ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ  

 Συνάδελφοι – συναδέλφισσες,

Σε παροξυσμό βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου, Ε.Ε,   κυβέρνησης της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε βάρος των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

       Μετά την έκθεση του ΚΕΠΕ που απαιτούσε ριζικές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς, την ομιλία Καραμανλή στον ΣΕΒ όπου τους υποσχέθηκε γη και ύδωρ , ήρθαν οι δηλώσεις του Μεϊμαράκη : «αυτό το καλοκαίρι θα σπάσουμε αυγά» και η «επιδρομή των λύκων» άρχισε να παίρνει καταστροφικές πλέον διαστάσεις για τον κόσμο της ζωντανής εργασίας, οδηγώντας τον στον κοινωνικό μεσαίωνα. Στόχος τους η ολοκληρωτική εκμετάλλευση-υποδούλωση της εργατικής τάξης, η υπαγωγή όλων των κοινωνικών σχέσεων στο κεφάλαιο και την αγορά, η αύξηση  με κάθε τρόπο της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

       Καταργούν «εν μία νυκτί» τη μονιμότητα ξεκινώντας από τον ΟΤΕ με προοπτική επέκτασης σε όλο το Δημόσιο τομέα. Επεκτείνουν και γενικεύουν την ελαστική εργασία δημιουργώντας στρατιές νέων συμβασιούχων, ωρομισθίων αφού κορόιδεψαν τα 250χιλ. θύματα της προηγούμενης κυβέρνησης. Μειώνουν τους μισθούς (!) σε δημόσιες επιχειρήσεις αρχής γενομένης από τα Ελληνικά Πετρέλαια. Αναιρούν και τα τελευταία ασφαλιστικά – συνταξιοδοτικά δικαιώματα με καταρχήν πιλοτική εφαρμογή στους τραπεζοϋπαλλήλους. Σχεδίασαν και εφαρμόζουν ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που απέμειναν από τους προηγούμενους γύρους ιδιωτικοποιήσεων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εξαιρούνται μόνο η Άμυνα, η Δικαιοσύνη και η Δημόσια Τάξη. Δημόσια θα είναι μόνο η καταστολή για όσους τολμήσουν και αντισταθούν. «Στοχεύουμε στη σύγκλιση των όρων εργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», πανηγυρίζει ο τσάρος του νεοφιλελευθερισμού υπουργός οικονομίας Αλογοσκούφης. Τέρμα τα «προνόμια». Όλοι «ίσοι»! 600 ευρώ το μήνα όλοι! Σύνταξη μετά θάνατον όλοι! Το διευθυντικό δικαίωμα υπέρτατος νόμος. Κανείς μόνιμος, όλοι προσωρινοί. Αντί να επεκταθούν τα εργατικά δικαιώματα από τις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο, στον ιδιωτικό τομέα, αυτοί επιλέγουν το αντίθετο!

Είναι προφανές πως αν δεν αναπτυχθεί άμεσα ένα μαχητικό εργατικό κίνημα αντίστασης και ανατροπής τα μέτρα αυτά θα προχωρήσουν και θα έχουν χειρότερη συνέχεια.

Η φορολογική επιδρομή με την αύξηση του ΦΠΑ, η τρομακτική ακρίβεια του μισητού πλέον ευρώ, οι χιλιάδες απολύσεις στις κατασκευές (μετά την Ολυμπιάδα), τα λουκέτα σ’επιχειρήσεις, η μισθολογική καθήλωση, οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών που προηγήθηκαν δεν συνάντησαν ιδιαίτερες αντιδράσεις. Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα, οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και οι ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα όχι μόνο δεν οργανώνουν μια στοιχειώδη αντίσταση των εργαζομένων, δεν συντονίζουν τις όποιες επιμέρους αντιδράσεις, αλλά συναινούν στην ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Φθάνουν μάλιστα όπως συνέβη στην ΟΜΕ – ΟΤΕ

( η πλειοψηφία της ΠΑΣΚ μαζί με τη ΔΑΚΕ)  να προδίδουν τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. και να παραδίνουν τους νέους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα για μερικά αργύρια της λεγόμενης «εθελούσιας» εξόδου. Οδηγούν έτσι το εργατικό κίνημα σε πλήρη ανυποληψία, ιστορική διάσπαση, σε μια στρατηγικού χαρακτήρα ήττα. 

