ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - ΜΕΡΑ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΤΩΝ ΝΙΚΗΦΟΡΩΝ ΑΓΩΝΩΝ,
ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ
Η επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση αποκτά κρίσιμη σημασία. Μέσα από αυτήν, η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και γενικότερα οι αστικές δυνάμεις, επιχειρούν να προωθήσουν έναν εργασιακό, κοινωνικό και πολιτικό μεσαίωνα που θα χτυπήσει κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος των εργαζομένων, των νέων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με τις σημαίες του «νέου», των «μεταρρυθμίσεων», της «δίκαιης κοινωνίας» προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού, να απογειώσουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Αυτή η πολιτική δεν αποτελεί ελληνική ιδιομορφία. Με ανάλογα συνθήματα παρατάσσονται οι παγκόσμιες δυνάμεις της αντίδρασης, ειδικά μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001: οι ΗΠΑ και ΕΕ, οι Σαρκοζί, Μπλερ, Μπράουν, Μέρκελ, οι διάφοροι «κομμουνιστοφάγοι» της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και οι κεντροαριστεροί Πρόντι-Νταλέμα-Μπερτινότι.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική, ήδη μαχητικά τμήματα εργαζομένων και νέων αντέταξαν «πύργο ατίθασο» με τους αγώνες τους. Αγώνες που έδειξαν τις δυνατότητες μιας γραμμής ρήξης και ανατροπής, συνέβαλλαν στην αστάθεια του δικομματικού πολιτικού σκηνικού και στο ενδεχόμενο «αδύνατων κυβερνήσεων», έδωσαν στοιχεία μιας νέας αυτοπεποίθησης κι ελπίδας: με νέα επιθετικά αιτήματα, όπως τα 1400 ευρώ βασικό μισθό των δασκάλων ή με το πάγωμα του ξεπουλήματος των λιμανιών. Και, πάνω απ’ όλα, με το μεγαλειώδες φοιτητικό - πανεκπαιδευτικό κίνημα που ράγισε τη συναίνεση και μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16, έβαλε σε κρίση την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος.
Αυτές οι αναμετρήσεις, στις οποίες συμβάλλαμε κι εμείς, αποτελούν κρίκο μιας αλυσίδας εξεγέρσεων και αγώνων σε όλο τον πλανήτη. Από το κίνημα κατά της καπιταλιστικής–ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης» μέχρι την αντιπολεμική καταιγίδα ενάντια στην εισβολή και κατοχή του Ιράκ. Από τη νεανική εξέγερση στη Γαλλία μέχρι το «όχι» στο Ευρωσύνταγμα και στο σχέδιο Ανάν. Από την άσβεστη Ιντιφάντα, την ηρωική αντίσταση στο Ιράκ και το λαϊκό πόλεμο στο Νεπάλ, ως τις εξεγέρσεις στην Αργεντινή, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία και την Οαχάκα του Μεξικού.
Ωστόσο, αυτοί οι αγώνες, εξαιτίας του επιπέδου πολιτικοποίησης κι οργάνωσής τους και κυρίως, εξαιτίας της έλλειψης μιας σύγχρονης αντικαπιταλιστικής-αντιιμπεριαλιστικής και επαναστατικής πρότασης και πρακτικής, δεν κατάφεραν, εκτός από εξαιρέσεις, να κλονίσουν βαθιά το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το δρόμο για οπισθοδρομήσεις, όπως στη Γαλλία. Αλλά, μέσα από τις μέχρι τώρα μικρές νίκες και τις μεγάλες ήττες, αναζητούν και προσφέρουν «πληροφορίες και υλικό» για βαθιά ρήγματα στην επίθεση του κεφαλαίου. Για να ανοίξει ο δρόμος προς τις επαναστάσεις της νέας εποχής και τη διεθνιστική σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση.
Γιατί η Ιστορία δεν έγραψε ακόμη το τέλος της, όπως διαλαλούσαν οι προφήτες του «μετακαπιταλισμού» στη δεκαετία του ‘90. Ίσα - ίσα, στις αρχές του νέου αιώνα, πιστεύουμε ότι συσσωρεύονται καινούριες, και μάλιστα εκρηκτικές δυνατότητες γι' αυτά τα μεγάλα άλματα, μέσα από τις άλυτες και οξυνόμενες μέχρι παροξυσμού αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος.
