
një grua qyqe me mallëngjim; 
burrën të qante më par'a çupën, 
për kë të bënte më par'vajtim? 
Fryn, moj erë, etj. 
 

Renda e ika e fluturova, 
po dhëmbjen time ku do ta fsheh? 
Çava oqeane, dete dhe male, 
po vajtoj edhe sikundër sheh. 
Fryn, moj erë, etj. 

-Moj er'e rreptë, erë malsore, 
shpirti m'u ndes, zëmra më shkriu; 
sytë m'u errë si ty dhe mua, 
mëndja në kokë më bubullin. 
Fryn, moj erë, etj. 
 

Qëndro të lutem, të kam për t'dhënë 
dhe un'i varfri një porosi: 
një re të madhe dërgo të zbresë 
e ta ngarkojmë me lott'e mi. 
Fryn, moj erë, etj. 
 

E kur të kthehesh nga Shqipëria, 
Atje në kopshtin, atje t'qëndrosh, 
dhe lott'e mia si vesë qjelli 
dalë nga dalë do t'i pikosh. 
Qaj, moj erë, moj er'e shkretë qaj, 
derthmi lottë atje mi varr'e saj. 
Siper

HYMNI I FLAMURIT

O Flamur gjak, o flamur shkabë, 
O vënd e vatr' o nën' e babë, 
Lagur me lot, djegur me flagë, 
Flamur i kuq, flamur i zi. 

Fortesë shkëmbi tmerr tirani, 
S'të trëmp Romani, as Venecjani, 
As Sërp Dushani, as Turk Sulltani, 
Flamur i math për Vegjëli 

Flamur që lint Shën Kostandinin, 
Pajton Islamn' e Krishtërimin, 
Çpall midis feve vllazërimin, 
Flamur bujar për Njerëzi. 

Me Skënderben' u-lavdërove 
Dhe në furtun' i funtmi u-shove, 
Me Malon prapë lart vrapove, 
Yll i pavdekur për Liri. 

Sa shpesh pastaj për-dhe u-shtrive 
Me zjarr e zi u-ndeze u-nxive, 
Po çdo mizor me shpat' e grive, 
O fushë-kuq, o shkabë-zi. 

Përpjetë pri-e Shqipërinë, 
Përlintj'a shpirtin dhe fuqinë, 
Diell për vllanë, yrnek për fqinë 
Për botën ëndr' e qjell i ri.
Siper

KRISHTI ME KAMXHIKUN

Në kështjellë t'atdheut, në tempull të fesë 
Janë shtruar sarafët') pa shpirt e pa besë, 
Tregëtojn' e gënjejnë, rrëmbejn' e sfrutojnë, 
Thon' ashtu Israelin e mbrojn' e shpëtojnë. 
 
Shtrembërojnë kanunet, i marrin në dorë, 
Dhe shkëlqejnë në kish' e në fron me kurorë, 
Vegjëlia për ta batërdisen dhe vriten 
Dhe kështu parasitët gjakpirës po rriten. 

Tradhëtori dinak, hipokrit e kusar 
Na u ngrit gjer në kulm, dhe u-bë kryetar; 
Nënë zgjedhën besnikët për vdekje lëngojnë, 
Se mëkat dhe mallkim kryengritjen kujtojnë. 
 
Çdo i shenjt' ideal, çdo shtëpi Perëndie 
Ishte bërë dyqan dhe pazar tregëtie: 
Kush fitonte më tepër, ay ishte usta, 
Dhe kush nukë plaçkitte ish krejt budalla. 
 
Kur e pa këtë zi dhe këtë erësirë, 
Krisht' i ëmbël u-ndes dhe u-bë i vështirë: 
Me kamçik e me fshikull sarafët i dboj, 
Dhe nga larot gjakpirës atdhen' e shpëtoj. 
 
Dhe Shën Pjetr' i gëzuar ahere i tha: 
"Ja tani e ke nisur tamam, or usta! 
Me kërbaç e me shpatë mi ne mbretëro, 
Dhe me forc' e pahir na çliro, na shpëto." 
 
"Je gabuar, o Krisht, që u ke predikuar, 
Se të marrët, të shurdhërit s'kanë dëgjuar; 
Ndreq kurrizin më parë, pastaj ndriço trurin. 
Se shpirt-robi s'çlirohet askurrë pa drurin." 
 
