En dan is het ineens 1 september. Gewoon MAANDAG 1 SEPTEMBER. Na 8 lange warme relaxte weken is de vakantie ten einden en gaat de school weer beginnen.
8.12 staan de kinderen klaar bij de deur waar de schoolbus stopt. In elke tas een brooddoos met twee boterhammetjes, twee bekertjes drinken, een appel en een banaan. Daar moeten ze voor de hele dag mee toekomen want pas om 15.45 stopt het busje weer voor de deur om ze weer af te zetten.
De kinderen zijn in opgewonden stemming, Boyd naar het eerste leerjaar, Richell naar het derde en al hun vriendjes en vriendinnen die ze weer gaan zien. Rob Sam en ik zwaaien ze uit in “net uit bed kleding” (men noemt het ook wel joggingbroek met floddershirt):” dag Jongens veel plezier!! Misdraag je!!”
Als de bus de bocht omdraait spoedden we ons richting badkamer om te douchen en fatsoenlijke kleding aan te trekken en dan rap in de auto te springen om gelijk met het busje aan te komen op school. Eerste dag sta je als beetje ouder wel op het plein natuurlijk. Dat vonden ze hartstikke leuk natuurlijk en ze kwamen ons stralend tegemoet.
Al snel ging de bel en de kinderen zochten allemaal hun nieuwe rij op. Opgewonden en nerveus, sommige huilen en hadden een kleine troost nodig om weer vertrouwen te krijgen. Die van ons stonden blakend van zelfvertrouwen en met goeie zin stralend te zwaaien. Met die houding de wereld rond!!
We hadden onze taak gedaan en konden weer richting huis
We moesten ergens in de week ook nog naar de verloskundige en daar kregen we niet het allerleukste nieuws mee. Mijn bloed was niet helemaal juist dus dat moest opnieuw geprikt worden voor een volgende controle. Bloeddruk was ook te hoog dus moet er meer gerust worden zoutarm eten en de dingen die erbij horen.
Jammer maar geen man overboord. Het was de laatste keer dat we moesten gaan want de volgende keer komt ze aan huis. Jammer voor Sam want die vindt al dat speelgoed altijd prachtig en heeft het tijdens de wachttijd altijd erg naar zijn zin