ΤΙ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη χώρα μας ανησυχούν από τα αγωνιστικά ξεσπάσματα των εργαζομένων και της νεολαίας, από τη γρήγορη φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ, με αιχμή τη ληστεία των ταμείων, από την αντιπολιτευτική αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ, από τις δυσλειτουργίες στην κυβερνητική-δικομματική εναλλαγή. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις, μέσα από τις εκλογές στοχεύουν:
* Στη διασφάλιση καλύτερων όρων για την προώθηση του νέου γύρου επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που προωθείται, τόσο από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ και τον ΣΕΒ, όσο και από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με την αντεργατική «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού, της παιδείας και των εργασιακών σχέσεων (Πράσινη Βίβλος της ΕΕ). Με τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με το οριστικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Με την αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Με τη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στην ιμπεριαλιστική «Νέα Τάξη», ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μ. Ανατολή, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
* Στοχεύουν επίσης στην επιλογή καλύτερου διαχειριστή της κυβερνητικής εξουσίας. Προκρίνουν την αυτοδυναμία της ΝΔ, παρότι η ηγεμονία της δείχνει να κλονίζεται. Παράλληλα, αναζητούν και προετοιμάζουν «εναλλακτικές λύσεις»: Συντηρητική μετατόπιση γύρω από τη ΝΔ με μοχλό πίεσης το ΛΑΟΣ. «Μεγάλο συνασπισμός» ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στα πρότυπα της Γερμανίας. Και βέβαια, διαμόρφωση μιας «κεντροαριστερής λύσης» υπό την ηγεσία του αστικά μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ μαζί με τον Συνασπισμό ή δυνάμεις προερχόμενες απ’ αυτόν και άλλους. Για το κτύπημα και την ενσωμάτωση του κινήματος και της Αριστεράς ώστε να προσαρμοστούν εντός των ορίων της αστικής πολιτικής.
Αντίθετα, για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, για τα καταπιεζόμενα στρώματα, οι εκλογές μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν:
* Για την ευρύτερη και βαθύτερη δυνατή αποδοκιμασία της ακραία αντιλαϊκής κυβέρνησης της ΝΔ και του «Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων» του κεφαλαίου και της ΕΕ.
* Για τη σαφή καταδίκη του ΠΑΣΟΚ, που συναινεί ουσιαστικά με τη ΝΔ, τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που επιδιώκει τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεών του.
* Για την ενίσχυση και μέσα από τις εκλογές του ρεύματος της σύγχρονης αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αναζήτησης που συνεχίζει και συνδέεται με αυτό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και των αντιιμπεριαλιστικών αγώνων της μεταπολίτευσης μέσα στους σημερινούς αγώνες της νεολαίας και των εργαζόμενων, για να συμβάλλουν από κοινού στην αποτελεσματική απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης.
* Για την ενδυνάμωση του πολιτικού και κοινωνικού αγώνα των εργαζόμενων, για την αντεπίθεση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων μέσα από την αποφασιστική αντίσταση, ρήξη και ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ.
* Για την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς της νέας εποχής, που θα συμβάλει στη ριζική αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στην προοπτική της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ, ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ
Μέσα από τους αγώνες της περιόδου αλλά και ιστορικά, η διαχειριστική Αριστερά έχει αποδειχτεί ανίκανη στρατηγικά και πολιτικά να αποκρούσει τις αστικές επιθέσεις, να διεκδικήσει βελτιώσεις υπέρ των εργαζόμενων, να εμπνεύσει για μια διαφορετική κοινωνία.
* Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παραμένει προσκολλημένος στις αντιλήψεις της «αντινεοφιλελεύθερης» διαχείρισης, της υποταγής και των αυταπατών για το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του «προοδευτικού εκσυγχρονισμού». Ακόμη και οι πιο «αριστερές» αντιλήψεις στο εσωτερικό του χαρακτηρίζονται από τη στρατηγική ενός εξελικτικού δρόμου προς το «δημοκρατικό σοσιαλισμό», από την άρνηση της ρήξης και της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού. Ποτέ δεν απέρριψε την κυβέρνηση Τζαννετάκη και την Οικουμενική, που άνοιξαν το δρόμο σε μια νέα σκληρότερη φάση επίθεσης κατά των εργαζομένων. Οι φραστικές οριοθετήσεις της σημερινής ηγεσίας του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε αντίθεση με τη συγκυβέρνηση σε δήμους, στη ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ ή την επιλογή Πανούση στην υπερνομαρχία. Δεν αποτελεί φερέγγυα δύναμη αντίστασης, προσπαθεί να δορυφοροποιήσει και να λεηλατήσει το ριζοσπαστικό κίνημα, ενώ ο αστικός κόσμος τον βλέπει ως εφεδρεία στα πολιτικά του αδιέξοδα.
