หลังจากที่นางฟ้าเหมียวได้กลับไปสถิต ณ สรวงสวรรค์ดังเดิมแล้ว เจ้าต๊อกก็โศกเศร้าเป็นยิ่งนัก นางฟ้าเหมียวเองก็อาลัยรักในตัวเจ้าต๊อกเช่นกัน ทั้งสองได้แต่ภาวนาให้ได้พบกันอีก ไม่ว่าจะในชาตินี้หรือชาติไหนๆ ก็ตาม
ทุกครั้งที่นางฟ้าเหมียว ถึงคราวจะต้องร้องเพลงขับกล่อมชาวสวรรค์ เธอก็จะร้องแต่เพลง The End of The World อยู่ร่ำไป ในใจก็คิดถึงแต่ พี่ต๊อก เหล่าบรรดานางฟ้าทั้งหลายต่างก็ร่ำไห้ เพราะสงสารและตื้นตันในความรักของทั้งสอง ตาของนางฟ้าทั้งหลายได้หลั่งไหลโปรยปรายมาเป็นละอองฝน ประพรมโลกมนุษย์ให้ชุ่มฉ่ำ แต่ท้องฟ้าที่เคยสดใสกลับมืดครึ้ม เหล่ามนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลายจึงเศร้าหมองไปตามๆ กัน
ยามที่เจ้าต๊อกยินเสียงเพลง The End of The World นี้แว่วมาคราใด ไม่ว่าจะยามตื่นหรือยามหลับ เจ้าต๊อกจะออกอาการ หน้ามืด วิงเวียนศีรษะ คลื่นไส้ คล้ายจะเป็นลม และอยากรับประทานผลไม้เปรี้ยวๆ เพื่อนๆ ต่างก็สงสัย และพาเจ้าต๊อกไปหาหมอ เพราะนึกว่าแพ้ท้อง แต่หมอบอกว่า คุณต๊อกเป็นไข้ใจ ต้องพึ่งจิตแพทย์ แต่เจ้าต๊อกรวมทั้งเพื่อนๆและญาติพี่น้อง ไม่ต้องการจิตแพทย์ เพราะกลัวไปเจอหมอนกเขา เดี๋ยวจะยิ่งเพี้ยนไปกันใหญ่
สี่ปีต่อมา ลูกของทอมและยุพาซึ่งอายุได้สามขวบ ก็ได้เข้าเรียนในโรงเรียนอนุบาลของยุพา และเมื่อถึงวันเด็กในปีนั้น ทอมและยุพาก็ได้เชิญเจ้าต๊อกให้ไปเล่นดนตรีให้เด็กๆ เหมือนดังเคย ซึ่งปีนี้ เจ้าต๊อกไม่ปฏิเสธเหมือนปีก่อนๆ เพราะเห็นแก่น้องทอมจูเนียร์ หลานรักของตัวนั่นเอง
บรรยากาศในวันงานนั้น ช่างเหมือนกับเมื่อสี่ปีก่อนทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่งสถานที่ การจัดโปรแกรมการเล่นและการขับร้องเพลงของเด็กๆ จะขาดไปก็แต่เพียง ครูเหมียว พอถึงคิวของน้องทอมจูเนียร์ต้องออกมาร้องเพลง ทุกคนก็ถามหาน้องทอมฯ กันใหญ่ เจ้าจูเนียร์ไปไหน ใครเห็นบ้าง บรรยากาศเริ่มตึงเครียดและระทึกใจด้วยความเป็นห่วง ทุกคนต่างตามหาตัวน้องทอมฯ กันอย่างจ้าละหวั่น น้องทอม ... น้องจูเนียร์อยู่ไหน?
สักพักก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นว่า เย้! ... น้องทอมมานั่นแล้วไงคะ ทุกคนได้หันไปในทิศทางที่เด็กผู้หญิงคนนั้นชี้มือไป ซึ่งเป็นทางเชื่อมห้องพักครูกับระเบียงหน้าตึก และแล้วทุกคนก็ต้องตกตะลึงพรึงเพริดกันอีกครั้ง เมื่อน้องทอมจูเนียร์เดินพร้อมกับ ครูเหมียว พอครูเหมียวเดินมาถึงหน้าเวที เธอก็ยิ้มให้ทุกคน โดยเฉพาะกับ พี่ต๊อก สุดที่รักของเธอ ทุกคนดีใจและตื้นตันใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามถึงความเป็นมา ว่ามาได้อย่างไร? แม้เจ้าต๊อกเอง ก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่วางมือทั้งสองลงบนคีย์บอร์ดที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็ขึ้นอินโทรเพลง You 're my world โดยมีครูเหมียวยืนจับไมค์อยู่ข้างๆ
You're my world,
you're ev'ry breath I take.
You're my world,
you're ev'ry move I make.
Other eyes
see the stars up in the skies.
But for me
they shine with in your eyes.
As the trees
reach for the sun above.
So my arms
reach out to you for love.
With your hand
resting in mine.
I feel the
power so divine....
You're my world,
You're my night and day.
You're my world,
You're ev'ry prayer I pray.
If our love
ceases to be.
Then it's the
end of my world for me
With your hand
resting in mine
I feel the
power so divine....
You're my world,
You're my night and day.
You're my world,
You're ev'ry prayer I pray.
If our love
ceases to be.
Then it's the
end of my world
End of my world
... End of my world for me.
๏ เธอดังโลก
ดังลม- หายใจฉัน
เธอดังหล้า
ลีลาวัลย์ ฉันตามหา
คนอื่นแล เห็นดาว
จากนภา
แต่ดาวฉัน ฉายมา
จากตาเธอ
๏ ตราบแมกไม้
ชูช่อ ล้อตะวัน
อ้อมแขนฉัน
โอบอุ้ม เธอเสมอ
ยามประสาน มือกัน
มั่นละเมอ
รู้สึกได้ นะเออ
คนรู้ใจ
๏ เธอดังหล้า
ราตรี ทิวาฉัน
ดังมนตรา ที่รำพัน
ที่ฝันใฝ่
หากรักเรา มีอัน
พลิกผันไป
โลกแห่งฉัน
บรรลัย แน่แท้เอย
ไม่ค่ะ พี่ต๊อก เหมียวจะไม่จากไปไหนอีกแล้วค่ะ
ครูเหมียวร่ำไห้
อ้าว! แล้วท่านสุริยะเทพ ท่านจะไม่กริ้วน้องหรือจ๊ะ
ต๊อกถามอย่างหวั่นใจ
โธ่! พี่ต๊อกคะ ไปเชื่ออะไรกับพี่เล็กล่ะคะ
แกเพี้ยนน่ะค่ะ เหมียวใช่นางฟ้าซะที่ไหน
อ้าว! ได้ไงเนี่ย! มาว่าคนแต่งเพี้ยนได้ไง
... เอาล่ะๆ เอาเป็นว่าแฮปปี้เอ็นสะดิ้งก็แล้วกัน จบ!