ΟΥΤΕ ΠΑΣΟΚ, ΟΥΤΕ Ν.Δ.!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ: ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ταξική Αγωνιστική Ενότητα των Εργαζομένων και της Νεολαίας

Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχομεσαίοι αγρότες

Συνταξιούχοι, νέοι και νέες!

Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα κρίσιμο πολιτικό σταυροδρόμι!

Ύστερα από δεκαετίες καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς στον κόσμο και τη χώρα μας. Δύο χρόνια μετά την 11η του Σεπτέμβρη 2001 αλλά και την εργατική έκρηξη στην Ελλάδα και στην Ευρώπη για το ασφαλιστικό. Υστερα από δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Αφγανιστάν, Ιράκ) αλλά και την Αργεντίνικη εξέγερση, την άσβεστη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα και την παγκόσμια αντιπολεμική άνοιξη του 2003. Την ώρα που οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας μας ετοιμάζονται να τιμήσουν αγωνιστικά τα 30χρονα της πάντα επίκαιρης εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μπροστά στην Ολυμπιάδα της ντόπας, της μίζας και της καταστολής, αλλά και μέσα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Σ’ αυτό το σταυροδρόμι τα καπιταλιστικά «θαύματα» και οι δημαγωγίες του «εκσυγχρονισμού», της πλανητικής «ειρήνης», «δημοκρατίας» και «ευημερίας» έχουν μετατραπεί στο αντίθετό τους.

Η ώρα της αλήθειας έχει σημάνει οδυνηρά για όλους τους λαούς της γης…

Η παρατεταμένη ύφεση και κρίση του καπιταλισμού έχει οξύνει στο έπακρο την εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης και των λαών, την ταξική αντιπαράθεση και όλες τις διεθνείς αντιθέσεις. Πάνω απ’ το μισό του πληθυσμού της γης ζει με λιγότερα από 2$ την ημέρα. Χώρες ολόκληρες βουλιάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση ακόμα και στο θάνατο απ’ την πείνα. Η ασταθής «ανάκαμψη» της αμερικάνικης οικονομίας με τις τεράστιες στρατιωτικές δαπάνες, που χαρίζουν νέα υπερκέρδη σε μια χούφτα πολυεθνικές, αφήνει ανέπαφη τη φτώχεια, την ανεργία και ανασφάλεια μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ και διογκώνει εκρηκτικά το αστρονομικό δημόσιο χρέος. Η Ε.Ε. παραμένει βυθισμένη στη στασιμότητα, παρά τη λαιμητόμο κάθε εργατικής κατάκτησης, τη ραγδαία ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την ισοπέδωση κοινωνικών δαπανών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Λισσαβόνας και με αποκορύφωμα τις αποφάσεις της ελληνικής Προεδρίας…

Η χρεοκοπία – πτώχευση της πλουσιότερης περιοχής της γης, της Καλιφόρνιας, τα μπλακ άουτ των ιδιωτικοποιημένων εταιρειών ηλεκτρισμού σε Αμερική και Ευρώπη, τα φαινόμενα κατάρρευσης στους ιδιωτικοποιημένους αγγλικούς σιδηροδρόμους, οι 15.000 νεκροί με τον καύσωνα και την κοινωνική εγκατάλειψη στη Γαλλία – να τα τεκμήρια του χάους και των αδιεξόδων της σύγχρονης ζούγκλας του άγριου καπιταλισμού. Να ο κοινωνικός μεσαίωνας, προς τον οποίο μας καλούν να «συγκλίνουμε» όλο και περισσότερο η ντόπια πλουτοκρατία και οι πολιτικοί εκφραστές της ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.. Να που οφείλονται τα κινήματα οργής και αγανάκτησης, αντίστασης και αμφισβήτησης, νέας πολιτικοποίησης και βαθύτερης – συνολικότερης αναζήτησης, που όλο και πιο συχνά οδηγούν στους δρόμους του αγώνα κατά της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης εκατομμύρια εργαζόμενους.