* Το ΚΚΕ λειτουργεί επίσης ως ανάχωμα στην ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Δεν πιστεύει ότι είναι δυνατό το κίνημα να καταφέρει με τον αγώνα του σοβαρά πλήγματα στην κυρίαρχη πολιτική και να κατακτήσει νίκες. Αυτό το απέδειξε και στο κίνημα των εκπαιδευτικών και των φοιτητικών καταλήψεων. Θεωρεί ως πολιτικοποίηση του κινήματος αποκλειστικά και μόνο τη δική του κοινοβουλευτική ενίσχυση, περιορίζει τη δράση του σε επιφανειακές κινήσεις πολιτικής διαμαρτυρίας και παραμένει προσηλωμένο στην αστική «νομιμότητα» και στον κοινοβουλευτικό δρόμο. Είναι βαθιά σεχταριστικό και πολύμορφα εχθρικό προς ό,τι κινείται στα αριστερά του, αλλά εξαιρετικά πρόθυμο και διαλλακτικό με κάθε ενδεχόμενο σύμμαχο προς τα δεξιά του. Η ρεφορμιστική του πρόταση για «λαϊκή εξουσία - οικονομία» χωρίς επανάσταση και στο έδαφος του καπιταλισμού, με φορέα της το «αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό, δημοκρατικό μέτωπο», το οδηγεί στην ουρά των κάθε φορά κυρίαρχων επιλογών του κεφαλαίου, όπως και στο παρελθόν («άθροισμα δημοκρατικών δυνάμεων» με το ΠΑΣΟΚ, «τζαννετακισμός» με τη ΝΔ, Οικουμενική με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), από τις οποίες ποτέ δεν πήρε κριτικά αποστάσεις. Τέλος, η αδυναμία του να αποσπαστεί αυτοκριτικά από τα εκφυλισμένα και χρεοκοπημένα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» αποτελεί επίσης τροχοπέδη για κάθε σύγχρονη επαναστατική προοπτική.
* Η δορυφοροποίηση γύρω από αυτές τις δυνάμεις δεν θα αλλάξει τον χαρακτήρα τους, αντίθετα, θα ενσωματώσει δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο πολιτικό σύστημα. Πιστεύουμε ότι μόνο η αυτοτελής ανάπτυξη της επαναστατικής Αριστεράς μπορεί να μετασχηματίσει και να απελευθερώσει δυνάμεις της εργατικής και λαϊκής βάσης αυτών των κομμάτων.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ως συνέπεια των εκτιμήσεών μας αυτών, προτείνουμε:
* Μια όσο το δυνατόν ευρύτερη κοινωνικά - πολιτικά και βαθύτερη προγραμματικά, ενωτική παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς στις εκλογές και στις κοινωνικές και πολιτικές μάχες της επόμενης μέρας. Μέσα από ένα σχήμα που θα εκφράζει -σε περιεχόμενο, μορφή και διαδικασία συγκρότησης- με όσο γίνεται πιο ώριμο, αυθεντικό, μάχιμο και ζωντανό τρόπο, τους πρωτοπόρους αγωνιστές των κινημάτων, της πολιτικής πάλης, του πολιτισμού και της θεωρίας, τις συλλογικότητες, οργανώσεις και δυνάμεις που υιοθετούν μια αντίστοιχη λογική. Που θα βασίζεται σε ορισμένες κοινές αγωνιστικές και πολιτικές εμπειρίες.