Jesu Krishti s' dëgjoj, dhe s'e mori vesh mikun. 
Dhe me lot i penduar e hodhi kamçikun, 
Dhe i tha: "S'e ka fajin kurrizi, po truri, 
Se lirin' e sjell drita e mëndjes, jo druri." 
 
"Merr-e prapë kamçikun, Shën Pjetri u- përgjeq, 
Se përndryshe kjo punë na del mos më keq. 
Përkëdhel' u kurrizin dhe do t'të besojnë, 
Vraj-i, shtypi, dhe shtrydhi, dhe do t'adhurojnë". 
 
Jesu Krishti s'dëgjoj, dhe s'e mori vesh mikun. 
Dhe s'u-unj përsëri që ta merrte kamçikun: 
Dhe e kapnë kamçikun sarafët për fenë, 
Dhe e shëmpnë çlironjësin, fen' e atdhenë.
Siper

 

Krenari

Ç'deshe ti, mor, në Kalvar, 
0 qyqar, o Kirenar! 
Del me poçen për sehir, 
Ndrit me Kryqin si martir. 

 
Rent nëpër kallaballëk, 
Se ç'po ngjan s'merr vesh as gëk, 
Je i pir' e s'mban dot anë 
Për çlironjës a tiranë. 

 
Nëpër pluhër dhe shamatë 
Turren burrat, çirren gratë 
Turm' e ndezur, e tërbuar, 
Krishtin për të kryqësuar. 
 

"Mir' e gjeti, the, sarafi, 
Se ashtu ia desh qylafi, 
Se po çvishte vegjëlinë 
Me uzurën dhe vergjinë". 

 
Po kur pe që u-gënjeve, 
Kryqësimin s'e pëlqeve. 
Kirenar, se ç'the një fjalë: 
"Mos e vrisni këtë djalë! 
 

Daleni, the, mor aman-ni, 
Oratorin mos e ngani, 
Si politikan flet n'erë. 
Po s'e bën më tjatër herë!" 
 

Fare bukur e fillove 
Po më kot i këshillove, 
Se katilët s'të sajdisnin, 
Si pjanik të qesëndisnin. 
 

Dhe kur pe këto havaze 
Një dolli me verë zbraze 
Për të mbytur mallëngjimin, 
Për të shuar hidhërimin. 
 

Po dollia të tronditi 
Dhe mi Krishtin të vërviti, 
Të tre Kryqet i përfshive 
Dhe për-dhe të gjith'i shtrive. 


Ç'ngjau pasandaj s'kuptove 
Kryqin gjer sa e zaptove 
Dhe si Krisht u-kapardise 
Dhe në djers' u-batërdise. 
 

Ç'vete shtrëmbër në Kalvar 
0 qyqar, o Kirenar! 
Se ç'përmbysesh, kamçikohesh, 
Rrihesh, ngrihesh, çdehesh, zgjohesh. 
 

Krishtin me habi pyet: 
"Nga më krisi ky tërmet? 
Pse pa faj po më mundojnë, 
Kryqn' e huaj ç'm'a ngarkojnë?" 
 

Krishti po të ngushëllon, 
Dhe durim të këshillon: 
"Mos kij dert, se u-bekove, 
Me dolli lavdi fitove! 
 

Mos kij dert, mor Kirenar, 
Ta bën këngën një Shqiptar!" 
"Po ku është Shqipëria?" 
"Tek ndes vetë Perëndia!" 
 

Bëj gajret, mor Kirenar, 
Drejt përpjetë në Kalvar! 
Për paradën që bën ti 
Çdo besnik të ka zili.

Siper

 

    Kryqezimi

Po troket çekani 
Po kërcet mejdani, 
Dor' e këmb' i çpon, 
Krishtin kryqëson. 

 
Me tërbim goditin 
Me gjëmim e ngjitin 
Turma ulërin 
Nëna blegërin. 
 
Çdo peronë plagë 
Përvëlon si flagë 
Çurka gjak buron 
Fryhet dhe pikon. 
 

Kryqet ngulen, shtisen, 
Tallen, qesëndisen; 
Sipër Kryqe tre, 
Tri Mari për-dhe.

