ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ – ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ
ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
Εδώ και ενάμιση περίπου μήνα οι χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που έχουν κατακλύσει τα αμφιθέατρα, της σχολές τους δρόμους και τις πλατείες στέλνουν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ένα ηχηρότατο μήνυμα, ότι η αντιεκπαιδευτική και αντεργατική πολιτική Κυβέρνησης – ΠΑΣΟΚ – Ε.Ε. – Εργοδοσίας – Κεφαλαίου μπορεί να ανατραπεί.
Το φοιτητικό κίνημα του Μαΐου – Ιουνίου 2006 έχει τρομάξει την κυβέρνηση, την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και όλους τους κυρίαρχους κύκλους (ΣΕΒ, ΜΜΕ, κλπ), όχι μόνο γιατί έδειξε πως ο επερχόμενος αντιδραστικός νόμος-πλαίσιο της Ν.Δ. και της Γιαννάκου μπορεί να «παγώσει» και να γίνει «κουρελόχαρτο», αλλά γιατί το κίνημα αυτό «σπάει» το μίζερο παρελθόν της ήττας και του συμβιβασμού, τσαλακώνει τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα, αποκτά βαθιά γνώση των σημερινών αντιθέσεων και των επιδιώξεων των καθεστωτικών δυνάμεων και έρχεται από το μέλλον, γιατί διεκδικεί «όλα όσα μας ανήκουν» και όχι «όσα επιτρέπουν» οι νόμοι της αγοράς και του κέρδους. Έχει τρομάξει και τη «συμπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ και του υποταγμένου συνδικαλισμού γιατί οι αγωνιζόμενοι φοιτητές και σπουδαστές δεν ξεχνάνε, ούτε δίνουν συγχωροχάρτι στις δηλώσεις Γιωργάκη για την ανασφάλιστη εργασία των νέων και τα «μη κρατικά ΑΕΙ». Δεν ξεχνάνε τις συμβάσεις ντροπής και τα ξεπουλήματα των αγώνων από ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ. Το κίνημα αυτό υπερβαίνει και την ρεφορμιστική αριστερά του ΣΥΝ και του ΚΚΕ, γιατί οι νέοι των συνελεύσεων, των καταλήψεων και των διαδηλώσεων βλέπουν ότι οι δυνάμεις αυτές αντί να προωθούν ένα πραγματικά πολιτικό λαϊκό κίνημα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, επιδιώκουν απλώς να εξαργυρώσουν τους αγώνες σε κοινοβουλευτικές και αυτοδιοικητικές ψήφους.
Παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια του αστικού μπλοκ εξουσίας να βάλει φρένο στην εξέγερση των φοιτητών. Παρά την επιστράτευση όλων των μηχανισμών χειραγώγησης, καταστολής, εκβιασμού, κινδυνολογίας, «διαλόγου» είναι πλέον φανερό πως «το ποτάμι πίσω δε γυρνά». Το κίνημα αυτό μπορεί να γίνει ο αποφασιστικός κρίκος για τη διαμόρφωση μίας ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης, ενός μετώπου σύνδεσης και ενοποίησης των νεολαιίστικων και των εργατικών αγώνων που θα ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ, θα τροφοδοτήσουν ένα κίνημα εργατικής νικηφόρας αντιπολίτευσης και αντικαπιταλιστικής προοπτικής.
Το κίνημα αυτό μπορεί και πρέπει να μπλοκάρει την βαθύτατα αντιδραστική πολιτική στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που πιστές στο πνεύμα των αποφάσεων της ΕΕ (Λευκή Βίβλος για την παιδεία, συνθήκη της Μπολόνια, στρατηγική της Λισσαβόνας κλπ), προωθούν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων και που έχει ως βασικούς άξονες:
· Την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και της ερευνητικής δραστηριότητας και εν γένει την πλήρη υπαγωγή τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
· Την υποβάθμιση των σπουδών, τη μετατροπή τους σε ένα σύνολο φτηνών, ευέλικτων κατακερματισμένων γνώσεων, πληροφοριών και δεξιοτήτων, τη μετατροπή τους τελικά σε ‘κατάρτιση’.
· Την αποσύνδεση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο, ώστε ο αυριανός εργαζόμενος μέσα από τη λεγόμενη ‘δια-βίου εκπαίδευση’ να βρίσκεται σε ένα δια-βίου μαρτύριο συνεχών αξιολογήσεων και συνεχούς αναίρεσης των δικαιωμάτων του.
· Την επιβολή ενός αυταρχικού και ταξικού καθεστώτος (κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επιβολή του ν+2, περιορισμός έως κατάργηση του ασύλου κλπ).
Ο στόχος τους είναι ένας: να διαμορφωθεί ένας τύπος εργαζόμενου-«απασχολήσιμου», φτηνός, ευέλικτος, αναλώσιμος, χωρίς δικαιώματα.
Στην ίδια λογική, στα πλαίσια της υλοποίησης της στρατηγικής της Λισσαβόνας οι εργαζόμενοι καλούνται να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους, το οκτάωρο, τη μονιμότητα, την ασφάλεια στην εργασία, τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και να αποδεχτούν έναν εργασιακό μεσαίωνα, στο όνομα της ‘ανταγωνιστικότητας’ της οικονομίας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Το μεσαίωνα της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικής και μερικής απασχόλησης, της απελευθέρωσης των απολύσεων, της συμπίεσης προς τα κάτω των μισθών και των συντάξεων, της καταλήστευσης και εκμηδένισης του ελεύθερού τους χρόνου.