* Ένα ενωτικό αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο, το οποίο θα τίθεται ανοιχτά στην κρίση των αγωνιστών, για κριτική, επιδοκιμασία ή μη, για αλλαγές και συμπληρώσεις. Το οποίο θα απαντά στα κρίσιμα ζητήματα της πάλης και, ταυτόχρονα, θα έχει την αναγκαία πνοή, τα απαραίτητα στοιχεία προοπτικής μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και αλλοτρίωση, με εργατική εξουσία και δημοκρατία, κομμουνιστικής αναφοράς. Χωρίς «να πετάει στα σύννεφα», αλλά και χωρίς να καθηλώνεται στην προσθαφαίρεση κάποιων «πολιτικών σημείων» γύρω από έναν «ελάχιστο κοινό παρονομαστή». Ένα πλαίσιο που θα στηρίζεται θα αναδείχνει, θα μετασχηματίζει και θα ενοποιεί σε ανώτερο επίπεδο τα πολιτικά αιτήματα των πιο πρωτοπόρων αγώνων και πολιτικών εμπειριών της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
* Μια ενότητα προοπτικής και αξιοπιστίας που θα είναι παρούσα την επόμενη μέρα των εκλογών στις πολιτικές και κοινωνικές αναμετρήσεις, στα αριστερά αντικαπιταλιστικά σχήματα και εργατικές συσπειρώσεις, και όχι μια ενότητα μιας χρήσης (και μάλιστα εκλογικής). Όπου οι ίδιοι οι αγωνιστές που πρωταγωνιστούν στα κινήματα και στις πολιτικές μάχες θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με την ουσιαστική συμβολή των πολιτικών οργανώσεων.
Το ΜΕΡΑ θα κινηθεί αποφασιστικά σε αυτή την κατεύθυνση, επιχειρώντας παράλληλα μια αυτοκριτική υπέρβαση προς τα εμπρός των αδυναμιών αλλά και των κεκτημένων του σε όλα τα επίπεδα. Σε αυτά τα πλαίσια, απευθύνεται προς όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής κι επαναστατικής Αριστεράς με τις οποίες το συνδέουν πολύχρονες κοινές αγωνιστικές εμπειρίες και αναζητήσεις, χωρίς αποκλεισμούς, με πλήρη ισοτιμία, στο πλαίσιο από κοινού συμφωνημένων διαδικασιών, χωρίς κλειστές και επιλεκτικές συνεννοήσεις και με στόχο την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή ενός ριζοσπαστικού δυναμικού.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Κεντρικός πολιτικός στόχος του προγράμματός μας είναι η ανάπτυξη της πάλης για απόκρουση, ρήξη, ήττα και ανατροπή της διαρκούς αντεργατικής, τρομοκρατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των κυβερνήσεων που την προωθούν και την αντεπίθεση των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Για κατακτήσεις σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με το διαρκή πολιτικό εκβιασμό του εργατικού κινήματος και του αντικαπιταλιστικού μετώπου, για μια στροφή στους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Σε σύνδεση με τον ανώτερο ποιοτικά στόχο της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, της εργατικής εξουσίας και δημοκρατίας, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική απελευθέρωση.
* Καταδίκη και συνολική αντιπαράθεση ενάντια στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς. Οριοθέτηση με σαφήνεια από κάθε είδους «αντιδεξιά» ή «αντινεοφιλεύθερα» μέτωπα, από «κεντροαριστερά» σενάρια για το «δεύτερο» ή «τρίτο» γύρο των μαζικών αγώνων και των εκλογικών αντιπαραθέσεων (κεντρικών ή τοπικών). Ξεκάθαρος διαχωρισμός από αντιλήψεις και πρακτικές ομάδων πίεσης και δορυφοροποίησης είτε γύρω από τη ρεφορμιστική Αριστερά των ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είτε, πολύ περισσότερο, γύρω από το ΠΑΣΟΚ .
* Για ένα ταξικό εργατικό κίνημα με αιτήματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Με συνολικούς πολιτικούς στόχους αντίστασης, ρήξης και ανατροπής. Γνήσια δημοκρατικό, με τις αποφάσεις των συνδικάτων να στηρίζονται στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, μέσα από γενικές συνελεύσεις, ανοιχτές επιτροπές αγώνα και αιρετούς κι ανακλητούς αντιπροσώπους. Σε διάκριση κι αντιπαράθεση με τις λογικές και τις πρακτικές της αστικής πολιτικής και της ταξικής ειρήνης που εκφράζουν και προωθούν οι ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και ο υποταγμένος συνδικαλισμός γενικότερα. Που αντί να είναι κέντρα αγωνιστικής δράσης έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς αναπαραγωγής αστικών λογικών, ξένων και εχθρικών προς τις εργατικές ανάγκες. Σε διαφοροποίηση και με το ΠΑΜΕ, που το χαρακτηρίζουν οι «αριστερές» διακηρύξεις και η ρεφορμιστική διασπαστική πρακτική, η αδυναμία να συμβάλει σε ουσιαστικούς νικηφόρους αγώνες.
