Langs mij heen.
Een kinderlach, helder en schaterend,
Vol emotie, vol plezier.
Een kuikenroep, zacht en vragend,
Lieve mama, kom nou hier.
Een man die roept, chagrijnig en nors,
Omdat zijn auto, niet starten wil.
Een tikkertjesspel, snel en spannend,
Met af en toe, een harde gil.
De hele wereld, lijkt voor mij,
Onbereikbaar, heel ver weg.
Ik aanschouw, ik kijk,
Maar ik ben er niet...
Als wij een kan zijn, een kan van glas..
En die hand op je schouder,
Een bemoedigende knipoog,
Een paar lieve woorden,
En een warm gevoel,
Ons zouden vullen..
Dan zullen we nooit de angst kennen
Te overstromen.
Oordelen vallen sneller dan de
Druppels van een plotselinge
regenbui.
Hoeveel liefde, is verliefd zijn?
Hoeveel verdriet, de tranen op je wang?
Hoeveel slechtheid, maakt het tot pijn?
Hoeveel angst maak jou tot bang?
"Zalig is het te weten,
Dat jij bij mij bent,
Ik kan jou nooit vergeten,
Omdat jij het alles kent.
Als ik iets daarvan bewust ervaar,
Dan zie ik altijd jou,
Niet als Godin of God, maar,
In elke plant, dier, man en vrouw.
In de glimlach van een kind,
In de ogen van een man,
In de streling van de wind,
In al wat ik bedenken kan.
Als ik blij en vrolijk ben,
Geniet ik van jouw aanwezigheid,
Als ik een tijd van onrust ken,
Ben jij het die mij eruit bevrijdt.
In het licht van volle maan,
Raak ik al mijn zorgen kwijt,
Over zijn komen en zijn gaan,
Want jij zegt mij: "Alles kent een tijd."
Ik jaag een bestaande droom na
Nutteloos maar toch zo echt
Vandaag heb ik je nog gezien
In de weerspiegeling van mijn
Glas, ik nam een slok en je was
Verdwenen
Ik jaag een bestaande droom na
Nutteloos maar toch zo echt
Vandaag heb ik je nog gezien
Ik onderscheidde jou gezicht
Even uit die hele massa
Mensen
Ik jaag een bestaande droom na
Nutteloos maar toch zo echt
Vandaag heb ik je nog gezien
Ik zag de lift langskomen terwijl ik
Sportief de trap genomen
Had
Ik jaag een bestaande droom na
Nutteloos maar toch zo echt
Vandaag heb ik je nog gezien
De wolken namen jouw gezicht
Aan maar de wind heeft je verder
Gedreven
De regen stroomt met liters naar beneden,
Je veegt nog wat druppels van mijn wangen af,
Verbitterd, zout, vermengd met zoveel tranen,
Je weet de waarde van de klap die ik je geef.
Maar voor mij heeft het geen waarde, het is alsof,
Het de versterking is waarnaar ik vanbinnen zoek,
Vanbinnen ben ik woedend maar de klap is,
Juist datgene dat ik niet had moeten doen,
Toch sla je je armen om mij heen, het lijkt,
Alsof jij me wil beschermen tegen de pijn die je,
Zelf veroorzaakt hebt in mij en ik duw die,
Zachte, warme, veilige armen van me weg,
Het doet zeer en onze ogen ontmoeten elkaar,
Ik wil elke vorm van contact het liefst vermijden,
Maar het gaat niet want jij hebt mijn blik gevangen,
In een kooi met gouden prikkeldraad waar ik,
Al heel lang in gevangen zit maar waar ik mij,
Vreemd genoeg nu pas flink aan gestoken heb,
Ik zeg "ik ga maar" en jij wil mij tegenhouden,
Ik weet dat ik nu echt moet gaan wanneer ik aan,
Mijzelf denk en niet alleen meer continu aan jou,
Laat mij gaan als jij het daarnaar maakt, laat mij,
Gaan en houd me alsjeblieft niet meer tegen.
Er zullen er steeds meer verschijnen... wanneer je ook een mooi gedicht hebt (zelf geschreven), waarvan je vindt dat het absoluut geen kwaad kan het met anderen te delen... Stuur dan even een mailtje naar ikke_darknezzz@hotmail.com
Je naam komt er natuurlijk bij... dus meesturen!!! (Ik vind een gedicht mooi wanneer het uit je gevoel komt, je hoeft natuurlijk geen prof dichter te zijn... haha)