De start van het rabotop MTB seizoen is traditiegetrouw in Wieringerwaard. De ijsbaan is helaas opgeofferd aan de oprukkende woningbouw maar de organisatie had toch een prachtig rondje uitgezet. De eerste 1/2 kilometer langs een grasdijk scheidde het kaf (de oudjes) van het koren (de jonkies). Vervolgens aardig kunnen handhaven en zelfs wat rijders in kunnen halen. Op een mooie 35ste plaats kwam ik over de streep. Een opsteker want niet eerder eindigde ik "zo hoog" in de openingsrit.
Weer 100 man aan de start in de funklasse. Ben benieuwd of dat tot eind december zo blijft. Omstandigheden waren weer super. Prachtig weer en een droog en snel parcours. Samen met nog 4 andere leden (Rob, Martin H, Jacco en Koos) van het Bike-Team van m'n werk gestart. Jacco viel uit met een kapotte ketting. De eerste paar rondjes achter Koos en Martin H. aangereden. Toen ik het ritme te pakken had en Martin H. was gevallen kon ik ze inhalen. Daarna lang opgereden met Richte Dallinga en Daan Hurkmans. Nadat het bordje van Richte en Daan leeg was kon ik met nog een 1/2 rondje te gaan bij ze weg rijden. Een 38ste plek was het resultaat. John Baltus won de rit.
Een dikke DNF achter m'n naam na één rondje blubberhappen in Spaarnwoude. Dit parcours was niet aan mij besteed. Teamgenoten Martin Hoefakker en Wim Smit deden het beter. Ze kwamen rond plaats 20/25 binnen. Winnaar: Vincent Helder.
Vandaag weer eens met een goed gevoel naar huis gereden na de wedstrijd. Het waardeloze optreden in Spaarnwoude gaat blijkbaar toch tussen de oren zitten. Vanwege mijn 58e plek in het algemeen klassement stond ik achteraan in het (toch weer flinke) deelnemersveld. Het MTB parcours van DOK is altijd pittig. Een sectie met een paar hele korte maar ozo steile klimmetjes en dito afdalingen, een sectie met technisch werk tussen de bomen en een deel met lange rechte stukken. Omdat ik ook nog een belabberde start had moest ik aan een inhaalrace beginnen. Dat geeft wel moraal. Kortom: lekker gereden. De fietsen waren niet meer om aan te zien vanwege de combinatie blubber en gras. Maar na een half uurtje stevig poetsen met hulp van Maarten (goede buur!) stond de Bulls weer te glimmen.