Αυτό το κίνημα, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να θέτει στο στόχαστρό του το σύνολο των κοινωνικών αυτών αντιθέσεων. Και αν ξεκίνησε από μία πλατιά ενότητα στη βάση της αντιπαράθεσης με το νέο νόμο, ήρθε πολύ γρήγορα αντιμέτωπο με την αναγκαιότητα να αμφισβητήσει τα γιγάντια προβλήματα που γεννά στο εκπαιδευτικό παρόν και στο εργασιακό μέλλον το ήδη υπάρχον «δημόσιο και δωρεάν» επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, ήρθε αντιμέτωπο με την ανάγκη να συνδεθεί ουσιαστικά και οργανικά με την κίνηση και τους αγώνες των εργαζομένων και των πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων, ήρθε αντιμέτωπο με την ανάγκη να πάρει οριστικό διαζύγιο από την αντίληψη ότι εκφραστές των συμφερόντων και των αναγκών της πλειοψηφίας των φοιτητών είναι οι εκπρόσωποι και τα υποταγμένα θεσμικά όργανα του φοιτητικού συνδικαλισμού (Δ.Σ., ΕΦΕΕ, ΦΕΑΠΘ), ήρθε τέλος αντιμέτωπο με την ανάγκη να διαμορφώσει τη δική του χάρτα αναγκών και δικαιωμάτων σε πλήρη αντίθεση, σε σύγκρουση με κάθε νόμο, επιταγή, «διάλογο» του υπουργείου, της κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, της Ε.Ε., του Σ.Ε.Β., του Ο.Ο.Σ.Α κτλ.
Και αν τα πρώτα αυτά βήματα του φοιτητικού κινήματος που γεννήθηκαν μέσα από τη συσσωρευμένη –χρόνια τώρα- οργή για την καθημερινότητα που ζούμε μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια έδειξαν ότι μπορούν να εμπνεύσουν τη νεολαία, να μαζικοποιήσουν τους αγώνες, να τους κάνουν καταλήψεις διαρκείας, πορείες, συνθήματα, πανό και συγκρούσεις, αν τα πρώτα αυτά βήματα έδειξαν ότι μπορούμε να κατακτάμε νίκες απέναντι στους νόμους της κυβέρνησης τα επόμενα είναι πολύ πιο κρίσιμα για να επανακατακτήσουμε τις ζωές μας απέναντι στους νόμους της αγοράς. Έχουν ωριμάσει πλέον οι συνθήκες ώστε η εξέγερση να γίνει κίνημα διαρκείας. Ώστε ο αγώνας ενάντια στους νόμους να γίνει αγώνας για τη διαμόρφωση της εκπαίδευσης και της εργασίας των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων. Η πολιτική της διαμαρτυρίας, της εκτόνωσης και του εφικτού, να γίνει πολιτική του κοινωνικά αναγκαίου. Ώστε να αμφισβητηθούν οριστικά τα κριτήρια του κέρδους, της ανταποδοτικότητας, της αξιολόγησης, του ανταγωνισμού και της πειθάρχησης που επιβάλει το σημερινό πανεπιστήμιο επιχείρηση και να εκφραστούν τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα και συμφέροντα της πλατιάς πλειοψηφίας των αποφοίτων με προοπτική τη μισθωτή εργασία.
Ο αγώνας, λοιπόν, για την ανατροπή του νέου εκπαιδευτικού και εργασιακού μεσαίωνα έχει αρχίσει. Για την ανατροπή της σημερινής επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ και του αντιδραστικού μπλοκ εξουσίας γενικά (κεφάλαιο, Ε.Ε., ΠΑΣΟΚ κ.λπ.), αλλά και της ίδιας της κοινωνίας που στηρίζεται στην ανταγωνιστικότητα, την αγορά και την εκμετάλλευση. Για τη συμβολή της αγωνιζόμενης νεολαίας σε ένα ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα που θα διαμορφώνει μια πραγματική κι επικίνδυνη κοινωνική αντιπολίτευση, μια ανεξάρτητη, αντικαπιταλιστική, επαναστατική και νικηφόρα Αριστερά.
· Όχι στον αντιδραστικό νόμο της ΝΔ. Παλεύουμε για γνώση, επιστήμη, έρευνα που θ’ αναπτύσσεται, θα τροφοδοτεί και θα τροφοδοτείται από τις κοινωνικές ανάγκες. – Όχι στην υποταγή τους στις ανάγκες της αγοράς, του επιχειρηματικού κέρδους και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Όχι στην εκπαίδευση καύσιμη ύλη για την «ανταγωνιστική οικονομία της γνώσης» της Λισσαβόνα.
· Υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης και της έρευνας. Όχι στην επιχειρηματικοποίηση και ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Όχι στην αναθεώρηση του Συντάγματος.
· Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο – Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση και ελεύθερη πρόσβαση για όλους από τη μια βαθμίδα στην άλλη, και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όχι στην προωθούμενη «Δια βίου Εκπαίδευση» και στη λογική του ευέλικτου ανθρώπινου δυναμικού που απαιτούν οι επιχειρήσεις.
- Παλεύουμε για το δικαίωμα στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, για μια αξιοπρεπή ζωή. Όχι στην απασχολησιμότητα, την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα ανέργων, εργαζόμενων και νεολαίας, σε μια ζωή λάστιχο χωρίς δικαιώματα.
- Απόρριψη της επιχειρούμενης αξιολόγησης για την επιβολή της εμπορευματοποίησης, της αγοραίας αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης, και της εντατικοποίησης.
- Αντίσταση στις αποφάσεις της Μπολόνια, τους δύο κύκλους σπουδών, τις Πιστωτικές Μονάδες και τον κατακερματισμό των πτυχίων
ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ - ΝΑΡ
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση – ν.Κ.Α
Ιούνιος 2006
| Επιστροφή | Αφίσσες | Υποψήφιοι | Σύνδεσμοι - Links | Επικοινωνία |