ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ,
ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕ.Ρ.Α.
Είναι κοινός τόπος,
πως η άνοδος της πολιτικοποίησης ακόμη και σημαντικών κομματιών της κοινωνίας δεν αρκεί από μόνη της στη νικηφόρα διεξαγωγή αγώνων ,στην αλλαγή των συσχετισμών στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο και στην διαμόρφωση όρων για ευρύτερες ανατροπές και προοπτικές. Στο σκηνικό της ανόδου της δυσαρέσκειας και των αγωνιστικών διαθέσεων απέναντι στην νεοσυντηρητική λαίλαπα, το κενό μιας χρήσιμης στην εργατική τάξη αντικαπιταλιστικής Αριστεράς μεγάλωσε.
Σωστά διαπιστώνουμε πως το ΚΚΕ
αδυνατεί να απεγκλωβιστεί από μια βαθύτατα σεχταριστική, φοβική λογική και πρακτική στο κίνημα,σε μια αντίληψη που θέτει υπεράνω όλων το κόμμα, ορθώνει τείχη προς ό,τι κινείται αριστερά του, το περιχαρακώνει και το κάνει επιφυλακτικό απέναντι σε αγωνιστικές και ριζοσπαστικές διεργασίες που δεν ελέγχει απόλυτα. Ταυτίζει με τη δική του εκλογική ενίσχυση την αλλαγή των συσχετισμών στα συνδικάτα, τους συλλόγους και τη βουλή,πέρα από όρους μαζικού κινήματος. Την ίδια στιγμή, βέβαια,είναι εξαιρετικά πρόθυμο και διαλλακτικό με κάθε πιθανό σύμμαχο που κινείται στα δεξιά του.
Όσο για τον ΣΥΝ
, σωστά επίσης διαπιστώνουμε πως είναι δέσμιος της θεσμολαγνείας, του κοινοβουλευτικού κρετινισμού ,του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και της αστικής κομματικής και πολιτικής αντίληψης.
Θα μπορούσαμε
κωδικά να πούμε πως όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς , πέρα από τις ιδιαιτερότητες του κάθε σχηματισμού,υπερασπίζονται είτε το «χθες», είτε το «σήμερα» του εργατικού κινήματος.
Ηττημένα πολιτικά,όμως, όλα τα κυρίαρχα ρεφορμιστικά,και για αυτό δογματικά,ρεύματα της αριστεράς και της αναρχοαυτονομίας ,αρνούνται να δούν ή έστω να ανιχνεύσουν την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της «αριστεράς του αύριο»,τις δυνατότητες της μορφωμένης, ικανής πλέον να διευθύνει την κοινωνία και αυξημένης αριθμητικά εργατικής τάξης.
Το κενό του «πολιτικού φορέα» που θα σήκωνε σημαντικό από το βάρος της συνολικοποίησης των αγώνων δυσχεραίνει, καθοριστικά πολλές φορές, την έκβασή τους.
Στην προσπάθεια της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης, η ΑΚΟΣ είναι σε κοινή πορεία με δυνάμεις, μετωπικές πρωτοβουλίες και οργανώσεις, όπως το ΝΑΡ και το ΜΕΡΑ. Συμβάλλουμε σ’ αυτήν την πορεία, φιλοδοξούμε να είμαστε κομμάτι της επαναστατικής ανασυγκρότησης στη χώρα μας, μέρος του ρεύματος της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και να συμβάλλουμε μαζί με άλλες δυνάμεις που υπάρχουν και πολύ περισσότερο που θα γεννηθούν, στη συγκρότηση του σύγχρονου επαναστατικού κόμματος (εργατικού, μαρξιστικού, ομοϊδεατών επαναστατών) ως μοχλό ανάπτυξης του ρεύματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Με αφορμή τη συζήτηση για την εκλογική κάθοδο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, θα θέλαμε να τονίσουμε κι από την μεριά μας, ορισμένα ζητήματα:
Ζητούμενο είναι η αντεπίθεση του κινήματος, στην προοπτική όμως του «αύριο», τα φλέγοντα ερωτήματα του κόσμου της εργασίας να απαντηθούν πειστικά σήμερα, στην προοπτική όμως της οριστικής επίλυσης τους, δηλαδή του κομμουνισμού.