Siper

Marshi i Kryqezimit

Do të vrasim, Jesu, se të kemi Baba, 
Do të varrim, Mesi, se të kemi Usta, 
Se s'ke dashur as jet' as martes' as para: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 


Dy kusarë të vegjël i zumë në lak. 
Kryqësoji këta, se na vothnë fort pak, 
Kryqësoje këtë, se s'na vodhi aspak: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 


Vrajeni, se përunj dhe përmbys pasurinë, 
Pasuron, dhe çliron, dhe forcon varfërinë, 
Se lëngatën shëron, se ndriçon verbërinë: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 
 

Varreni, se me botën, me ne s'shëmbëllen, 
Se na ndreq shtrëmbëritë, dhe kurrë sna rren, 
Se e do vegjëlin' e tiran' e urren: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 
 

Vrajeni, se për vete s'kujdeset, s'lëfton, 
Dhe të mjerët, të humburit nuk i sfruton, 
Dhe për sherr, për vlla-vrasje, për luftë s'punon: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 
 

Varreni, posa s'do as të vras' as të varrë, 
As të bënjë të keqen as gjakun t'a marrë, 
Dhe katilët me nam na i qan si të marrë: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha. 
 

Vrajeni kryengritësin e Shënjtëruar 
Si katil të mallkuar, atë ka kërkuar, 
Se kujtoj që pa armë na ka për të zgjuar: 
Kryqësoje, Pilat, në Kalvar, Golgotha.

Siper

 

MARSHI I KRISHTIT

Hosanna o çliro'njës, Mesi, hosanna! 
Shtroni udhën me lule, dafin' e hurma, 
Brohoritni trumbeta, timpane, zurna, 
Thirr e zbras, o gurmas: Hosanna, hosanna! 

Kryetrim, që lëfton, triumfon për atdhe, 
Shpëtimtar, kryemjek, kryeshenjt, kryefe, 
Pasuri, dhe liri, dhe fuqi ti na dhe, 
Lum e lum, Galile: Hosarma, hosanna! 

0 i bir i Davidit, i Miri Bari 
Ti na prin dhe na rrit në luath e vërri 
Ti na ruan, na mpron, dhe për ne bëhesh fli, 
0 Njeri-Perëndi: Hosanna, hosanna! 
 
Përmbi Dhe, përmi Fron, përmi Qjell u-bekofsh, 
Përmi djall dhe tiran, përmi Ferr mbretërofsh, 
Me pean dhe temjan, dhe këmban' u-këndofsh, 
Drit' e gas, rrofsh e qofsh: Hosanna, hosanna! 
 
0 i fort' o i urt' o i ëmbël Jesu, 
Plot me bes' e me shpresë të biem mi gju, 
T'adhurojmë me zëmër këtu e tehu, 
Gjithëkunt e pa funt: Hosanna, hosanna! 
 
Hosanna, o çlironjës, Mesi, hosanna! 
Shtroni udhën me lule, dafin' e hurma, 
Brohoritni trumbeta, timpane, zurna, 
Thirr e zbras, o gurmas: Hosanna, hosanna!

Siper

 

Rrent, or Marathonomak

Rent, or rent, rent e u thuaj 
Se u çthur ordi e huaj, 
Se betejën e fituam 
Dhe qytetin e shpëtuam! 
Rent, or rent, 
Rent, or Marathonomak! 

 
Kap një degë prej dafine 
Dhe vërtitesh ndaj Athine, 
Nëpër fush' e brek mi brek 
Këmba tokën as t'a prek, 
Hip' e zbrit, 
Petrit, Marathonomak! 
 

Ke një plagë, po s'e the, 
Djers' e gjak pikon për-dhe; 
Do që ti të jesh i pari, 
Për triumfin lajmëtari 
Flamur-gjak, 
Kuqo, Marathonomak! 
 

T'u tha gryka, po s'të pihet, 
T'u mpi këmba, po s'të rrihet, 
Se mileti po të pret, 
Ankthi zëmrat ua vret, 
Vrer e tmerr, 
Shpejt, or Marathonomak! 
 

