ùøä |
Sarah |
||
åÇéÌÉàîÀøåÌ àÅìÈéå, àÇéÌÅä ùÒÈøÈä
àÄùÑÀúÌÆêÈ;
åÇéÌÉàîÆø, äÄðÌÅä áÈàÉäÆì.
åÇéÌÉàîÆø, ùÑåÉá àÈùÑåÌá
àÅìÆéêÈ ëÌÈòÅú çÇéÌÈä, åÀäÄðÌÅä áÅï, ìÀùÒÈøÈä
àÄùÑÀúÌÆêÈ;
åÀùÒÈøÈä
ùÑÉîÇòÇú ôÌÆúÇç äÈàÉäÆì, åÀäåÌà àÇçÂøÈéå.
åÀàÇáÀøÈäÈí åÀùÒÈøÈä æÀ÷ÅðÄéí, áÌÈàÄéí áÌÇéÌÈîÄéí; çÈãÇì ìÄäÀéåÉú
ìÀùÒÈøÈä, àÉøÇç ëÌÇðÌÈùÑÄéí.
åÇúÌÄöÀçÇ÷ ùÒÈøÈä, áÌÀ÷ÄøÀáÌÈäÌ
ìÅàîÉø: àÇçÂøÅé áÀìÉúÄé
äÈéÀúÈä ìÌÄé òÆãÀðÈä, åÇàãÉðÄé æÈ÷Åï. |
|||
And
they said unto him, Where is Sarah thy wife? And he said,
Behold, in the tent. And he said, I will certainly return
unto thee according to the time of life; and, lo, Sarah
thy wife shall have a son. And Sarah heard it in the tent
door, which was behind him. Now Abraham and Sarah were
old and well stricken in age; and it ceased to be with
Sarah after the manner of women. Therefore Sarah laughed
within herself, saying, After I am waxed old shall I have
pleasure, my lord being old also? |
|||
Next |