Αρχισαν να ξεσπούν οι θύελλες που έσπειραν…

Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ με αφορμή τα γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη 2001 εντείνουν τις ιμπεριαλιστικές, τρομοκρατικές και κοσμοκρατορικές τους επιδιώξεις. Με τα δόγματα του «προληπτικού πολέμου» και του «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι τρομοκράτης» επιχειρούν να ενισχύσουν την επιβολή των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης σε όλο τον κόσμο, να καταστείλουν τις αντιστάσεις ενάντια στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική «Νέα Τάξη», να προωθήσουν την μονοπώληση πρώτων υλών, σφαιρών επιρροής και αγορών στον πλανήτη, με αποτέλεσμα τη διαρκή όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα της «λείας».

Από την άλλη πλευρά ωστόσο η ηρωϊκή αντίσταση του ιρακινού λαού, η ακατάβλητη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα, μαζί με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα, απειλούν κιόλας να αντιστρέψουν το «Σοκ και Δέος» του εγκληματικού ιμπεριαλιστικού πολέμου κατά των ίδιων των εμπνευστών του…

Κι ακόμα, το βροντερό όχι των Σουηδών εργαζόμενων στη ζώνη του Ευρώ, η κατάρρευση της συνόδου του ΠΟΕ στην Κανκούν, κάτω απ’ την πίεση και του κινήματος κατά της καπιταλιστικής – ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης» έδειξαν για άλλη μια φορά τη δυνατότητα των λαών να αντιστέκονται και να ανατρέπουν τα σχέδια του διεθνούς κεφαλαίου και των κυβερνήσεων.

Όχι δεν είναι το παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα – στο οποίο οφείλονται όλες οι σύγχρονες κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας – αυτό που έχει «φάει τα ψωμιά του»! Είναι αντίθετα το σύστημα της καπιταλιστικής αναρχίας και εκμετάλλευσης, που φτάνει στις πιο ακραίες αντιδραστικές του συνέπειες, που απειλεί την ίδια τη ζωή των λαών και τον πολιτισμό στον πλανήτη, αυτό που πρέπει να ανατραπεί και να εκλείψει…

Και στην Ελλάδα ο κόμπος φτάνει πια στο χτένι!

Είκοσι εννιά χρόνια απ’ τη μεταπολίτευση και είκοσι δύο χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην ΕΕ, τα συμπεράσματα βγαίνουν πια μόνα τους:

* Η αγορά των 300 εκ. «καταναλωτών» μόνο νέα δεινά είχε να προσφέρει στον εργαζόμενο, στον φτωχομεσαίο αγρότη, στον μικροεπαγγελματία, στον μικροβιοτέχνη.

* Ιδιωτικοποιήσεις – πτωχεύσεις – μεταφορές επιχειρήσεων και μαζικές απολύσεις έχουν οδηγήσει την Ανεργία από το 2,7% που ήταν το 1980 στο «επίσημο» 10% σήμερα (15% στην πραγματικότητα). Οι μισθοί έχασαν κι αυτοί το 30% της αξίας τους, ενώ το 22% του ενεργού πληθυσμού ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας και η κυβέρνηση ετοιμάζεται, με επιδόματα πείνας, να μετατρέψει τους άνεργους σε δούλους, προσφέροντάς τους δωρεάν στις μεγάλες επιχειρήσεις.

* Με εντολές της ΕΕ, οι «αποφάσεις της Λισσαβόνας» προωθούν τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο και την ωριαία ασφάλιση, μετατρέπουν την αγορά εργασίας σε σκλαβοπάζαρο. Ισοπεδώνουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα και παρατείνουν τα όρια συνταξιοδότησης ως τα βαθιά γεράματα.