Kurrë kaqë s'dogji djelli 
Dhe si plumb s'rëndovi qjelli, 
Kurr' aq ëmbël' e bukur s'ftoj 
Hij' e lisit edhe kroj; 
Turru tej, 
Tutje, or Marathonomak! 
 

Vapa mbyt e pluhri nxin 
Ferra çjerr e guri grin 
Afsha gjoksin përvëlon 
Syrin avulli verbon; 
Ur' e prush, 
Furr', or Marathonomak! 
 

Gryka si gjyryk të çfryn 
Prej Vullkani flag' e tym 
Se ç'vëngon e se ç'gulçon, 
Zëmra brinjët t'i çkallmon 
Me tokmak, 
Mbahu, or Marathonomak! 
 

Nëna, motra, nusja dalin, 
Ngrehin krahët të të ndalin, 
Mos, se s'janë veç Najada 
Magjistrica dhe Driada; 
Lark, or lark, 
Lark, or Marathonomak! 
 

Hajde, ja Akropolia, 
Ja qyteti e njerëzia 
Që të pan' e që të çquan 
Dhe fuqinë t'a rishtuan 
Ha dhe pak, 
Hajde, or Marathonomak! 
 

Ja, arrive, ua the: 
Ç'gas e ç'helm qe kjo myzhde! 
"E fituam!", brohorite 
Dhe për tok' u-përpëlite; 
Vdiq, or vdiq! 
Vdiqe, or Marathonomak! 
 

Rent kudo, dyke bërtitur, 
Nëpër shekuj faqe-ndritur, 
Se i vogli shtrin viganin 
Dhe i shtypuri tiranin, 
Veç e tok, 
Tok, or Marathonomak! 

Siper

 

MOJSIU NE MAL

Ngjitet përpjetë Malit të shkretë 
Krye-Profeti trimi me fletë, 
Të bisedonjë me Perëndinë 
Për Palestinë. 
 
Arrin në majë lart i kapitur, 
Qëndron me frikë, pret i tronditur, 
Dhe Jehovaj i flet prej një reje 
Me zë rrufeje: 
 
"Ti dhe të tjerët pleq do të ngelni, 
Tokën e Shenjtë kurrë s'e shkelni 
Skllevë, bij-skllevësh, s'e meritoni 
Se liri s'doni!" 
 
Krye Profetit dita i ngryset 
Dhe shpirt-këputur përdhe përmbyset 
Me lot në sy, me zemër të ngrirë 
I lyp mëshirë. 

Pse kaqë gjatë, Zot, m'arratise, 
Pse më përplase, më përpëlise, 
Pse shpresën dyzet vjet m'a yshqeve, 
Dhe sot m'a preve? 

"Nem Dhen' e Lirë! Zot ku m'a ke?" 
"Shiko, i tha, dhe ja ku e pe." 
Së largu Zoti ia pasqyron, 
Dhe e shikon. 
 
Ja Nazareti, ja Bethlehemi, 
Lum' i Jordanit, Jerusalemi, 
Mal' i Sionës, Bethsaidaja, 
Dhe Golgothaja. 

Sheh gasn' e pritmë për djalërinë 
Dhe shkretëtirën për pleqërinë, 
Atje sa bukur, këtu sa zi, 
0 Moisi. 
 
Këtej ka dimrin, andej prënverën, 
Kërkon Parajsën, vdes në Skëterrën; 
Ajme, sa vrer, sa keq e sa zor, 
Liberator!
Siper

 

JEPNI PER NENEN

Ç'thot' ajo e ve e gjorë, 
-Mbretëreshë pa kurorë- 
Faqe-çjerrur, lesh-lëshuar, 
Shpirt e zëmër përvëluar; 
Gjysm' e vdekur: "O Shqiptarë, 
Nënës mos ia bëni varrë!" 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë 
Se ke djemtë n'Amerikë. 

Qan e lutet Nën' e mjerë, 
Kërkon vatrën edhe nderë, 
Do lirinë dhe atdhenë, 
Si ç'e pat me Skënderbenë, 
Bijt' e besës thërret pranë. 
Kur i thirri dhe s'i vanë? 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë, 
Se ke djemtë n'Amerikë. 