* Διαμόρφωση ενός αξιόμαχου και νικηφόρου κοινωνικού–πολιτικού κινήματος μαχητικής αριστερής αντιπολίτευσης. Που θα εκφράζεται στους εργασιακούς και εκπαιδευτικούς χώρους, στο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στα μέτωπα των ελευθεριών, του πολιτισμού και του περιβάλλοντος. Που θα στηρίζεται στην πιο πλατιά αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων και των νέων στη βάση.
* Σταθερά βήματα στην οικοδόμηση μιας υπολογίσιμης αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς που θα προωθεί ένα σύγχρονο πρόγραμμα και κίνημα αντίστοιχο με τις σημερινές εκρηκτικές αντιθέσεις και υλικές δυνατότητες καθώς και στις νέες εργατικές ανάγκες.
* Αποφασιστική συμβολή στην κοινή δράση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς και κάθε αγωνιστικής φωνής, στη βάση αρχών, ισοτιμίας και αντικαπιταλιστικής προοπτικής μέσα στο μαζικό κίνημα. Κοινή δράση που μπορεί να επιτευχθεί, όπως έδειξαν οι πρόσφατες φοιτητικές και εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις, στο βαθμό που αναπτύσσεται η ανεξάρτητη και με μαζικούς όρους πολιτική παρουσία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ
Η πάλη για απόκρουση, ρήξη και ανατροπή της αστικής πολιτικής περνάει σήμερα μέσα από:
* Πάλη για τα σύγχρονα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα των εργαζομένων και των νέων. Διεκδικούμε με βάση τις ανάγκες μας, όχι με βάση τα όρια της ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας, του κέρδους και της ΟΝΕ. 1.400 € κατώτερος μισθός, δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας όλων των κοινωφελών δραστηριοτήτων και υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, συγκοινωνίες, δημόσιοι χώροι κ.λπ.), 5ήμερο-7ωρο-35ωρο, επιστροφή όλων των κλεμμένων των τελευταίων 50 χρόνων στα ασφαλιστικά ταμεία, μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μείωση φόρων για τους εργάτες και αύξηση για το κεφάλαιο, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κατάργηση των τόκων των στεγαστικών δανείων για πρώτη κατοικία μέχρι και 120 τ.μ. κ.λπ.
* Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στις ΔΕΚΟ, επαναφορά στο δημόσιο και εργατικός έλεγχος σε όσες έχουν μέχρι τώρα ιδιωτικοποιηθεί. Απαλλοτρίωση των επιχειρήσεων που κλείνουν και μεταφέρονται αφού πρώτα λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία και τους εργαζόμενους, επαναλειτουργία τους με κρατική ευθύνη και με τον έλεγχο των ίδιων των εργατών. Επαναπρόσληψη των συμβασιούχων. Επίδομα ανεργίας για όλους ίσο με το βασικό μισθό μέχρι την επανένταξη στην παραγωγή.
* Μέτρα για την προστασία των φτωχών και μικρομεσαίων αγροτών ενάντια στην ΕΕ, τη διαρκή καπιταλιστικοποίηση της παραγωγής, τους μεγαλοαγρότες και τους μεσάζοντες. Ανατροπή της νέας ΚΑΠ και αποτροπή της αντιδραστικότερης αναθεώρησης της. Τιμές για τα προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και το μόχθο των μικρομεσαίων παραγωγών. Ενισχύσεις-επιδοτήσεις μόνο για τους φτωχομεσαίους αγρότες και τους συνεταιρισμούς. Προστασία από τη χημική και βιοτεχνολογική βιομηχανία και τα μεταλλαγμένα. Ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και συνεταιριστικού κινήματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς σε δημοκρατική βάση.
