een dierenwinkel. Dat is in Belgie nog heel gewoon , de puppenhandel blijft hier big bisniss wat vaak tot grote problemen leidt bij je nieuwe pup en als je denkt aan de teven die aan de lopende band nesten werpen in erbarmelijke omstandigheden WIL je al geen pup meer. Ik hoop steeds op een particulier nest bij mensen met liefde voor de hond. Een stamboom zegt me niet veel alleen dat het de kosten voor een hond enorm opjagen. Ik vind in een dierenmagazine een advertentie van een nest wat ik NIET bel. Ze liggen zo onder de prijs dat het eigenlijk niets kan zijn. De andere nesten uit het boek bel ik wel, de fokker bevalt me bij de een niet, bij de andere zijn ze weg en bij een volgende is het de kleur die me NEE laat zeggen. Als ik uiteindelijk het nest bel met de laagst geprijsde hondjes hoor ik mezelf zeggen:” Goed meneer, tot straks.” Hij heeft nog 1 zwarte teef en ik ga kijken. Rob blijft bij de jongens want de oudste twee komen weer thuis van weekeindlogie. Het is een 20 kilometer rijden en ik vind het zowaar in 1 keer. Het nest hondjes ligt in een kamer in een blauwe zandbak met kranten….tis er schoon fris en de mamma ziet er goed uit. Mooi doorvoedt, ze blinkt en is erg op haar pups gericht. De baasjes zien er ook goed uit, GEWOON mensen die een hond als huisdier hebben. Ze vertellen enthousiast over mamma hond en de pappahond, over de worp van de pups en over de dierenarts die ze er toch een aantal keer bij hebben laten komen. Terwijl zij vertellen loer ik de zandbak in. Ze zijn nog zo klein nog echt baby’s. De laatste teef word me aangegeven en ik zweef weg. Ik spreek af dat ik een paar dagen later een aanbetaling kom doen en stap mn auto weer in en merk na een half uur dat ik in Sint Truiden ben beland in plaats van Zoutleeuw. Eenmaal thuis vraagt Rob:”En??” Ik smile van oor tot oor en zeg:” Ik heb hem gekocht