Cilët jan' ata tiranë 
Që të pren' e që të vranë 
Që të therrë bij e bija, 
Dhe t'u-nxi, t'u-mbyll shtëpija? 
Derthni plumba, o Shqiptarë, 
Gjakn' e Nënës për të marrë, 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë, 
Se ke djemtë n'Amerikë. 
 
Cilët bij të trathëtuan 
Dhe të doqnë dhe të shuan 
Dhe të lan', o Shkab' e ngratë 
Pa fole, pa zog, pa shpatë? 
Këta qena, o shok' i mbytni, 
Mbushni gjyle që t'i shtypni. 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë, 
Se ke djemtë n'Amerikë. 
 
Sa kërkon e sa të duhen? 
Burrat nga detyra s'ndruhen! 
Trim i mirë do të japë, 
S'kursen jetën as paratë; 
Hithni, hithni tok dollarë, 
Të mos mbetemi të sharë. 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë. 
Se ke djemtë n'Amerikë. 

Do të ndihim pa kursyer 
Për ty, Nëna jon' e vyer, 
Që me drit' e nder të thuresh 
Dhe me bijt' e tu të mburesh. 
Cila Nënë lyp paranë? 
Cilët bij me shpirt s'i dhanë? 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë, 
Se ke djemtë n'Amerikë. 
 
Armë dhe fishekë mblithni, 
Qesen edhe shpirtin hithni: 
Për lirin' e vëndit t'onë, 
Sot -se nesër është vonë- 
Jepni, Nënën të shpëtoni, 
Komb e vatra të nderoni. 
Mbahu, Nëno, mos kij frikë 
Se ke djemtë n'Amerikë

Siper

SHEN PJETRI NE MANGALL

Fryn' e çfryn veriu, 
Ngrin, mërdhin i ziu 
Dhe mangallit i afrohet 
Që të ngrohet. 

Krishtin brënda e gjykojnë 
Dhe pas ligjës e dënojnë, 
E goditin dhe e shtyjnë, 
E pështyjnë. 

S'del askush që t'a shpëtonjë, 
Roma do t'a kryqësonjë, 
Triumfon Legaliteti 
Dhe Laneti. 

Kur e rrahin dhe e tallin 
Pjetri ngulet mbi mangallin; 
Kur e pa, u-koll këndezi 
Nga qymezi. 

Dhe një shërbëtore i tha: 
"Je dhe ti një nga ata!" 
Po Shën Pjetri proteston, 
E mohon. 

Kruspull mbi mangallin mblidhet, 
Po djek dorën dhe përdridhet; 
Se ç'këndon bandill këndezi 
Nga qymezi: 

"S'ka e s'ka si heroizma, 
Edhe si idealizma, 
Po kur dimër del behari 
S'ka si zjarri." 

-"Nga ata je!"- thot' ajo, 
E mohon Shën Pjetri: -"Jo! 
As e njoh, as e kam parë, 
Moj e marrë!" 

Kruspull mbi mangallin mblidhet, 
Po djek mjekrën dhe përdridhet; 
Se ç'këndon bandill këndezi 
Nga qymezi:  

"Shkab' e shkëmb me poz' e fjalë, 
Se ç'na dolle shkrumb e galë, 
Në je trim këtu tregoje, 
Shko shpëtoje." 

Thot'ajo: -"Je, mos gënje!" 
Pjetri e mohon me be: 
-"Jo, për Zotin, moj aman, 
S'jam e s'jam."  

Kruspull mbi mangallin mblidhet, 
Po djek gjuhën dhe përdridhet; 
Se ç'këndon bandill këndezi 
Nga qymezi: 

-"Simon Pjetër, Bar Jona, 
Kështu ndahet kjo dynja: 
Kryqi andej, këtej buxhaku 
Dhe allçaku. 

Se ç' e dogje, se ç' e fike, 
Gjel me gjëmb' e këng' armike. 
Dhe ndërgjegjen se ç' ia çpove, 
Se ç'ia zgjove.  

Se ç'vajton Shën Pjetri hidhur, 
Lesh-lëshuar, duar-lidhur, 
Tri her' e mohoj pa gdhirë, 
Faqe-nxirë.

Siper

Plak Topall dhe Ashik

Dale, moj, se kam një fjalë, 
Se më rjedhin djersët valë; 
Dale, moj, se s'jam më djalë 
Dhe më s'ecënj dot. 