* Υπερασπίζουμε τα σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νεολαίας, ενάντια στο σκοταδισμό και την υποταγή στην αγορά και την ΕΕ, τη βαθύτερη εκμετάλλευση και την πειθάρχηση. Να καταργηθεί ο Νόμος Πλαίσιο, οι ταξικοί φραγμοί και η βάση του 10, δημόσια δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες με ελεύθερη είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όχι στην κατάργηση των ΣΣΕ για τους νέους, όχι στη στράτευση στα 18.
* Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Κάτω οι τρομονόμοι. Κανένας περιορισμός στο δικαίωμα της συγκέντρωσης και της διαδήλωσης. Όχι στις χαφιεδοκάμερες, και την κλιμάκωση της αστυνομικής καταστολής. Να πέσει άπλετο φως στα σκάνδαλα των συνακροάσεων και των απαγωγών μεταναστών. Έξω οι ξένες μυστικές υπηρεσίες από την Ελλάδα. Νομιμοποίηση των μεταναστών, ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα – ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική οργάνωση για όλους. Άμεσος και πλήρης διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος.
* Πάλη για την προστασία του φυσικού και δομημένου χώρου απέναντι στην επέλαση το κεφαλαίου. Άμεσα μέτρα για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου με το κόστος στις αντίστοιχες εταιρείες. Καμιά ολυμπιακή εγκατάσταση στο κεφάλαιο, γκρέμισμα όσων είναι σε δασικές εκτάσεις, παραλίες και πάρκα. Ολόπλευρη στήριξη στα κινήματα γειτονιάς για δημόσια δωρεάν χρήση όλων των ελεύθερων χώρων, ενάντια στις καταστροφικές για το περιβάλλον τεχνολογίες και τις κεραίες του θανάτου, πάλη ενάντια στις πολυεθνικές ενέργειας για άμεση μείωση των εκπομπών των αερίων θερμοκηπίου κ.λπ. Ανάπτυξη της πάλης ενάντια στη φοροληστεία, τα ΣΔΙΤ και τις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών υπηρεσιών, την ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζόμενων από το κράτος και τους δήμους του.
* Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό, αντιπαρατιθέμενοι στις δυνάμεις που τα γεννούν (αμερικανικός ιμπεριαλισμός, ΕΕ, ελληνική αστική τάξη, κεφάλαιο γενικότερα), με αυτοτέλεια από τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, από το δεξιό ή φιλο-ΕΕ «αντιαμερικανισμό», από την υποστήριξη των ελληνικών κυβερνήσεων ή του κεφαλαίου προκειμένου να ισχυροποιήσουν τη διαπραγματευτική τους θέση, αλλά και με κοινή δράση με κάθε αντιπολεμική φωνή. Ενάντια σε κάθε συμμετοχή της χώρας μας στις εκστρατείες του ιμπεριαλισμού, στο αμερικανικό πυραυλικό σύστημα στην Ευρώπη, την άμεση επιστροφή όλων των ελλήνων στρατιωτικών από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές. Για κατάργηση των δυσβάσταχτων εξοπλιστικών προγραμμάτων, την άμεση έξοδο από το ΝΑΤΟ, το κλείσιμο όλων των βάσεων Ενάντια στις συνεχείς ιμπεριαλιστικές αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια (Κόσσοβο) και τη δημιουργία κρατών προτεκτοράτων (π.χ σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό), τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για την οικονομική, πολιτική, στρατιωτική ηγεμονία στην περιοχή. Για τη διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή αντιϊμπεριαλιστική πάλη των λαών.
* Πάλη ενάντια στην ΕΕ του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Ρήξη με την πολιτική της Λισαβόνας, της Μπολόνια, του Ευρωσυντάγματος, των σταθεροποιητικών προγραμμάτων, της Πράσινης Βίβλου, των αντιασφαλιστικών και αντιαγροτικών μέτρων της ΚΑΠ. Όχι στο νέο Ευρωσύνταγμα που ετοιμάζουν. Αντικαπιταλιστική αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ/ΟΝΕ, ανυπακοή, μη εφαρμογή και κατάργηση όλων των συνθηκών και οδηγιών των Βρυξελλών, ως συμβολή στη διάλυση της ΕΕ, στο δρόμο για τον αυτοπροσδιορισμό των ευρωπαϊκών λαών, για μια άλλη σοσιαλιστική διεθνοποίηση με κομμουνιστικό ορίζοντα στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.