* Πάνω από 300.000 φτωχοί αγρότες διώχτηκαν από τη γη τους. Η «Ενδιάμεση Αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής», απόφαση κι αυτή της ελληνικής Προεδρίας, με την κατάργηση των επιδοτήσεων, μεθοδεύει την παραπέρα ενίσχυση των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων και το οριστικό ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

* Ταυτόχρονα βάθυνε η κρίση και τα οικονομικά αδιέξοδα. Το εμπορικό έλλειμμα διογκώθηκε. Το, θετικό μέχρι το 1980, αγροτικό ισοζύγιο μετατράπηκε σε όλο και περισσότερο αρνητικό. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Το Δημόσιο Χρέος εκτινάχθηκε σε δυσθεόρατα ύψη.

* Ολέθριες και οι συνέπειες της ένταξης στο Ευρώ, αφού το κόστος ζωής με την εκτίναξη της ακρίβειας έφτασε κιόλας στο 90% του κοινοτικού, την ώρα που οι μισθοί καθηλώνονταν στο 57,3% του μέσου όρου της Ε.Ε.

* Κοντά σ’ όλα αυτά και η μετατροπή της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη σε προγεφύρωμα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και ξέφραγο αμπέλι για τους αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Η ενεργητική υποστήριξη στον βρώμικο πόλεμο, την εισβολή και κατοχή στο Ιράκ (Βάσεις, Σούδα, Φρεγάτες, βοηθητικό προσωπικό κ. ά.). Η ένταξη του Αιγαίου στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ με την πρόσφατη αναδιάρθρωση των στρατηγείων του. Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. στη βάση της νομιμοποίησης της εισβολής και κατοχής με τις ευλογίες των ευρωπαίων εταίρων, η μετατροπή της σε διχοτομημένο – κράτος προτεκτοράτο με το σχέδιο Ανάν, για τη διασφάλιση της ιμπεριαλιστικής και αστικής κυριαρχίας ενάντια σε ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Τέλος η πλήρης ευθυγράμμιση με το νέο αντιδραστικό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, της αντιδημοκρατικής «θωράκισης» των συμφερόντων των πολυεθνικών, της ανισοτιμίας και των πολλών ταχυτήτων, με τους τρομονόμους, το ρατσισμό και το ευρωφακέλωμα, με τον Ευρωστρατό των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.

Ο εργαζόμενος λαός και μόνο αυτός μπορεί να σταματήσει αυτό τον αντεργατικό και αντιλαϊκό οδοστρωτήρα…

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας μας βρίσκουν απέναντί τους σήμερα όλο και πιο αντιδραστικό τον «γαλαζοπράσινο» αστικό δικομματισμό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Εχοντας από καιρό γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων του τις «σοσιαλιστικές» φλυαρίες που συνήθιζε και τους πάλαι ποτέ «μη προνομιούχους», το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, προωθεί την όλο και πιο αντιλαϊκή του μετάλλαξη, σύμφωνα με τις επιθυμίες του ΣΕΒ και των Τραπεζών, των ΜΜΕ, του διευθυντήριου της Ε.Ε. και της αμερικάνικης Πρεσβείας, για να υπηρετήσει αδίστακτα το μεγάλο κεφάλαιο. Η Ν.Δ., για δεκαετίες εκτός κυβερνητικής εξουσίας, υπόσχεται ακόμα πιο στυγνή και αποτελεσματική προώθηση των μεγάλων καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, ενώ ταυτόχρονα με το λαϊκισμό και τη φτηνή δημαγωγία προσπαθεί να κρύψει τον αναλλοίωτο, βαθιά αντεργατικό, δεξιό και αντιδραστικό χαρακτήρα της.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ισχυρίζονται ότι η «Εθνική Οικονομία» και ο «Προϋπολογισμός» δεν «αντέχουν» για να ικανοποιηθούν οξυμένα και δίκαια λαϊκά αιτήματα και ανάγκες, ενώ ο Μητσοτάκης καταγγέλλει την «τραγικά άσχημη οικονομική κατάσταση» και κατακεραυνώνει σαν «έγκλημα» την όποια κοινωνική παροχή!