 
Dale, moj, se më kapite, 
Më këpute, më sfilite, 
Prite, moj, ashikun, prite 
Që të vjen me not. 

 
E arriva dhe ia thashë, 
Asnjë gur pa tundur s'lashë, 
Dhe mëgjunjazi i rashë, 
Ç'u mundova kot. 

 
Hapi gojën, dhe vajtova, 
Qenkam plakur, e kuptova, 
M'ardhi keq, po s'e mohova, 
Syri m'u-përlot. 
 

Dhe nga jeta u mërzita, 
Dhe nga lumi u vërvita 
Që të vdes, se u korita 
Dy-tri herë sot. 
 

Po ti, Zot, më ngushëllove 
Pas një tjatre më lëshove, 
Dhe nga mbytja më shpëtove, 
Lavdi paç, o Zot. 
 

Dale, moj, se kam një fjalë, 
Se më rrjedhin djersët valë; 
Dale, moj, se jam i çalë 
Dhe më s'ecënj dot.
Siper

 

Kenga e Salep Sulltanit

Një mexhlis të math na çeli 
Pandeli Jano Vangjeli 
Me Sulltan-llokum na veli 
Si kofini pas të vjeli. 

 
Fyt' i Floqit po pëllet 
Top' i Krosit po kërcet: 
Ç'është ky sheqer-kësmet? 
Hallvaxhin' e pamë mbret! 

 
Dhe rakia vete-vjen 
Xhafer Ypi na mbërthen 
Dhe për lot na mallëngjen 
Rreth konopit me legjen. 
 

Koço Kotta, mjek hanxhari, 
Nis një valle palikari, 
Se me një ferman kusari 
Sadrazem u-bë firari. 
 

Dhe Feridi faqe ndron, 
Die shante, sot lëvdon 
Fryn bulçit' e trumbeton, 
Që Katrani zbardhëllon. 
 
Dhe sarhosh Iljas Vrioni 
Dehet, siç e do zakoni, 
Bërtet: "Rroftë Napoloni! 
Kështu tha dhe Ksenofoni!" 
 

Se ç' u-çporr xhumhurieti, 
Se ç'u-rahatos mileti, 
Se Sulltanin prap' e gjeti, 
Se, që kur e humbi, s'fjeti! 
 

Ç'ka sepse i vjetri qe 
Madhështor sa një deve 
Dhe ky s'bën as për meze! 
Rroftë sa jep ylefe. 
 

Se ç' na u-gëzua xhani, 
Se ç'na preu Ramazani, 
Se ç' na piu Italjani, 
Rroftë pra Salep-Sulltani! 
Siper

Shpell'e Dragobise

(Elegji për Bajram Currin) 

Kur tufani e çthuri fenë, 
Kur tirani e krrusi atdhenë, 
Mi një brek të Dragobisë 
Priret Flamur' i lirisë. 


Atje nisi, atje mbaroj, 
Atje krisi, atje pushoj, 
Rrufe-shkab' e Malësisë, 
Në një shkëmb të Dragobisë. 

 
Vendi dridhej, ay mbeti 
Se s'tronditej nga tërrmeti. 
Dif drangoj i Dragobisë, 
Trim tribun i Vegjëlisë. 
 

0 Bajram, bajrak i gjallë, 
More nam me gjak në ballë, 
Te një shpell' e Dragobisë, 
Yll i rrall' i burrërisë. 
 

Thon' u-shtri e thon' u-vra, 
Po ti s'vdiqe, or Baba, 
As te shkëmb' i Dragobisë, 
As te zëmr' e Djalërisë. 
 
As je vrar' e as po vritesh 
Legjendar Ante po rritesh. 
Dithiramb i Dragobisë, 
Tmerr, panik i mizorisë. 

 
Me Zjarr Shenjt u-ndrit kjo shpellë. 
Gjer në qjell u-ngrit Kështjellë 
Për çlirimn' e Shqipërisë 
Katakomb' e Dragobisë.
Siper

 

      Sofokliu

Sofokliu ishte budalla, 
Kur u mplak, edhe Kupidi e la, 
Tha: "Shpëtova nga një maskara!" 
Goja, pra, iu tha. 