* Όχι στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος και την παραπέρα αντιλαϊκή μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος. Πάλη για τα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και η νεολαία, που καθιστά δυνατά και που απαιτεί η εποχή μας.
Βασικό στίγμα της αντίληψής μας είναι ότι απέναντι στην καθολική επίθεση του κεφαλαίου, απέναντι σε μια άρχουσα τάξη που τα παίρνει όλα εμείς δεν υπερασπιζόμαστε μόνο κάθε επί μέρους κατάκτηση, αλλά τα θέλουμε όλα πίσω: την κλεμμένη υπεραξία, τον κλεμμένο χρόνο, τη ζωή, το περιβάλλον, την εξουσία.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Τους παραπάνω πολιτικούς στόχους καλούμε να στηρίξουν όσο το δυνατόν πλατύτερα τμήματα εργαζόμενων, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι τα θεμελιώδη προβλήματα των εργαζομένων και των νέων, δεν μπορούν τελικά να αντιμετωπιστούν παρά μέσα από το δρόμο της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, με την ανατροπή της εξουσίας και της κοινωνίας που τα γεννά. Δεν συμφωνούμε ούτε με την άρνηση της επανάστασης, ούτε με τις στρατηγικές των σταδίων. Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε μπορεί σήμερα να υπάρξει αλλαγή της κοινωνίας χωρίς την κοινωνική επανάσταση και την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας και δημοκρατίας.
* Πιστεύουμε, όχι μόνο στην αναγκαιότητα, αλλά και στη μεγαλύτερη δυνατότητα να νικήσουν οι επαναστάσεις της νέας εποχής, σε σχέση με ολόκληρο το ιστορικό παρελθόν. Γιατί στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα, παρά τον παροξυσμό των εθνικών διαχωρισμών και καταπιέσεων, παρά τον κατακερματισμό, δημιουργείται μια σύγχρονη εργατική τάξη περισσότερο κοινωνικοποιημένη και διεθνοποιημένη από κάθε άλλη φορά, η οποία μπορεί να διευθύνει την κοινωνία μέχρι την αυτοκατάργησή της μαζί με όλες τις τάξεις. Γιατί τα άλματα του ανθρώπινου πολιτισμού, ο κοινωνικός πλούτος και τα επιστημονικά επιτεύγματα που παράγουν οι εργαζόμενοι δημιουργοί του χεριού και του πνεύματος, αντί για τη μετατροπή τους σε δυνάμεις καταστροφής, καταπίεσης και ανισότητας, όπως γίνεται σήμερα, μπορούν να μετασχηματισθούν και να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, για μια πρωτοφανή άνθιση του πολιτισμού σε πλανητική κλίμακα.
* Πιστεύουμε ότι τα επαναστατικά ρεύματα, για να νικήσουν και να μην ηττηθούν όπως τα προηγούμενα, πρέπει να ανιχνεύσουν τους σύγχρονους δρόμους, να είναι βαθιά ριζωμένες στις μάζες των εργαζόμενων, συνδέοντας άρρηκτα την πάλη για νίκη σε κάθε χώρα με την πάλη για διεθνή νίκη της επανάστασης. Στρατηγικός στόχος μας είναι η διεθνιστική προοπτική της κομμουνιστικής κατάργησης της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής κοινωνίας και όλης της βάρβαρης προϊστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών. Για την κοινωνικοποίηση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και την εγκαθίδρυση της κοινωνίας των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών. Για την κατάργηση των τάξεων και το «μαρασμό» του κράτους. Για το «βασίλειο της ελευθερίας» απέναντι στο «βασίλειο της ανάγκης». Για την κομμουνιστική απελευθέρωση της ανθρωπότητας.
* Γι’ αυτό σήμερα χρειάζεται μια άλλη Αριστερά, που θα γράψει στις σημαίες της τους στόχους της κοινωνικής επανάστασης, της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής απελευθέρωσης. Που θα εμπνευστεί από την εμπειρία της νίκης, αλλά και θα αναζητήσει σε βάθος τις αιτίες για τις καταρρεύσεις των εκφυλισμένων καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Για να βρει «με λογισμό και μ’ όνειρο» τους σύγχρονους δρόμους και όρους που θεμελιώνουν την κομμουνιστική αναγκαιότητα και δυνατότητα και καθορίζουν το περιεχόμενό της.
