 |
 |
 |
 |
 |
| Το όνειρο πούρθε χτες και χάιδεψε το μυαλό μου Ήταν γλυκό σαν το πρώτο λουλούδι της άνοιξης που το καλοκαίρι προμυνεί Ανυπεράσπιστοι ερωτευμένοι, Λικνιζόμαστε, λέει, στην μουσική του κορμιού μας Κάπου εκεί στην άκρη του κόσμου σε μια μικρή αυλή…. Και το κύμα χάιδευε με στοργή την άμμο Ζητώντας πάντα ένα φιλί….. Κι εμείς…. Χορεύαμε βαλς Στις νότες που μας χάριζαν τα άστρα Ακούγοντας του γαλαξία την παθιασμένη φωνή…. Και χορεύαμε αγκαλιασμένοι μέχρι το πρωί… (Ρώμη, 14/11/01) |
| Απορώ… Πέρασε αρκετός καιρός Από τότε που η ζωή αντέγραψε κείνο το νέο μυθιστόρημα Στην λίστα των best sellers. Μα απορώ, πως θα ζούμε όταν αυτοί οι φανατικοί αγράμματοι Σκοτώσουν τους λογοτέχνες; (Ρώμη 8/11/01) |
| Από τότε που ανακάλυψα ότι υπάρχεις, Αναπνέω με ηδονή το άρωμά σου… Αγάπη, φως, δύναμη, βροχή καλοκαιρινή ερωτική… (Ρώμη, 11/11/01) |
| Ένα βροχερό απόγευμα… Πως θάθελα, Έστω και για λίγο, Ανάσα σου να γίνω, Να χωθώ στην σκέψη σου, Το κορμί σου να αγαπήσω, Και να πιω την ηδονή σου Σαν δροσοσταλιά μαζί με την ψυχή σου… (Ρώμη, 11/11/01) |
| Γυναίκα (2) Σήμερα, ακούγοντας την μουσική του κορμιού σου, Κατάλαβα το άπειρο… Γυναίκα, δύναμη της ζωής και της αθανασίας, Καρδιοκτύπι του σύμπαντος… Υπήρξες, υπάρχεις και θα υπάρχεις…. Και η φωνή σου θα χαϊδεύει για πάντα τα άστρα… (Ρώμη, 8/11/01) |
|
|