- Ποιος είναι όμως αυτός που δημιούργησε την «άσχημη κατάσταση»; Ποιος ευθύνεται για το αστρονομικό Δημόσιο χρέος του 105% του ΑΕΠ; Οι εργαζόμενοι που είδαν να συμπιέζονται μισθοί και μεροκάματα ή οι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλοτραπεζίτες που πλούτισαν με τα θαλασσοδάνεια των κυβερνήσεων, και τις ανυπολόγιστου κόστους «αγορές του αιώνα» για εξοπλιστικές ανάγκες; Ποιος φταίει για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και τον υπερδιπλασιασμό του εμπορικού ελλείμματος; Οι εργατοϋπάλληλοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ή τα αφεντικά τους που είναι πρώτοι σε κέρδη και τελευταίοι σε επενδύσεις σε όλη την Ευρώπη, που ακόμα κι’ αυτά τα ιλλιγγιώδη ποσά από το τζόγο του χρηματιστηρίου τα βγάζουν στο εξωτερικό; Ποιος ξεκοκκάλισε τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων; Οι χαμηλοσυνταξιούχοι που κατέθεσαν μια ζωή τις εισφορές τους, ή τα μεγάλα σκυλόψαρα που εισφοροδιαφεύγουν και που καρπώνονται άτοκα και με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων τα αποθεματικά τους; Ποιος ωφελείται από την προκλητική αντιλαϊκή σπατάλη για την κακόγουστη φιέστα της ντόπας και της μίζας των 17 ημερών της Οκυμπιάδας του 2004, που θα κοστίσει πάνω από 9 δις Ευρώ, την ώρα που η «κοινωνική πολιτική» του επόμενου χρόνου κοστίζει λιγότερο από 2 δις και η περιβόητη «Κοινωνική Χάρτα» ως το 2008 μόνο 7,5 δις Ευρώ;

Να λοιπόν ποιοι πρέπει να πληρώσουν την «άσχημη οικονομική κατάσταση»: αυτοί που την δημιούργησαν. Και να η μόνη διέξοδος απ’ τη σημερινή στασιμότητα και την κρίση: η ανάπτυξη ανυποχώρητων και μαζικών ταξικών αγώνων για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων. Για μια αποφασιστική αναδιανομή του δημόσιου συσσωρευμένου πλούτου υπέρ αυτών που τον παρήγαγαν, υπέρ των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας, από τη σκοπιά και με τελικό στόχο την ανατροπή της ίδιας της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την «απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών»…

Αντίθετα, το προεκλογικό «κοινωνικό πακέτο Σημίτη» δεν είναι παρά «στάχτη στα μάτια» των εργαζόμενων. Με τα 30ευρώ το μήνα αύξηση στο ΕΚΑΣ και με το 1 ευρώ την ημέρα για άνεργους και χαμηλοσυνταξιούχους εργάτες και αγρότες. Με τις 35.000 νέες προσλήψεις «μερικής απασχόλησης» στο Δημόσιο – ένα «δούρειο ίππο» δηλαδή για τη συνολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Με ψίχουλα για τους φτωχούς αγρότες, αλλά κυρίως με νέες φοροαπαλλαγές, μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, κάθε είδους προνόμια και κίνητρα για το μεγάλο κεφάλαιο. Μέτρα που αφού με ιδιαίτερο θράσος κατακεραύνωνε σαν «παροχολογία» η ΝΔ έσπευσε να δεσμευτεί ότι θα τα εφαρμόσει ως Κυβέρνηση αφού στην πράξη προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που απαιτεί το κεφάλαιο.