     «Zητείται ελπίς», λοιπόν Η μόνη ελπίδα που απομένει στους εργαζόμενους είναι να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους και ανατροπής του εφιαλτικού τοπίου που διαμορφώνεται.

      Μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς να οργανώσουμε μαχητικούς, πολύμορφους αγώνες με πείσμα και αποφασιστικότητα που να οδηγούν σε νίκη. Τέρμα στις άψυχες απεργίες για την τιμή των όπλων, τις κομματικές παρελάσεις. Να συντονίσουμε τα βήματα μας  γιατί η επίθεση μας αφορά όλους και μόνο ενωμένοι θα νικήσουμε! Να προβάλλουμε εκείνα τα αιτήματα που θαεμπνέουν, θα συγκινούν και θα ενώνουν  εργαζόμενους-άνεργους,  εργαζόμενους ιδιωτικού -δημόσιου τομέα,  παλιούς –νέους,  μόνιμους-συμβασιούχους. να αρνηθούμε τις τεχνητές διαιρέσεις. Να απορρίψουμε τους μύθους της «εθνικής οικονομίας», της «ανταγωνιστικότητα», της «εθνικής ανάπτυξης» που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του για να εξαπατά και να υποτάσσει τους εργαζόμενους.

Να απαιτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν!

§                     Όχι στην κατάργηση της μονιμότητας στον ΟΤΕ και σε όλο το δημόσιο. Δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ελαστική απασχόληση. Κανείς προσωρινός, ωρομίσθιος, συμβασιούχος. Όλοι μόνιμοι. Όχι στις απολύσεις. Εργατικό βέτο στις αυθαίρετες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.

§                     Αυξήσεις ώστε να ζει κάθε εργαζόμενος αξιοπρεπώς μόνο από τον μισθό του. Ίση αμοιβή για ίση δουλειά. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός για όλους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου.

§                     Μείωση του χρόνου εργασίας με παράλληλη αύξηση των αποδοχών. Συνεχόμενο ωράριο, εξάωρο, πενθήμερο, μόνη λύση στη φρίκη της ανεργίας. Όχι στα σχέδια για διεύρυνση του ωραρίου στο εμπόριο.

§                     Πλήρης σύνταξη ίση με τον τελευταίο μισθό στα 30 χρόνια δουλειάς ή στα 55. Να πληρώσουν για τα ελλείμματα στα ταμεία αυτοί που τα δημιούργησαν: Τράπεζες, εργοδοσία, κράτος. Πλήρη υγειονομική περίθαλψη για εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες από ένα αναβαθμισμένο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας.

§                     Όχι στην ΟΝΕ, την ΕΕ, τα προγράμματα σταθερότητας και το ευρωσύνταγμα των καπιταλιστών της Ευρώπης. Να γίνει τώρα δημοψήφισμα και στην Ελλάδα.

§                     Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, εργατικός έλεγχος στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς και αναπροσαρμογή της λειτουργίας τους για κοινωφελείς σκοπούς. Φτηνό ρεύμα, τηλέφωνο, νερό και συγκοινωνίες για εργαζόμενους, συνταξιούχους, μαθητές και φοιτητές. Δωρεάν ΙΝΤΕΡΝΕΤ για όλους.

§                     Ενιαίο δωδεκάχρονο, δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. Ενιαία, δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.  

Συνάδελφοι – συναδέλφισσες,

Δεν πάει άλλο, δεν αντέχουμε να ζούμε με το φόβο, το άγχος, τα δάνεια, την αγωνία για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας! Να πάει αλλιώς! Μπορούμε να νικήσουμε! Αυτό το υπέροχο ΟΧΙ των Γάλλων εργαζομένων,  στην Ευρώπη της φτώχειας και της κοινωνικής αδικίας έστειλε μήνυμα αισιοδοξίας παντού, ο φόβος πέρασε απέναντι. Στην Ελλάδα η Πρωτομαγιάτική απεργία ήταν το πρώτο ελπιδοφόρο βήμα. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΚΙΝΗΣΕΙΣ -ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ –-ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