 
Sofokliu nuk e kishte mirë: 
Plaku s'ka takat, po ka dëshirë, 
Gjalpë s'ka po ka një pus me hirrë, 
Furrë dhe trazirë. 
 

Kam Ferid Asllanin si shahit, 
Tetëdhjet' e pesë vjeç ashik: 
Amerika, Evropa u-çudit, 
Nuse desh kur vdiq! 
 

Flamurin që la e trashëgova, 
Nat' e ditë çupa, gra kërkova, 
Se ç'u batërdisa, se ç'u shova, 
Se ç'u përvëlova. 
 

Kur të vdes, dhe kur të më mbuloni, 
Çupa, gra, në varr mos më vajtoni. 
Do t'ju dua prapë, siç më doni. 
Dolla! Mos më zgjoni.

Siper

Syrgjyn -Vdekur

(Elegji për Luigj Gurakuqin) 

Nëno moj, mbaj zi për vllanë, 
Me tre plumba na i ranë, 
Na e vran' e na e shanë, 
Na i thanë trathëtor. 

 
Se të deshte dhe s'të deshnin, 
Se të qante kur të qeshnin, 
Se të veshte kur të çveshnin, 
Nëno moj, të ra dëshmor. 
 

Nëno moj, vajto, merr malin, 
Larot t'a përmbysnë djalin 
Që me Ismail Qemalin 
Ngriti flamur trimëror. 
 

Nëno moj, m'a qaj në Vlorë 
Ku të dha liri, kurorë, 
Shpirt i bardhë si dëborë; 
Ti s'i dhe as varr për hor. 
 

Nëno moj, ç'është përpjekur 
Gojë-mjalt' e zëmër-hekur, 
Syrgjyn-gjall' e syrgjyn-vdekur, 
Ky Vigan Liberator.

Siper

 

Te Ura, te Ura

Vraponi, o burra,
Me armë, me topa, me kordh' e me shpata,
Se dolli kuçedra e errët nga nata,
Se ngriti bajrakun e lyer me gjak
Dhe sulet prej Shjakut në Durrës me-vrap.

Kuçedr'e Turqisë,
Hyen'e urisë,
E rrahur nga Greku, nga Serbi e Bullgari
Do gjak të thëthinjë dhe vjen te Shqiptari,
Si gjarpër zvarniset, i sillet përqark,
Me dinin në gojë, me helmin në bark.

Kuçedrën e vrarë
E hasi më parë
Thomsoni në Vlorë, kur vinte prej detit
Me katërqint krahë, lubi' e Dovletit;
E zuri për gryke, e shtriu përdhe
Nga thonjt' i rrëmbeu të mjerin Atdhe.

Pastaj për së dyti
Në Durrës e mbyti
Dhe kokën ia shtypi me top nga Kalaja,
Kur hodhi Esadin nga Froni, nga maja,
Nga forca në pluhër, nga bregu në det,
Me grusht prej rrufeje, që ngrin e që tret.

Kuçedra e thyer,
Në turp e përlyer
Përmblidhet e kthehet nga toka në Durrës
Dhe ngrihet m'e fortë, në Gjol, afër Urës.
Shqiptar'i verbuar vërsulet në det,
Shkel Flamur dhe Nënë dhe vllezër po vret.

"Dy herë të theva,
Të shtriva, të ndeva,
Po prapë u-ngjalle dhe prapë u-ngrite,
Prit-më, the, prit-më!" Dhe prap' iu-vërvite,
Dhe hovin kuçedrës ia preve, po re,
Kalorës i huaj, që vdiqe për ne!
 
Nga Ura, nga Ura
Po ikni, o burra?
Ju ikni, po hij' e Kalorësit s'ikën!
Kuçedrës tërbuar ajo i fut frikën,
Se urën e ruan, se Urë'n e mpron
Stihia - Shqiponjë, me qip e me thonj.

Te ura, te Ura,
Vajtoni, o burra,
Thomsonin e ngratë që ju vet' e vratë,
Që pas nuk i ratë, po vetëm e latë,
Kur shkonte kaluar të vdesë për ne,
Për ju, të mallkuar, që s'doni Atdhe. 

                    Siper  

shko ne faqen kryesore