 |
 |
|
|
| Ο ΚΑΙΡΟΣ… (για όλους τους πολέμους που χύσαν άδικο αίμα) 02/04/02 Φωτιά βρέχει απόψε ο ουρανός. Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ της νύχτας Μην τρομάζεις, μη σκιάζεσαι, σύχασε.. Η κόλαση ξεστράτισε απ' τα βάθη Και δω στης άνοιξης το χώμα φύτρωσε... Δεν σε αναζητά. Παιδιά στοχεύει και ψυχές. Μαύρος Απρίλης, άραγε τάμα το έχει κάμει; Φωτιά κι αίμα, κάθε άνοιξης το ρούχο να κερνά; Θάνατο βρέχει απόψε ο ουρανός. Η σέβαση εχάθη, πάει καλλιά της η μικρή, Συντροφιά του ξιπασμένου εκείνου του θεού, Που τόλμησε τα ράσα να ντυθεί. Τόλμησε χώμα και φως να αξιωθεί. Ζωή... Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ, μην τρέμεις. Η αμαρτία σου φτωχή, στα μάτια των παιδιών. Εκείνων που πεθαίνουνε απόψε. Όμοια αστέρια που θα σβήσουνε στην πρώτη τους πνοή. Φωτιά βρέχει απόψε ο ουρανός. Καίει τις σκέψεις, καίει καρδιές, καίει πολύ. Πουλιά, πέτρινη καρδιά αρματώθηκαν Και πήρανε τα όπλα. Φίδια φαρμακερά, αλόγιστα που φτύνουν πυρκαγιές. Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ, μοίχευσε όσο θέλεις, Κλέψε και πρόσβαλε πολύ, μη φοβηθείς. Ότι κι αν κάνεις, του παραλόγου ωχριάς. Συγχωρεμένος είσαι, αμάρτησε μικρέ τρελλέ, Αμάρτησε όσο θες. Θάνατο βρέχει απόψε ο ουρανός. Ναός, δες, τον στεγάζει τον άρχοντα τον σκοτεινό. Σύμβολο σκάρτο ο Σταυρός, ξέχασε τι μηνάει. Σύμβολο σκάρτο κι η καρδιά που αγάπησε ζωή. Σύμβολο σκάρτο κι η ζωή που αγάπησες εσύ. Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ, ξέχνα την αμαρτία. Σύμβολο σκάρτο σ' έθρεψαν μεγάλωσες στρεβλά. Ποιος θα σε κρίνει άραγε; Που θα βρεις χέρια καθαρά Την πέτρα να κρατήσουν; Μην σκιάζεσαι, αμάρτησε κι απόψε όσο θες. Την αμαρτία σου για δες την κρύβει η φωτιά. Φωτιά βρέχει κι απόψε ο ουρανός. Καίγεται η ελπίδα. Καίγεται και το όνειρο, καίγεται η ψυχή. Όρνια στυγνά, όρνια άγρια για αίμα που διψούνε, Εντόσθια, όσια, ιερά, αγάπη και ζωή μασούνε πεινασμένα. Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ, γέννησε μιαν ιδέα. Μιαν αμαρτία ανείπωτη να κάνεις μια φορά. Μην φεύγεις, μείνε, έκλεισε τις πόρτες η χαρά. Αμάρτησε μικρέ τρελλέ κανείς δεν το προσέχει. Γδύσου και τρέξε σαν θεός που απόψε τα χει πιεί. Η φωτιά κοιτάει αλλού εσένα δε σε καίει. Μη φοβηθείς. Θάνατο βρέχει απόψε ο ουρανός. Πεθαίνουνε ανθρώποι. Ναι Τούτη η μικρούλα μας η γη ταίρι με τη φωτιά, Ξέχασε τη ζωή. Μονάχη τώρα έμεινε, η κόλαση , η φωτιά κι αυτή- Η δόλια μας η γη.... Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ, μην αμαρτάνεις άλλο Μπορείς για λίγο ήσυχος να πας να κοιμηθείς. Η φωτιά απόψε κι ο θάνατος παρέα σεργιανίζουν. Την αμαρτία σου τη μικρή δεν θέλουν συντροφιά. Καλό ξημέρωμα μικρέ, στα σύννεφα απάνου, Δέσε τρελλέ τα όνειρα και κάνε μια ευχή... Φωτιά και θάνατο κι απόψε βρέχει ο ουρανός Κι εσύ μικρέ αμαρτωλέ κοιμήσου τον ύπνο το βαθύ... Αύριο πάλι αμαρτία θα σε προσμένει στη γωνιά... Τούτη τη νύχτα τη γιορτάζουν τα παιδιά... Κοιμήσου ήσυχος λοιπόν.... Στεγνός σκυφτός κι αμαρτωλός.... Μέχρι να σε ξυπνήσει ο καιρός.... |
 |