| "*" ~~ Με τα υφάδια της καρδιάς ~~ "*" |
| "" Καλώς ήρθατε, έιμαι ένα παράξενο δαιμόνιο που θέλω να υφάνω μαζί σας ιστορίες, χαμόγελα γεμάτες, και λίγη από την αλήθεια που ολοένα χάνεται. Εύχομαι η ώρα που θα καταθέσετε διαβάζοντας τη σελίδα τούτη να είναι τουλάχιστον ευχάριστη, αν όχι επoικοδομητική. Περάστε καλά και αν θέλετε αφήστε ένα γειά... :):):):) και να ξανάρθετε... θα αλλάζει συνεχώς... εδώ χωράνε όλα τα χρώματα"" |
 |
|
|
 |
| Διατροφή |
 |
| ΔΙΑΛΟΓΟΣ kaizisanaftoikala: Η σκουριά ανακάλυψα ότι ήταν αυτό το χρώμα, το σκούρο, που αναστάτωνε το οξειδωμνένο σου βλέμμα, κάθε που προσπαθούσαν τα μάτια μου να ακουμπήσουν το κορμί σου... ...και ύστερα, εκείνη η στριγλιά από το τραίνο που περνούσε Δαιμονισμένα κάτω από τις γέφυρες και τις ακάλυπτες διαβάσεις των πλαστικών μου ονείρων, που μεταμορφώνονταν σε εφιαλτικούς ωκεανούς, να πνίξουν κάθε θέληση και κάθε προσπάθεια να σε φτάσω, ακόμα αν θέλεις να ξαπλώσω στις γραμμές σου, να περάσεις από πάνω μου, και να γίνεις αιώνιο σημάδι μου.... paraxeno_daimonio: Σε τρίματα σκουριάς και σε ξέφτια ενός χαμόγελου παλιού βρήκα πάλι το βλέμμα το θολό την ώρα του κορμιού τη σκιά που ακολουθούσε.. δυό γραμμές σκιάχτηκαν και ξεστράτισαν, ξεφύγαν απ' του τραίνου την πορεία και κάτω από τη γέφυρα του στήθους κρύφτηκαν, ανάμεσα σε λαγόνες κι ονειροφαντασιές... Σημάδι γίνηκε η σκουριά πάνω στο λεκιασμένο από το πάθος ρούχο που φόρεσε για σένα, ίσως και για μένα. Ξημέρωσε, κι ο εφιάλτης έμεινε γυάλινος να κοιτά τη σύντομη ζωή της περασμένης νύχτας, που έφυγε κρατώντας απ' το χέρι τον ξεφτισμένο πόθο... Τσατοδιάλογος... ίσως δεν ειναι πάντα χωρίς επίπεδο.... |
 |
| Όμηρος και άλλα... |
 |
 |
| Θρησκευτικές αναζητήσεις |
 |
| Οι φωτογραφιες μας και άλλα... |
| Έτσι πολύ ατένισα ------------------------------------------ Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα, που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου. Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά. Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα, και πέφτουν, λίγο επάνω στ' άσπρα μέτωπα. Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν η ποίησής μου... μες στες νύχτες της νεότητός μου, μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα... Κωνσταντίνος Π. Καβάφης |
 |
 |
 |
| H σελίδα αυτή φιλοξενείται στο : |
 |
 |
| Ευτύς ως γεννήθηκες, μια νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζί σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει την μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου. Φέρνεις θές δεν θές έναν νέο ρυθμό. Μια νέα επιθυμία, μια νέα ιδέα, μια θλίψη καινούργια. Θές δεν θές πλουτίζεις το πατρικό σου σώμα Ν. Καζαντζάκης, "Βραχόκηπος" |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
 |
|
|