Mark meets VanRossem DE miskende schrijver zit op een stoel, halfonderuitgezakt en halfslapend. Voor hem op tafel een stapel boeken waarop zijn foto prijkt. De mensen komen voorzichtig in de buurt om zich te vergewissen dat het wel degelijk Jean-Pierre VanRossem is. Zij durven niet te dicht komen, de oude leeuw heeft een slecht karakter en daarenboven wellicht nog steeds klauwen. Haast niemand waagt het om een boek te kopen. Dan ziet men zich immers verplicht om het ook te lezen (godbetert). Een eenzame handtekeningenjager laat een exemplaar signeren door de gevallen beursgoeroe, in de hoop een goede belegging op lange termijn gerealiseerd te hebben. Plots wordt dit vredig tafereel opgeschrikt door "de man met het bord". Vanuit het niets doemt hij op, heftig discuterend met voorbijgangers. Niemand durft zijn stemvolume te meten met deze van "de man van het woord". Vanuit zijn buik jaagt hij een krassend geluid uit zijn stembanden: "NEEEEN? NEEEEN?" De mensen schrikken op als vogels. Jean-Pierre trekt een ooglid op. Een koppel, zijn discussiepartners, die dachten eens rustig rond de boekenbeurs te komen kuieren, worden scherp terechtgewezen op een vermeende denkfout. Zij bedanken voor zoveel aandacht en richten zich op de boeken. Mark de maanman staat nu, toevallig of niet, net voor de tafel van zijn volgende slachtoffer. Nonchalant legt hij zijn bord bovenop de stapel boeken van Jean-Pierre. Daarbovenop komt dan een pak flyers, boekjes en folders, waarmee dit veelbesproken figuur zijn omgeving pleegt te terroriseren. Uitroepen krassend en cijfers debiterend gaat hij nu in discussie met de oude rebel over snelheden, uurverschillen, NewYork-Parijs en omgekeerd, de Concorde en het bedrog rond de geluidssnelheid. Omstanders vangen uitroepen op zoals: "Allez Jean-Pierre, hoeveel is duizend plus duizend, dat moet ge toch weten?" Of: "Ik wil met u hand-in-hand van New-York naar Parijs vliegen". En nog: Gij krijgt één miljoen van mij, één miljoen... als we daar minder dan drie op vliegen". De langharige geleerde laat zich niet onbetuigd en begint te schelden met een stemgeluid alsof hij vanuit de trommel van een wasmachine spreekt: " 'k Ga met u toch geen drie uur op ne vlieger zitten zeker!" Of: "'t Grootste zothuis is nog ni groot genoeg om u in te steken!" Onderwijl zij daar zo samen kijven, loert Jean-Pierre stiekem rond om in te schatten wat de publicitaire meerwaarde van deze kleine controverse kan zijn. Mark doet ondertussen hetzelfde en is zeer tevreden over het resultaat. Na enige tijd besluit Jean-Pierre dat het hier niet om een win-win-situatie gaat. Zijn BV-schap wordt gebruikt door de man met het bord, die zich ook even een BV kan voelen. De miskende schrijver geniet wel mee van de publieke belangstelling, maar dit resulteert niet in een grotere boekenverkoop. Integendeel, de gesticuleerde man met zijn bord bovenop de stapel boeken maakt het signeren onmogelijk. Jean-Pierre redt zich uit de impasse door op te staan en een wandeling te gaan maken, terwijl hij nog uitroept: "Dat ze U er nog niet hebben achtergedraaid (nvdr zoals ik), versta ik niet!" S.B. Mark meets Hugo DeRidder en de intellectuelen Het is reeds avond op de boekenbeurs. Buiten dreigt een onweer. Daar zitten zij broederlijk aan een tafel. Een vijftal intellectuelen die hun nieuwste visie te boek hebben gesteld of in een romanvorm hebben gegoten. Als hun aanvoerder herken ik Hugo DeRidder, een grijze eminentie die een beetje rood aanloopt. Een man die, naar ik vermoed, zeer toornig (en nog roder) wordt wanneer geconfronteerd met domheid. Het vijftal keuvelt wat onder elkaar. Zij zitten kaarsrecht en kijken alsof zij het geweten van de wereld zijn. De argeloze bezoeker van de boekenbeurs is meestal geïntimideerd wanneer hij bekende gezichten in levende lijve ontmoet. De moedigsten onder de boekenliefhebbers wagen een praatje met één van de halfgoden. Maar daar komt hij! De vreemde man in zijn sjofele outfit. Hij draagt een bord en maakt vreemdsoortige bewegingen. Het is een minimalistische choreografie van aantrekken en afstoten. Wanneer hij iemand nadert, zoekt hij oogcontact. Is dat gelukt dan trekt hij een voetje bij. Zijn mond gaat reeds open! Maar de onbekende partner in deze vreemde dans wendt snel de blik af, richt zich tot zijn metgezel. De reeds halfuitgestoken hand van de vreemde maanman draait plots met de handpalm naar beneden. De toenaderingspoging wordt schielijk opgegeven. Zijn wilde ogen tollen een