Τον ίδιο στόχο υπηρετούν και τα κούφια «οράματα» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, πιστή αντιγραφή των «αποφάσεων της Λισσαβόνας»: Η «Κοινωνική Χάρτα» του Σημίτη, που στην νέα «τετραετία υψηλού ρίσκου» θα εξασφαλίσει λέει «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», και «σύγκλιση» στα πλαίσια της ΕΕ. Οι δημαγωγικές υποσχέσεις Καραμανλή για μια περίοδο «μεγάλων αναπτυξιακών ευκαιριών» μέχρι το 2010 και για μια «δυναμική Ελλάδα στην πρωτοπορία της Ευρώπης». Και οι δυό προσπαθούν να επινοήσουν κάποιο ισχυρό «αναισθητικό» που θα μας κάνει να ξεχάσουμε:

- Ότι σε λίγο τελειώνει το μεγάλο φαγοπότι της Ολυμπιάδας του 2004 και ότι μερικές ακόμα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι θα ψάχνουν για δουλειά… Ότι με το τέλος του Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης οι όποιες μελλοντικές «ενισχύσεις», σε συνθήκες παγώματος του κοινοτικού προϋπολογισμού, θα μοιράζονται πια στα πλαίσια της διευρυμένης ΕΕ των 25… Ότι για να «πεισθεί» το μεγάλο κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις θα χρειαστούν κι άλλα προνόμια! Θα πρέπει, την ώρα που θα φουντώνει η ανεργία, να εφαρμοστεί στο σύνολό του το απάνθρωπο κοινωνικό μοντέλο της Λισσαβόνας, για πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μοίρασμα της μια θέσης εργασίας στα δυό, με μισθούς πείνας, νέα περικοπή των συντάξεων και «ενεργό γήρανση» για δουλειά ως τα 70!

- Και επειδή όλ’ αυτά δεν φτάνουν, σε συνθήκες όπου φουντώνει η εργατική αγανάκτηση, η νεολαιίστικη αμφισβήτηση και ωριμάζουν κινητοποιήσεις, εντείνονται και οι προσπάθειες για πολιτική χειραγώγηση: τα σχέδια για τη συνολική αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, οι μεθοδεύσεις για την υφαρπαγή και τη χειραγώγηση της λαϊκής ψήφου στη διάρκεια της μακρόχρονης εκλογικής περιόδου που βρίσκεται μπροστά μας (βουλευτικές, ευρωεκλογές, προεδροεκλογές)…

- Ταυτόχρονα, με πρόσχημα την «ασφάλεια της Ολυμπιάδας», αλλά και την γενικότερη διεθνή «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», εντείνεται το κλίμα της αστυνομοκρατίας, η 24ωρη ηλεκτρονική παρακολούθηση της πρωτεύουσας, το ηλεκτρονικό φακέλωμα, οι αντιαπεργιακές πρακτικές, τα σχέδια για απαγόρευση κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων…

Με την Αριστερά του Αγώνα και της ελπίδας!

Εργαζόμενοι – ες, Νέοι – Νέες!

Μοναδική διέξοδος απέναντι στη συνολική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και τη στερέωση του «γαλαζοπράσινου» αστικού δικομματισμού – είναι ο δρόμος που άνοιξαν οι εργαζόμενοι και η νεολαία στο Σηάτλ και τη Γένοβα, με το Αργεντινάζο, τη Βαρκελώνη, τη Φλωρεντία και μέχρι τη Θεσσαλονίκη.

Είναι ο αγώνας για τον αναπροσανατολισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση, με την αξιοποίηση των βαθύτερων πολιτικών συμπερασμάτων από τις κορυφαίες στιγμές των εργατικών και λαϊκών αγώνων των τελευταίων χρόνων για το Ασφαλιστικό, κατά του Πολέμου, για τα καυτά αιτήματα της φτωχής αγροτιάς και της νεολαίας. Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος που διανύουμε δεν πρέπει ν’ αφήσουμε να γίνει ο τάφος κάθε δίκαιας εργατικής και λαϊκής διεκδίκησης. Αντίθετα είναι πρόκληση και ευκαιρία για την κλιμάκωση των ταξικών – διεκδικητικών – οικονομικών και πολιτικών αγώνων της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση το ΜΕΡΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους να απορρίψουν κάθε εκβιασμό, να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, να αγωνιστούν για την ανατροπή της αντεργατικής Κυβερνητικής πολιτικής και του αντιδραστικού δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Να απαλλαγούν απ’ τα διλήμματα του «μικρότερου κακού» που μας έχουν οδηγήσει απ’ το κακό στο χειρότερο. Να εντείνουν την πάλη τους ενάντια στις ιδέες της συναίνεσης, της ενσωμάτωσης και του ανέφικτου εκείνου «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» που επιχειρούν σήμερα να παγιδέψουν τους εργαζόμενους και τους λαούς στον κόσμο και τη χώρα μας. Να κατανοήσουν πως μόνο με τους δικούς τους ακηδεμόνευτους και αποφασιστικούς ταξικούς αγώνες θα κατακτήσουν κι αυτήν ακόμα τη φέτα το ψωμί, πόσο μάλλον ολόκληρο το καρβέλι που τους ανήκει. Να αγωνιστούν για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, κύρια στο μέτωπο της ταξικής πάλης, αλλά και στο συνολικό πολιτικό επίπεδο.