* Υπερασπίζουμε την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 που συμπληρώνει φέτος 90 χρόνια. Η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε το βαθύτερο ιστορικό ρήγμα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα που πέτυχε μέχρι τώρα το εργατικό κίνημα. Με τις επαναστατικές κατακτήσεις και τα μέτρα σοσιαλιστικής κατεύθυνσης έδωσε αποφασιστική ώθηση στο διεθνές εργατικό κίνημα. Ωστόσο, σε αυτές τις κοινωνίες, τελικά δεν «νίκησε ο κομμουνισμός», όπως ισχυρίζονται σήμερα οι δυνάμεις της αντίδρασης, αλλά οι αστικές τάσεις που αναγεννήθηκαν στην ταξική πάλη μιας πρωτόγνωρης μεταβατικής περιόδου, όπου το κομμουνιστικό ρεύμα διαβρώθηκε και ανατράπηκε πολύ νωρίτερα από τις καταρρεύσεις του 1989.
* Υπερασπίζουμε όλες τις επαναστατικές απόπειρες της προηγούμενης εποχής και τις κατακτήσεις τους, παρά τα λάθη και τις ανεπάρκειές τους: τη γαλλική Κομμούνα, τις λαϊκές και αντιιμπεριαλιστικές επαναστάσεις όπως της Κίνας, της Κούβας και του Βιετνάμ, την κινέζικη πολιτιστική επανάσταση, το γαλλικό Μάη του ‘68, το ηρωικό ΕΑΜ και ΔΣΕ. Η εμπειρία της νίκης και της ήττας των επαναστατικών προσπαθειών αποτελεί ιστορική παρακαταθήκη και πολύτιμο υλικό για το εργατικό κίνημα, που η αυτοκριτική επανεξέτασή του θα βοηθήσει στη νικηφόρα έκβαση των νέων επαναστάσεων και στην προσπάθεια επανεξόρμησης των επαναστατικών ιδεών.
* Γνωρίζουμε ότι δεν είναι δυνατό να δώσουμε μια ολοκληρωμένη επιστημονική αποτίμηση του κομμουνιστικού κινήματος στον κόσμο και τη χώρα μας, ούτε ένα αποσαφηνισμένο πλαίσιο αναφοράς για την κοινωνία που θα αντικαταστήσει τον καπιταλισμό. Θα συνεχίσουμε το διάλογο και τη συζήτηση. Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να κρύβουμε τον τελικό σκοπό μας, που κάποτε ήταν η δύναμή μας. Πολύ περισσότερο, δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήνουμε τους απολογητές του καπιταλισμού να εμφανίζονται αυτοί ως η «πρόοδος» και το «νέο». Αντίθετα μπορούμε και πρέπει να πούμε ότι το νέο έρχεται μαζί με τις επαναστάσεις που ωριμάζουν, μαζί με τις δυνατότητες για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική απελευθέρωση, ενάντια στη σήψη και τη βαναυσότητα του κόσμου της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε καλούμε στην ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση, όπου θα τεθεί ανοιχτά για ζύμωση η πρότασή του ΜΕ.Ρ.Α για μια ενωτική εκλογική κάθοδο της Αντικαπιταλιστικής και Επαναστατικής Αριστεράς
την
Τετάρτη 27 Ιουνίου, στις 7.30 μ.μ.
στο
Ε. Μ. Πολυτεχνείο
Θεσ/νίκη,
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2007
ώρα 19:30
στο Στέκι ΑΠΘ (πίσω από θεολογική)
ομιλητές:
Γιάννης Λαθήρας
Γιώργος Κρεασίδης
Γιάννενα
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007
ώρα 8 μ.μ.
θεατράκι Σκάλα
ομιλητές:
Κώστας Μάρκου
Χρήστος Μπίστης
Πάτρα
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007
ώρα 8 μ.μ.
αίθουσα ΕΒΕ (πλ. Όλγας)
ομιλητές:
Δημήτρης Δεσύλλας
Σάββας Μιχαήλ
| Επιστροφή | Αφίσσες | Υποψήφιοι | Σύνδεσμοι - Links | Επικοινωνία |
