Ik neem het diertje op en zie de FOUT die ze heeft. Ze heeft een onderbijt waar een fatsoenlijke hond niet mee over straat zou durven. Het toeval is dat ik het bij een bulldog fantastisch leuk vind staan, al is het absoluut niet goed te keuren op een tentoonstelling. Maar ja, deze hond heb ik helemaal voor mij alleen! Ze heeft geen stamboom en gaat dus niet naar een tentoonstelling. Rob vind het beestje wel grappig maar is niet gillend enthousiast. Hij is meer blij voor mij dat ik iets naar mijn zin hebt.
De vrijdag erna gaan we voor Rob op stap.Hij heeft zijn zinnen gezet op een auto en die wil hij gaan bekijken. Het is een flink stukje rijden maar als we daar aankomen ziet Rob de auto die hij het liefst wil hebben al staan blinken. Hij is wel veel meer centjes als wat wij voor een auto uit zouden geven. De verkoper is echter ze gecharmeerd van MIJN Citroen Xantia dat de heren toch overeen komen. De Citroen is nog prachtig om te zien, het is 1 van de eerste en heeft nog weing kilometers gereden. Hij zegt ook eerlijk dat het voor hem een prachtige bak is en hij geeft een inruilwaarde die hoger uitkomt dan dat wij verwachtte, dat trekt de prijs van de pontiac mooi gelijk De koop is vanaf dan vlug gesloten en Rob zet vlug de kinderstoel over. Ik kom ineers tot het besef dat ik MIJN autootje kwijt ben en met toch een klein traantje zet ik haar voor het laatst op de foto. De verkoper grapt dat ik moet betalen om zijn eigendom op de foto te zetten en ik vertel hem dat hij maar beter zijn best kan doen om het “ beestje” een goede thuis te geven.
Rob is in de wolken met de bak en voor mij zal dat ooit ook nog wel komen. Ik vind hem voorlopig alleen nog maar erg GROOT.