Επομένως και τα βήματα συγκρότησης της επαναστατικής Αριστεράς και του Μετώπου της για την αποτελεσματική αντεπίθεση ,πρέπει να γίνονται με λογική, πρώτον, τομής και ανεξαρτησίας από τη διαχειριστική και ρεφορμιστική Αριστερά, και δεύτερον μακράς πνοής κι όχι μιας χρήσης. Στη βάση κριτηρίων που στηρίζονται σε κοινές εμπειρίες και πρακτικές στο κίνημα και στα μέτωπα, σε ένα αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται στο κατώτερο επίπεδο κινηματικής διαμαρτυρίας. Άρα, η αγωνιστική ενωτική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στις εκλογές για να έχει φερεγγυότητα, πρέπει να συμβάλλει στη μόνιμη και σταθερή συσπείρωση δυνάμεων σε συνολικό πολιτικό επίπεδο, που θα δεσμευτούν πολιτικά πως δε θα κάνουν στροφή την επαύριον των εκλογών στην αγκαλιά των αστικών ή των ρεφορμιστικών δυνάμεων (Φόρουμ, ΚΚΕ).
Επομένως, θεωρούμε πως η προγραμματική – στρατηγική συμφωνία είναι απαραίτητη προυπόθεση όχι απλά για μια ενιαία παρουσία στις εκλογές ,αλλά προυπόθεση ύπαρξης και την επαύριον των εκλογών.
Τα παραδείγματα «χαλαρών» συμμαχιών (στο όνομα της επίπλαστης ενότητας και σε ένα ελάχιστο πλαίσιο άμεσων διεκδικήσεων του κινήματος) που διαλύθηκαν στην πρώτη στροφή, περισσεύουν: «Aντικαπιταλιστική Συμμαχία», εκλογικές αντικαπιταλιστικές λίστες (παλιότερα Πρωτοβουλία ΑΚΟΑ-Πρασίνων) ή ακόμα και πιο προωθημένες, όπως η Πρωτοβουλία Αγώνα.
Την αναγκαιότητα της προγραμματικής συμφωνίας δεν μπορεί να την υποκαταστήσει η κινηματική «αντιιεραρχική», αντικομφορμιστική μεν, δεξιά εν ολίγοις δε, φλυαρία,ή η πασαρέλα ειδημόνων και οργανωτικών μηχανισμών στο όνομα της «αμεσοδημοκρατίας».
Σήμερα, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, να ενισχυθεί το ΜΕ.Ρ.Α. και η φυσιογνωμία του σε μια ανώτερη πολιτική ενοποίηση αγωνιστών, τάσεων του κινήματος και αντικαπιταλιστικών πολιτικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων.
Με το παραπάνω περιεχόμενο και με τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις, καλούμε όλες ανεξαιρέτως τις οργανώσεις και τους αγωνιστές-ενταγμένους στην επίσημη ή μη Αριστερά- στην υπόθεση του αντικαπιταλιστικού πόλου και της ανάπτυξης της φυσιογνωμίας τού μέχρι στιγμής κεκτημένου σ’αυτή την κατεύθυνση, του ΜΕ.Ρ.Α.
Για να προχωρήσουν όλα αυτά ,όμως, απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα και αποφάσεις κι όχι γενικόλογες εκκλήσεις. Επομένως θεωρούμε, επιβεβλημένη τη συγκρότηση πανελλαδικού σώματος του ΜΕ.Ρ.Α., ανοιχτών οργάνων περιοχών και πόλεων,με διαδικασίες βάσης που θα κάνουν τη συγκρότηση και ανάπτυξη του Μετώπου, υπόθεση των ίδιων των αγωνιστών, με επιδίωξη τη σταθερή λειτουργία, παρέμβαση και ανάπτυξη του Μετώπου,στη δύσβατη πορεία συγκρότησης του πόλου,του σύγχρονου επαναστατικού κόμματος, της εργατικής εξουσίας και του κομμουνισμού.
05.07.07,
Σέρρες
A.K.O.Σερρών – ΜΕ.Ρ.Α.
| Επιστροφή | Αφίσσες | Υποψήφιοι | Σύνδεσμοι - Links | Επικοινωνία |
