Zuid-Limburg juni 2006
De laatste loodjes van de Eyserbosweg De Keutenberg, een makkie!!??
Al maanden geleden besloten Mathijs en ik om dit jaar een keer te gaan fietsen in Zuid-Limburg. Met 3 BIG-gen op je palmares kan je nog geen lid worden van het Brevet International Grimpeur (BIG). Er moeten er minstens 10 gereden zijn. En in Zuid Limburg liggen er 7 BIG-gen voor het oprapen.
Op zaterdag 2 juni vertrekken we met de B1 Bombus voor Mathijs en mijn TREK 1500 achterin de Focus. Het doel is Simpelveld om van daaruit een rondje met daarin 4 stevige beklimmingen, te gaan rijden. De reis loopt voorspoedig en rond 11 uur fietsen we in een totaal ander landschap dan we hier in Noord-Holland gewend zijn. Het weer is redelijk. Het is droog maar met zo'n 14 graden is het niet echt warm te noemen.
Onze eerste klim start in het centrum van Simpelveld. In de Grachtstraat begint de klim naar Huls oftewel De Oude Huls (BIG 107). We zijn nog maar nauwelijks warm getrapt of de percentages van 8 % vliegen ons al om de oren. Gelukkig is de klim slechts 1 kilometer lang. Boven even plaatjes schieten en dan snel door naar het volgende doel. Via Ubachsberg en Trintelen komen we in Eys. Eys daar begint toch de Eyserbosweg (BIG 106)? De bekende scherprechter in de Amstel Gold Race!! Dan hebben de profs er al ruim 200 kilometer op zitten. Wij nog geen 15. Dat moet dus gaan lukken. Samen starten we op de kruising bij de Rabobank en de eerste kilometer is nog goed te doen. In het bos beginnen echter de zware hecto's. Het wegdek is ook slecht door het vele grind en modder. Ook hier gaat het eigenlijk moeiteloos. Onze triples maken een lekker klein verzetje mogelijk en dan gaat klimmen ineens een stuk beter.
Na de afdaling fietsen we door naar Wittem en Partij en van daaruit door naar Mechelen en Epen. In Epen beginnen we aan de lange maar mooie klim naar het Vijlenerbos (BIG 109). Aan onze rechterhand het prachtige dal met uitzicht op Belgie. Bijna boven zien we een aanlokkelijk terras met zowaar een waterig zonnetje. Genietend van het uitzicht verzorgen we de inwendige mens. Daarna verder naar Vijlen door het bos. Vanuit Vijlen naar Vaals voor het Drielandenpunt (BIG 110). Dan beginnen de kilometers en hoogtemeters te tellen. De klim is vrij lang en voert naar het hoogste punt van Nederland (322 meter). Lekker voldaan komen we boven en maken de traditionele plaatjes bij de grenspalen. Lekker afdalen naar Vaals en dan is het niet ver meer naar de auto. Als alles is ingepakt vertrekken we naar ons hotel in Maastricht. Natuurlijk gaan we daar nog even naar het Vrijthof en we pakken een film: Poseidon. Heftig!!
Gulpenerberg, toch nog aardig steil
Drielandenpunt
Op dag 2 staan er nog 3 klimmen op het lijstje. Die rijden we vanuit Valkenburg. Langs de Geul trappen we naar Schin op Geul voor de bekende Keutenberg (BIG 105). We zijn daar niet alleen. Tijdens dit Pinksterweekend krioelt het er van de racefietsers. Ze vormen kleurrijke linten door het mooie landschap. Gelukkig is de klim naar Keutenberg autovrij. De eerste meters zijn echt steil. 20% volgens de boeken. Maar de 400 meter daarna zijn ook behoorlijk pittig. We worden door een paar stevige klimmers ingehaald maar ook wij komen zonder noemenswaardige problemen boven. We peddelen een tijdje over het plateau van Margraten en dalen dan af naar Gulpen voor de Gulpenerberg (BIG 108). 't Is even zoeken maar dan hebben we de klim toch echt gevonden. Het is te merken aan de stijgingspercentages. Ik had in mijn hoofd dat de klim best meeviel maar vanuit Partij zitten er toch een paar stevige stukken in. Boven worden we beloond met een mooi panorama. Na de afdaling maken we weer een klim naar het plateau van Margraten via Ingber en Scheulder. Met een tegenwindje rijden we naar Sibbe om daar af te dalen naar Valkenburg. Aan de voet van de Cauberg nestelen we ons op het terras om eens lekker van de hectiek op het kruispunt te genieten. Het is behoorlijk druk met motoren, oldtimers en natuurlijk fietsers. De Cauberg (BIG 104) is heel populair bij het fietsgilde en met de toeraankomst in juli voor de boeg is de entourage fantastisch. De finishboog staat er al voor klaar dus dat maakt het extra aantrekkelijk. Na de rijstevlaai stappen we weer op en beginnen maar gelijk aan de laatste klim van dit weekend. Als we die ook in de pocket hebben keren we om en vliegen naar de auto. Als alles is ingepakt besluiten we om nog een bezoek te brengen aan de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Heel indrukwekend en ook hier is het bijzonder druk. We nemen er afscheid van Zuid Limburg en vertrekken weer naar ons vlakke Noord-Holland. Met deze 7 BIG-gen bij de al eerder vergaarde 3 komt het totaal op 10 voor Mathijs. Nu nog snel een mail naar Daniel Gobert om Mathijs aan te melden als 479-ste BIG-lid.
Langs de N595 nabij Kasteel Schaloen