De laatste week van de maand was het een spannende periode, de Snoezepoes liep zwanger en we hadden geen idee wanneer het grote wonder zou gaan gebeuren. Ik had eigenlijk de kinderen beloofd dat de babysnoesjes geboren zouden zijn voordat ze op 1 september weer naar school zouden gaan. Poes heeft inderdaad haar nest gekregen en wel op 31 augustus. 5 kleine Snoesjes heeft ze vroeg in de morgen gekregen.

Ik denk dat ik er nog trotser mee ben als de echte mam. Natuurlijk verklaart men je voor gek als je verzorging nodig hebben. Maar ja, we hebben zoveel ellende gehad deze zwangerschap met de honden dat dit nestje gezonde spruitjes meer dan welkom is. Mijn eerst pup Amie is met schurft binnen gekomen en had alle honden besmet, toen dat een beetje, met veel dierenarts behandeling, onder controle was brak Amie uit en werd voor het huis doodgereden, dik verdriet natuurlijk. Al heel snel wilde ik een nieuwe hond omdat ik nog wilde beginnen met hondentraining voordat ik te zwanger werd, dus Fannie kwam binnen. Lieve mooie Fannie die helaas een virus bij zich had en maar 10 dagen bij ons heeft mogen zijn. 5 dagen plezier aan het kind gehad en de laatste 5 dagen heeft ze de Mercedes van de dierenarts gespekt. Toen kwam Indi binnen want ik moest en ik zou gaan trainen. Het virus wat Fannie had achtergelaten hing helaas hier in huis en ook Indi is bijna bezweken. Een week lang zweefde ze op het randje van de dood, kreeg 2 maal daags 6 spuiten en heeft 4 dagen een infuus moeten hebben. We hebben haar niet naar een dierenkliniek gedaan maar thuis de hele behandeling gedaan. We zijn daardoor experts geworden in spuiten zetten en infuus zakken aan de hond hangen. Ze is erdoor gekomen en na 6 weken stond ik weer op het trainingsveld met een hond. Elke donderdag sta ik dus op het veld bij de puppentraining, met een buik die dikker is als wat ik wilde om mee te beginnen met trainen, met een hond die ik door de grootte en het ras helemaal niet had willen hebben. Ik had met deze buikomvang met een kleine middelmaat hond al een groep hoger willen zitten. Mn hondje een gewoon als hond willen behandelen en een consequente opvoeding willen geven. Dat dreigt dus jammerlijk te gaan mislukken want het blijft een hondje waar je als ze de vuilnisbak leegrooft om blijft grinniken. Daar hebben we om gebeden toen ze uitgemergeld aan het infuus hing, en nu doet ze het zomaar. Een planning kun je eigenlijk nergens voor maken, t loopt altijd net even anders hier. Soms met een goede afloop en soms moet je er veel voor inleveren.

En deze twee banjers zijn aan de verzorging van Richell en Boyd toevertrouwd