Door naar dag 3

Dag 2

Chauffeur Mental coach Math

Klik hier voor een routjekaartje van dag 2

's Avonds was het moeilijk om de slaap te vatten. De benen waren onrustig door de geleverde inspanning. Toch nog redelijk uitgeslapen zaten we om 7.30 uur lekker te ontbijten. De fietsen moesten, vanwege de regen van gister, even flink onder handen worden genomen. Nieuwe blokjes, ketting schoonmaken, invetten enzo. We reden met de fietsen in de auto naar Corvara. Tussen Corvara en La Villa Stern stapten we op om aan de beklimming van de Passo Valparola te beginnen. Een lange beklimming met milde stijgingspercentages. Zonder problemen arriveerden we boven waar een glashelder bergmeertje er prachtig bij lag. We reden direct door over een praktisch vlakke weg, naar de enkele kilometers verderop gelegen Passo Falzarego. Ook hier weer een drukte van belang. Veel toeristen en dus veel verkeer. Even een opkikkertje en in de afdaling naar Cortina d'Ampezzo. De afdaling was om in te lijsten. Nadat we een bus (die de rest van het verkeer ophield) voorbij waren lag er een lege plak asfalt voor ons. Met snelheden van boven de 70 km/u raasden we naar de voet van de Passo Giau. De bijna 9 kilometer lange klim hakte er flink in. Toch kwamen we allemaal lekker naar boven. Een "Forza, forza" schreeuwende Italiaan droeg hier zeker aan bij. Na het schieten van wat plaatjes en een slokje daalden we naar Caprile. Een rustig dorpje tussen de Giau en de pas van die middag de Fedaia . De plaatselijk horeca voorzag ons ook hier weer van de nodige pasta en drankjes. Goed gevuld en weer wat op adem reden we naar de voet van de Fedaia. Een beruchte naam die al eens als scherprechter in de Giro fungeerde. Dit zou de zwaarste beklimming van vandaag worden. De eerste kilometers vielen goed mee. Een Italiaanse skoda coureur reed Hans nog bijna voor de sokken. Na de tunnel trokken de percentages flink op tot hele stukken van tegen de 15 %. Philip leek totaal geen problemen met deze helling te hebben. Hans en ik des te meer. Enkele keren moest mijn voet aan de grond om op adem te komen. Toch kwamen we moe maar voldaan boven. De beloning was er ook naar. Een prachtig uitzicht op de gletsjer van de Marmolada. Ook het stuwmeer was de moeite waard. Weer leek de regen roet in de afdaling te gooien. Gelukkig bleef het bij een klein buitje en na enkele honderden meters afdalen bleek de weg al weer droog. Vele renners zagen we in tegenovergestelde richting de Fedaia van de "makkelijke" kant beklimmen. Een groep in uniforme kleding en op prachtige Klein fietsen hoorden daar ook bij. We zouden ze morgen weer tegenkomen. In het superdrukke Canazei stond vader Hul ons met de auto weer op te wachten. Nadat alles weer aan boord was reden we terug naar Selva.

Falzarego

Fedaia (Marmolada)

Giau