De laatste dag van onze 3-daagse in Wallis belooft een dag met een hoog ‘Marmotte’-gehalte te worden. Er staan zomaar 3 cols boven de 2000 meter op het programma. Na het water- en sneeuwballet gisteren bij de stuwdam van het Glacier de Moiry, rijden we iets na negenen toch wat huiverig door het dal van de Rhone richting de voet van de eerste klim. Hoe houden je benen het een dag na zo’n barre, koude tocht?
De eerste 7 kilometers naar Vex lopen zeer gelijkmatig omhoog. Voorzichtig trappen we ons warm op een licht verzet en zijn attent op passerende auto’s. Het is ontzettend druk met gemotoriseerd verkeer richting het Val d’Herens en dat is jammer. Na Vex wordt het wat rustiger op de weg. We zien de afslag naar Barrage de la grande Dixance en Thyon 2000 rechts liggen en bedenken dat we daar later die dag vanaf zullen komen. Eerst gaan we nog rechtdoor richting de Pyramides van Euseigne omdat we onderweg zijn naar Arolla. Het blijft voorlopig vlak en er is geen vuiltje aan de lucht. De verse sneeuw zorgt voor een magnifiek panorama. Het dal wordt weer wat breder richting Evolene, een prachtig Walliser bergdorp. Nog een paar kilometer te gaan, voordat de laatste steile kilometers zich naar Arolla (BIG 579) aandienen. Bij Les Hauderes zien we de weg met de galeria’s hoog boven ons richting gletscher wegtrekken. Daar moeten we dus naar toe. Na 11 redelijk zware kilometers schuiven we aan voor de koffie met een stuk pruimentaart op het terras in Arolla op exact 2000 meter hoogte. Het uitzicht is ongekend. KIJK ZELF MAAR De eerste missie van vandaag is volbracht; we schrijven met Arolla een fantastische BIG bij op ons palmares.
Vlak voor Euseigne nemen we de verbindingsweg tussen het Val d’Herens en het Val d’Heremence. ‘Dat zijn dan de bonus hoogtemeters van vandaag’, hoor ik Martin mompelen als blijkt dat het om bijna 5 kilometers gaat met een behoorlijke stijging.
Iets voorbij Mache draaien we links de weg op naar de grootste stuwdam van Europa. Tot aan Pralong is het allemaal goed te doen, maar na dit buurtschap begint het echte werk. Voor ons doemt de enorme wand van het stuwmeer op en vertwijfeld vragen we ons af of het de bedoeling is om tot bovenaan te rijden. Gelukkig bereiken we na 6 loodzware kilometers een parkeerplaats aan de voet van de wand. BIG gehaald. Schitterend. We staan op 2141 meter en verder fietsen gaat-èn mag niet meer. Wil je naar het meer, dan moet je de kabelbaan nemen. Het is hier druk met toeristen en we besluiten meteen maar af te dalen om in Pralong aan te schuiven voor een pasta. Deze is, net als de bediening, dik in orde.
Al snel blijkt dat we een vergissing hebben gemaakt door ons rijk te rekenen met een tekort aan kilometers. In plaats van 6 kilometers worden het ruim 12 klimkilometers. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat we door het bos Les Collons bereiken. Komt er dan nooit een eind aan? Eindelijk zien we een bord ‘Les Collons – Thyon 2000’. Dan zijn we toch eigenlijk boven? Natuurlijk niet. Er volgen nog 5 kilometers waarvan de eerste 2 tegen 10 procent en meer lopen. De laatste 3 kilometers gaan in 8, nog eens 8 en 7 procent. Echt van harte gaat het niet meer en uitgewoond, maar dolblij, laten we ons fotograferen door een toerist voor het afzichtelijk Skistation Thyon 2000.
De afdaling naar Vex en vooral naar Sion smaakt als een heerlijk toetje. Het is nu rustig op de weg en dat komt de snelheid ten goede. Het is bijna 18.00 uur als we bij Philip aanschuiven op het terras van Pas de Cheville voor een welverdiend biertje. Ook Danny is dan weer binnen.
