 |
 |
 |
| Ξανθιά Γοργόνα Στο απέραντο γαλάζιο της 8άλασσας σαν γοργόνα αναδύεσαι και τα ηλιάχτιδα μαλλιά σου σαν ήλιου αχτίδα χαιδεύουν το βαθύ γαλάζιο της 8άλασσας με το γαλάζιο τουρανού Μια πεταλούδα κά8εται έρχεται. θέλει να προστατεύσει το κορμί σου απο ιερόσυλο άγγιγμα Μόνο η θάλασσα σε αγγίζει κυλάει στο κορμί σου σαν δροσοσταλίδα απαλό το χάδι της σαν το χάδι της πεταλούδας. |
| Σ΄ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ Ορθιος στον βράχο που σπάνε τα κύματα ατενίζεις το άπειρο της θάλασσας. Κάθε μέρα πρωί-βράδυ είσαι εκεί ακίνητος σαν βράχος κοιτάς τα καράβια που έρχονται Σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σου μήπως αυτή που αγαπάς έρχεται Κάθε πρώτη του μαγιού τα κύματα φέρνουν ένα στεφάνι πλεγμένο απο ροδοπέταλα αφιερωμένο στην μνήμη σου. Γιατί εσυ είχες την αρετή να περιμένεις κι ας ήξερες πως δεν θάρθει. Εκείνη σε πρόδωσε ενω τα κύματα σαγάπησαν κι ο πλαφασμός τους κλάμα που σε έχασαν. |
| ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ Μεγάλωσες στην αντάρα του πολέμου δεν γνώρισες χαρά, δεν γέλασες ποτέ σου. Για κούκλες είχες όπλα για προσκεφάλι σφαίρες Δεν πρόλαβες να ερωτευθείς, έπρεπε να πολεμήσεις Τι αν σάρεσε η ζωή έπρεπε να πεθάνεις. Και τώρα....κοίτεσαι στο δρόμο με τα μάτια ανοιχτά και το όπλο στο χέρι το πρόσωπό σου σαν αγαλμάτινη προτομή θεάς και τα όμορφα καστανά σου μάτια κόκκινα απο το αίμα Κι όμως εσυ εκεί κρατάς σφιχτά το όπλο σου στην μικρή λεπτή παλάμη σου Σαν κούκλα το κρατάς. Εσυ μια κούκλα που δίνεις την τελευταία μάχη σου να μην σου πάρουν την κούκλα σου. |
 |
 |
| Τα ποιήματα μας έστειλε ο αγαπημένος φίλος Άκεστος... να είσαι καλα... |
|
|