andere kant op. Zijn -voet schiet plots in een onverwachte richting. Snel draait hij rond zijn as. De punt van het bord passeert rakelings langs iemands gezicht. Consternatie alom wanneer hij plots van taktiek verandert. Streng kijkend roept hij een voorbijganger toe: "Durft U dit te lezen!" Een lange robotarm schiet uit met een knalgeel pamfletje. De vijf aan de tafel zien het gevaar komen. Een schietgebedje helpt niet meer, want plots staat Mark de maanman voor hun met zijn bord. Hij begint een lezing te geven over politieke actualiteit. Het geval Johan VanHecke. De vijf luisteren braaf. Mark doceert met veel bravoure. Een geamuseerde blik siert vijf aandachtige gezichten. Wellicht zijn zij opgelucht om zelf niet de autoriteit te moeten uithangen. Zoals gewoonlijk zijn de politieke analyses van Mark zeer stoutmoedig. Hij neemt zijn toehoorders mee op een caleidoscopische trip naar zijn hilarische en paranoïde wereldbeeld. Dit laatste is een amalgaam dat voornamelijk is opgetrokken uit pseudo-wetenschappelijke feiten en sexuele sublimatie. Met een eigen soort kabbalistische rekenkunde wordt dit kaartenhuis getoetst en ondersteunt. Koortsig denkend proberen de vijf zich ondertussen een beeld te vormen van dit boekenbeursfenomeen. Wie is deze intellectuele kamikaze die zich met zijn uitspraken zodanig in discrediet brengt dat hij respect afdwingt. Door wie is hij gestuurd? Is het een man van God? Behoort hij tot een nieuwe lichting agenten van de CIA? Het gevreesde fuzzy logic squad? Speciaal getraind om wereldwijd het vertrouwen in de exacte wetenschappen te ondermijnen. Is hij een anarchistische intrigant die eigenhandig het militair-industrieel complex wil omverwerpen? Of is hij een protestant van de wetenschap die aanklaagt dat de heilige wetenschap een hoer is geworden die met de beentjes wijd gaat voor macht en kapitaal? Er wordt zelfs gefluisterd dat hij behoort tot de rebellerende alliantie van een buitenaards ras. Dezen willen met behulp van de pil, de aardse vrouwen voorbereiden op copulatie met de aliens. Ongetwijfeld verlieten die avond veel mensen de boekenbeurs terwijl deze prangende vragen in hun hoofd bleven rondspoken. Mark meets Frimout Mark belt mij. Ik moet in allerijl naar de boekenbeurs(1999) komen. Hij zal er de confrontatie aangaan met Frimout, een charlatan die beweert dat hij naar de ruimte is geweest. Dit terwijl iedereen eindelijk eens moet beseffen dat ruimtevaart niet bestaat. Ter plaatse gekomen zien we Dirk Frimout zitten aan een signeertafel op een klein verhoog podium. Naast hem een leuk ogend vrouwtje van rond de 45 jaar. Het is de journaliste die het boekje eigenlijk geschreven heeft. Een rijtje gelovigen van de ruimtevaart staat geduldig te wachten tot zij de sacramenten zullen ontvangen van de "uit de hemel neergedaalde". Hij signeert dat het een lieve lust is en de kassa rinkelt. Maar dat is buiten de baard van de profeet Mark Peeters gerekend. Hij schiet toe op de bescheiden astronaut en vraagt hem op de man af of hij gelooft in de ten hemel opstijging van de moeder maagd Maria. Dirk "legt zijn oorkens plat" en kijkt een beetje verongelijkt. Het leuke vrouwtje tracht de situatie te redden door erop te wijzen dat dit een religieuze kwestie is. Geprikkeld door zoveel domheid schakelt Mark over in derde versnelling. Hij begint Dirk uit te vragen over snelheden: "Is 30.000 km per uur mogelijk? Wat met de ontsnappingssnelheid?" en dat soort gein. Dirk antwoordt naar best vermogen. Om kort te zijn: ze zeggen maar wat. Dit tot groot ongenoegen van een grote grijze man (waarschijnlijk de uitgever) die naast het rijtje kopers in de handen staat te wrijven. Hij houdt op met in de handen te wrijven, weet er even geen raad mee en legt ze dan voorzichtig op de schouders van Mark, met de vraag of deze even opzij kan gaan zodat er gesigneerd kan worden. Zijn stem verraadt de zware wiskydrinker. Geschrokken draait Mark zich om naar de reus en is uitermate geïntimideerd door de dwingende blik, in combinatie met de lichte aanraking op de schouders. Total in paniek blaast Mark de aftocht. Ik wil hem nog zeggen om even te wachten tot er geen kopers meer zijn, maar hij is reeds uit het gezichtsveld verdwenen. Ik vind hem achter een schutting enkele standen verder, bibberend als een riet. Het duurt enige tijd voor hij tot bedaren komt, want het is volgens hem de eerste keer dat hij door professionele bodyguards in de kraag is gevat en verwijderd met onevenredig geweld.