| Ik haalde diep adem en liep naar je toe, met knikkende knieen en een brok in mijn keel. Het verdriet rondom jullie was overal voelbaar. Ik moest ook huilen.... en zei niet zoveel. Jou ogen spraken zonder woorden. Terwijl ik de juiste woorden zocht, voelde ik jullie intense liefde, voor het kindje dat niet leven mocht. Dat prachtig mooi ventje, t ging fout bij zijn start. Zal voort blijven leven, heel warm en teder, in jou hart. Langzaam zal de wond genezen. De pijn zal vervagen. Het verdriet zal slijten Maar je zult je altijd af blijven vragen, Waarom? En ik heb altijd al geweten, dat engelen bestaan. Jullie kindje is er een van, daar denk ik nu aan. |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |