Κι ήταν μια νύχτα ωραία και στη ματιά σου
και στα τραγούδια σου. Ήτανε γλυκιά
μια νύχτα στα τραγούδια τα παληά σου
γεμάτη αστέρια, νύχτα ξωτικιά.

Η μόνη αγάπη μέσ' στη μοναξιά σου,
τόσο όμορφη, τόσο υποβλητικιά,
έγινε πάθος μέσα στην καρδιά σου,
μεσ' στην καρδιά σου την ερημικιά.

Αχ, τα παληά τραγούδια σου που κλαίγαν
Κ' ήτανε τόσο ανείπωτα γλυκά
και τό' κρυβαν σεμνά και δεν τον λέγαν.

Αχ, τα παληά σου τα τραγούδια πούνε
θλιμμένα σαν αγάπης μυστικά,
σαν άνθη δακρυσμένα που σιωπούνε

Μ. Πολυδούρη (Οι τρίλλιες που σβήνουν)
Η ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΩΡΩΝ
ΔΕΝΤΡΟ

Με αδιάφορο το μέτωπο και πράο,
τα δείλια τις αυγές θα χαιρετάω.

Δέντρο θα στέκομαι, όμοια να κοιτάζω
την θύελλαν ή τον ουρανό γαλάζο.

Είναι ζωή, θα λέω, το φέρετρο όπου
λύπη, χαρά τελειώνουνε του ανθρώπου.

Κ.Γ. Καρυωτάκης (Νηπενθή)
L' insidieuse nuit...

Απόψε η πλανερή νυχτιά με μέθυσε πολύ ώρα!
Στο παραθύρι σκεφτικός,
Ω! γλυκυτάτη αυγή, αγρυπνώ να σε προσμένω τώρα,
μη αργήσης να φανής, ώ φως!

Έλα! Μέσα μου η λάμψη σου που θα χυθή σαν γαληνιά
στοιχείο ήσυχο μοιάζει.
Σε δέχεται έτσι το νερό έτσι κι η σκοτεινιά
των φύλλων σ' απουσιάζει

Ακινητήστε ω φως, ώ αχτίδες, στα σκοτεινιασμένα
τα μάτια τα καθρεφτιστά.
Τώρα που με τον κάθε της χτύπο η καρδιά μου εμένα
σιμώνει τις σκιές πιστά

Jean Moreas
Μεταφράσεις
ΧΑΜΟΓΕΛΟ
(Χωρίς να το μάθει ποτέ, εδάκρυσε,
ίσως γιατί έπρεπε να δακρύσει,
ίσως γιατί οι συφορές έρχονται)

Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι,
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δε βρέχει πια. Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.

Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη,
Κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ' Απρίλη.

Ξεφεύγουνε απ' το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της, τη βρέχει
μια λεμονιά με δυό δροσοσταλίδες

που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια.

Κ.Γ. Καρυωτάκης
(Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραγμάτων)
ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ...
(από το Γερμανικό του Heinrich Heine)

Τώρα ανοιξιάτικο καθώς
ανάβρυσες απ' την καρδιά μου,
πέτα, τραγούδι μου, στο φως,
πέτα τριγύρω και μακριά μου.

ως τη χαρά της εξοχής
την ηχηρή χαρά σου φέρε,
κι ένα τριαντάφυλλο αν ιδείς,
πες του από μέρους μου το χαίρε.

Κ.Γ. Καρυωτάκης (Μεταφράσεις)