Dag 1: (8-8-2004) Klik HIER voor de route (60 km).
Tijdens mijn eerste tocht door dit gebied wil ik gelijk De Col Calvaire de Porte (263) beklimmen. Vanaf de camping is het 3 km. naar de voet van de klim. Net even te kort om goed warm te worden. Vlak buiten Serriere begint de mooie klim. Het is bijzonder om te zien hoe anders het landschap wordt tijdens de klim. Het is een groot contrast met het vlakke Rhonedal van waaruit ik zojuis ben vertrokken. De prachtige D32 slingert in 11 km. naar de top op 1025 meter. Een gemiddeld percentage van 7,2 % is best pittig. Even voorbij Benonces hoor ik gehijg achter me. Een jonge Fransman doet verwoede pogingen om me in te halen. Dat zal mij niet gebeuren. Ik schakel een tandje bij en zet nog eens aan. Hij haakt af en even later krijg ik een collega klimmer voor mij in de gaten. Hij rijdt niet ver voor mij en is een mooi mikpunt. Het blijkt geen echt talentvol klimmer en al snel ben ik hem voorbij. Dat is 2. De laatste kilometers trekken nog flink aan en moe maar voldaan sta ik boven op de top. De echte top is alleen te voet te bereiken en dat laat ik voor een volgende keer. Als ik even op de top sta komen de 2 andere klimmers boven en vanaf de andere flank bereikt een Fransman op een TREK ook de top. We praten even over de klim waarna ik snel afdaal richting Lagnieu. Een mooie lange afdaling met mooie vergezichten over de Rhone. In Lagnieu steek ik de Rhone over en aan de westoever zak ik via Montaglieu af naar de brug van Briord. Dan is nog maar even naar de camping.
Op 13 augustus klim ik nogmaals naar de top van de Calvaire de Porte. Mathijs heeft de smaak te pakken en gaat met me mee. Hij heeft het zwaar en we moeten een aantal keren stoppen. Toch halen we de top in ruim 1,5 uur en ik ben super trots op hem. We lopen het laatste stuk naar de echte top en maken een paar plaatjes bij de orientatietafel.
De afdaling loopt gladjes en ook Mathijs haalt al pittige snelheden.
Vandaag staat een grote uitdaging op het programma. De Grand Colombier (264). Een van de zwaardere beklimmingen in Frankrijk. Vanuit Artemare is het 15 km. naar de top met een gemiddeld percentage van 8 %. Maar ja de klim telt mee voor het klimbrevet en ik ben in de buurt dus dan moet het maar. Ik parkeer de auto in Virieu le Grand. Rustig trap ik over een vlak deel naar Artemare. Direct in het dorp begint de klim. Tot aan Virieu le Petit gaat het redelijk. Als ik Virieu le Petit verlaat en de D120c op ga zie ik een bord waar ik hevig van schrik. Het driehoekige bord met rode rand geeft 14% aan. Op het onderbord staat 3000m. Als dit echt waar is dan vrees ik het ergste. In een heel laag tempo ga ik verder. Ik ben blij met m'n triple en het kleinste verzet (30X25) lijkt nog vreselijk zwaar. Ik ontwaar nog een zwoeger voor me. Ik loop in en dat geeft met kracht. Als ik hem eenmaal voorbij ben en hij uit het zicht is moet ik het bekopen. Ik kan niet meer. Een snelle ademhaling en een hartslag op het maximum dwingen me te stoppen. Een paar minuten neem ik de tijd om op adem te komen. Ik pak de fiets en kom nauwelijks op de pedalen. Een derde poging is raak. Niet lang daarna kom ik bij de kruising met de D120. Hier vlakt de klim iets af. De druk kan van de pedalen en ik kan herstellen. Toch duurt het niet lang of de klim trekt weer flink aan. Dan heb ik de top echter al in de kijker en de laatste kilometers gaan onder m' fiets door. De top biedt een prachtig uitzicht op Lac Bourget en de Alpen. Een Fransman wil me wel op de foto zetten. Snel ga ik de afdaling weer in en rij dezelfde weg weer terug.
Op deze warme zondag ben ik voornemens om 3 collen te pakken. Ik begin in Yenne om daar de Mont du Chat (266) op te gaan. Ook deze klim staat in de top van de Franse beklimmingen. De 17 kilometer met gemiddeld 7,4% liegen er niet om. De echte klim begint bij Meyrieux Trouet. Het lijkt wel of de benen gewend raken aan het klimwerk. Met de Grand Colombier in de benen rij ik vrij soepel omhoog. Het tempo ligt niet hoog maar ik kan blijven rijden. Bovenop zie ik de 2 andere bergen die ik vandaag nog op wil: De col du Granier en de Mont Revard. Mooi om te zien zo rond het Lac Bourget. De afdaling loopt hier en daar wel lekker maar is overwegend te steil en te bochtig om heel hoge snelheden te halen. Dan rij ik naar Chambery voor de Granier(268). De klim is niet steil en slingert dan weer door bos en dan vlak langs de bergwand. Van daaruit heb je een mooi zicht op Chambery. Zonder noemenswaardige problemen sta ik even later op de top. Na een snelle hap in het resto daar ga ik weer terug naar Chambery. Aan de noordoost kant van Chambery begint nl de klim naar Mont Revard. (267). In Saint Alban rij ik de D912 op en begin aan de 25 km lange klim. De kilometers gaan nu tellen. Halverwege krijg ik krampverschijnselen. Toch weet ik de pedalen nog rond te krijgen maar wat duurt het lang!! Uiteindelijk ben ik boven (denk ik) Dan pak ik de kaart er nog eens bij en zie dat het dorp Revard nog even verder ligt. Eerst nog 500 m. afdalen en dan weer een kilometer klimmen. In het dorp Revard is het druk. Veel dagjesmensen trekken hierheen voor het adembenemende uitzicht. Ook de Mont Blanc is van hieruit te zien. Ik sla 2 cola' achterover en keer weer om. Na 3400 hoogte meters en ruim 100 km heb ik het end in de bek.
