Glaciaĵo en Paradizo

Post tiu impona kaj plezurdona rigardo al la urbo, kiu iom kontraŭpezis la krudan impreson donitan de la ceteraj rajdiloj, la ĉiĉeronino proponis, ke ni manĝu glaciaĵon, kiun vendas maljuna babuŝka el puŝĉaro. Ni volonte akceptis la proponon, kaj mia fratineto Sumiko, tiam ok-jara, ekdiris "Mi volas fragan!" Kaj la ĉiĉeronino devis klarigi al ni, iom embarasite, ke estas nur la vanila, nur la sola gusto, ... "Sed..." ŝi diris, kaj ŝiaj okuloj rondiĝis pro miro, kaj oni povis vidi, ke ŝi parolas pri sia koncepto pri paradizo: "... kiam vi atingos Moskvon kaj Leningradon, vi trovos kvar gustojn!!!!!" Nu, por ni infanoj, kiuj naskiĝis en la usona kulturo de la 31 gustoj de Baskin kaj Robbins, kaj kiuj ĵus venis el Japanio, kie oni havis eĉ bananan kaj ĉokoladan dentopastojn, kvar gustoj da glaciĵo tute ne imponis, kaj la ideo pri nur unu gusto, vanila — Henriko Fordo diris pri la aŭtoj, ke li vendos al vi ĉiun koloron, kiun vi deziras, kondiĉe ke ĝi estu nigra, kaj mi komencis suspekti Fordon pri komunisteco — la ideo pri nur unu gusto ŝajnis absolute barbara! Ni komencis kompreni, en nia usoninfana maniero, kial la rusoj ĝenerale ne deziras transloĝiĝi Siberien.

Nu, ni ne manĝis glaciaĵon en Moskvo, ĉar ni estis je tiu tago iom vomemaj, sed en Leningrado, ĉe la Vintra Palaco, ni jes ja vizitis kioskon, kie oni vendis glaciaĵon, kaj ni frandis la kvar gustojn, kiuj por la ĥabarovska ĉiĉeronino difinis la Ĉielon: vanila, kaj vanila kun ĉokolada siropo, kaj vanila kun ĉokolada siropo kaj pistitaj arakidoj, kaj vanila kun ĉokolada siropo kaj pistitaj maizflokoj! Kaj niaj okuloj malfermiĝis kaj ni ekvidis, ke la siberianoj estas nudaj kaj devus honti. ;-)

Klaku por salti al:

La Frontpaĝo de La Lilandejo

Paĝo pri Mia Vivo

Siberiaj Memoretoj

Aliaj Siberiaj Anekdotoj:

La cionisto, kiu pafis Roberton Kenedion

Kial Lenino estis la Besto de la Apokalipso

Mia Rusa Hejmpaĝo