|
| ΑΛΛΟΘΙ Νυφικό το χαρτί και γράφω Κυρτωμένο το φως και φθίνω Μακραίνουν οι ίνες της φωνής Καθώς βυθίζεται Ακούγομαι πιο δυνατά Καθώς βυθίζεται. Υπονοώ περισσότερα Απ' όσα μπορώ να φανταστώ Γραφω- Παυλίνα Παμπούδη (Αυτός Εγώ) |
 |
 |
 |
 |
 |
| ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ασφαλής ο κόσμος και το σπίτι. Με μικρά παράθυρα Που βλέπουν σε παράθυρα Που βλέπουν σε παράθυρα - Κατοίκησα σεμνά Κρύβοντας σαν αισχρές φαντασιώσεις Την καρδιά μου τα νεφρά και τα έντερα Τον εγκέφαλο το συκώτι τους πνεύμονες Το κουβάρι των νεύρων την ντροπή των εκκρίσεων Την πρόθεση την πράξη και το αίμα τους Εμένα και το λάθος πνεύμα Που χτυπιέται με στριγγλιές Μες στο μπουκάλι του - Παυλίνα Παμπούδη (Αυτός Εγώ) |
| Ο ΚΑΘΑΡΜΟΣ Τα κίτρινα φωσφορίζοντας στο κεφάλι Στο σκοτάδι το φεύγοντας Είναι ο Τράγος Και η Έρημος είμαι Και στην αρχή μου Συνωστισμός Ο περιούσιος λαός κοιτά Χαιρέκακος και τρομαγμένος - Παυλίνα Παμπούδη (Αυτός Εγώ) |
| Η ΓΕΝΝΗΣΗ Βγαίνω τη νύχτα διψώντας Δεν έχω μάτια σχεδόν πουθενά. Σέρνομαι με τις στρεβλωμένες ρίζες μου Πάνω απ' το χώμα Κρατάω άλυωτο Μόνο το ερωτικό μου στόμα με το αίμα του Το άγνωστό μου φύλο Και σε βαθιά εκγατάλειψη αναπαράγομαι Ο πρώτος απ' το τέλος τους είδους μου - Παυλίνα Παμπούδη (Αυτός Εγώ) |
| Η ΤΡΙΑΔΑ Α' Ο Άγγελος στο ξύλο. Τρίζω Γυρισμένα μέσα μου τα μάτια του Τρυφεροί άσπροι βολβοί Στον αμφιβληστροειδή Ήδη αργά Ο άλλος Γαλαξίας εντυπώνεται - Β' Ο προφήτης στο κήτος. Εξεμώ. Διαλυμένο το φάσμα του Σε κύτταρα φωνήεντα Τα πράσινα τα μαύρα τα συριστικά. Στα ουράνια σώματα στά πάνδημα σώματα Η αφροδίσια μόλυνση απλώνει - |
| Γ' Ο ποιητής στο κλουβί. Κρώζω Χτυπιέται στα κάγκελα Το φτερό μου αναφλέγεται Χτυπιέμαι στα κάγκελα Η γλώσσα του σκίζεται Το κρανίο του ανοίγει. Αδειανό Το μυαλό μου φωσφορίζει στην φορμόλη Παυλίνα Παμπούδη (Αυτός Εγώ) |
 |
|
|