We laten ons helemaal naar het einde van de Canyon brengen voor een wandeling naar the Narrows. Onderweg rijden we langs de Virgin river en verbazen ons na elke bocht over de schoonheid van dit dal.
Aan het einde van de Canyon stopt de weg en is het mogelijk om, wadend door de rivierbedding, naar the Narrows te lopen.
De aan beide zijden van de rivier hoogoplopende canyon wanden komen naarmate je dieper de canyon ingaat steeds dichter naar elkaar toe. Op een bepaald moment zelfs zo dichtbij elkaar dat je, staande in de rivier beide wanden, tegelijk aan kunt raken.
De eerste stappen in het koude water zijn wat onwennig. Met ons wandelschoeisel aan zijn we niet echt goed voorbereid. Om ons heen zien we mensen met speciaal schoeisel voor dit soort tochten. Het blijkt dat het in Springdale gewoon te huur is. Moet je natuurlijk wel even weten!
Toch weten we de canyon flink diep binnen te dringen. Het is niet geheel ongevaarlijk. Als het 100 km. ver weg flink gaat regenen bestaat de kans dat er na verloop van tijd een forse vloedgolf door de rivier gaat stromen. Het water stijgt dat met hoge snelheid en je kan daar door worden overvallen.
Het weer is in de verre omtrek fantastisch dus dat risico is heel klein. Liesbeth en Marga haken na verloop van tijd af. Peter, de kinderen en ik besluiten nog lekker door te stappen. Toch bereiken we het smalste punt van de Canyon niet. Na een uurtje lopen spreken we mensen die terugkomen. Ze vertellen ons dat het nog zeker een uur “waden” is voor je daar bent. We besluiten terug te gaan. Peter, Marga, Anouk en Koen blijven nog morgen ook nog in Zion. Later horen we van ze dat ze er uiteindelijk wel zijn geweest.
Terug bij waar de weg eindigt stappen we weer in de shuttle en rijden naar Zion Lodge. Een lekker bakkie met een donut gaat er nu wel in. Ondertussen belt Marga nog even naar het vaderland.
Dan beginnen we aan het 2e avontuur van vandaag n.l. de wandeling naar de Emerald pools. Een prachtig smal en avontuurlijk wandelpad brengt ons aan de voet van een waterval. Er stroomt nu maar weinig water maar aan de hoefijzervorm is te zien dat dit in het voorjaar een geweldige waterstroom moet zijn. Het moet dan ook veel spectaculairder zijn om achter/onder de waterval langs te lopen. Je loopt onder een afdak van de rotspartij terwijl de waterval vlak langs je naar beneden dendert. Als we achter de waterval langs zijn gelopen klimmen we omhoog naar de middle emerald pools. Dit is de bovenkant van de waterval. Door enkele mooie waterplassen met veel kikkervisjes (?!) stroomt het water dat uiteindelijk van de waterval stort.
Na de nodige foto’s en nadat er een kikkervisje dodelijk is verongelukt vervolgen we onze weg naar beneden. De upper pools later we voor wat ze zijn.
Met de bus komen we in het begin van de middag weer bij de camping aan. In de bus hebben we nog een leuke ontmoetng met 2 oudere Amerikaanse dames. Een van hen heeft een zoon die in Hilversum heeft gewerkt. Timo raakt in gesprek met de dames en vraagt en passant of ze het TJEUKEMEER kennen. De besjes begrijpen er niks van. Wij ook niet maar we liggen in een deuk!
De jongens willen graag met een grote binnenband met de stroom van de rivier mee drijven. Het is mogelijk om die banden te huren om je dan na een paar kilometer met een busje weer op te laten halen.
Pfffff dat wordt wel heftig. De rivier is weliswaar niet al te wild maar na alle inspanningen van vanmorgen zijn de vaders (die natuurlijk hun kroost willen –lees: moeten- begeleiden) toch wel moe geworden. Toch beginnen we er aan. De Virgin river neemt ons mee stroomafwaarts. Al na enkele tientallen meters ga ik volledig over de kop. Iedereen blij natuurlijk. Jullie komen nog wel!!! En ja hoor uiteindelijk halen we allemaal een nat pak. Toch is het uitkijken want je kunt je behoorlijk bezeren met al die rotsen in de rivier. Afgepeigerd komen we na een paar uur weer thuis. Lekker douchen en dan aan de borrel. Ondertussen wordt de bbq flink opgestookt.
Dit is een mooie afsluiting van de dag.