Να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική ουράς, στην ευρωλαγνεία, τον αδιέξοδο παραγοντισμό, τον κυβερνητισμό και τη διαχειριστική πολιτική του ΣΥΝ. Να απορρίψουν την ανεδαφική και ρεφορμιστική πολιτική της «λαϊκής οικονομίας και εξουσίας» στο έδαφος του καπιταλισμού, τα δεξιόστροφα εκλογικίστικα «μέτωπα», το σεχταρισμό, την άρνηση κάθε κοινής δράσης και τον ηγεμονισμό του ΚΚΕ. Να αντιταχθούν σε κάθε τάση δορυφοροποίησης των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς γύρω από την χρεοκοπημένη «Αριστερά» της συναίνεσης και της συναλλαγής, της ήττας και της υποταγής. Να αγωνιστούν ενάντια στην παραλυτική λογική της περιχαράκωσης και των «μοναχικών δρόμων». Ενάντια στον αδιέξοδο κατακερματισμό – «κινηματισμό» που αρνείται την συνολική πολιτική πάλη.

Να υποστηρίξουν αποφασιστικά την προώθηση του ανεξάρτητου, μαζικού, πολιτικού – κοινωνικού Μετώπου – Πόλου της αντικαπιταλιστικής – αντιϊμπεριαλιστικής ρήξης, της επαναστατικής ανατροπής, της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Του πόλου που αποτελεί βασική προϋπόθεση για νικηφόρους εργατικούς αγώνες, για ουσιαστική ενότητα δράσης των εργαζομένων, για αξιόπιστη κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς, για την επαναστατική σύνθεση των απόψεων, για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων και μέσα στην ίδια την Αριστερά. Για να γίνει υπόθεση του σήμερα και μέσα απ’ τις πολιτικές αναμετρήσεις της εκλογικής περιόδου που άνοιξε, η σφυρηλάτηση της ριζοσπαστικής πολιτικής έκφρασης του κόσμου της εργασίας, η επαναθεμελίωση της απελευθερωτικής προοπτικής. Εκείνης της πολιτικής λογικής και πρακτικής που, όπως έδειξε και η εμπειρία από την «Πρωτοβουλία Αγώνα Θεσσαλονίκη 2003» στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, έχει τη δύναμη να ιεραρχεί πάνω απ’ όλα την ταξική και αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, να συνθέτει απόψεις, να εμπνέει, να προκαλεί τη μαχητική κινητοποίηση χιλιάδων αγωνιστών!

Για να πάρει επί τέλους σάρκα και οστά η νέα ελπίδα, η αναγκαιότητα και η δυνατότητα για μια άλλη πραγματικά επαναστατική αριστερά. Που θα υπερασπίζει ανυποχώρητα κατακτήσεις και δικαιώματα, θα ξανανοίξει το δρόμο για την ανατροπή του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Άλλη Αριστερά μαχόμενη, σκεπτόμενη, προγραμματική που θα επαναθεμελιώσει την σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

ΜΕΤΩΠΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