by ko 2000 pee

บทที่ ๑๘ ประกอบกรรมที่ไม่มีโทษ

ในการดำเนินชีวิตประจำวันเพื่อให้ได้เป็นอยู่สุขนั้น
แต่ละคนย่อมประกอบกรรมไปตามที่ตัวเองเห็นชอบ
ถูกต้องมากน้อยต่าง ๆ กัน แต่กรรมที่จะให้ผลดีตามต้องการนั้น
ต้องไม่มีโทษแก่ตนและคนอื่นควบคู่กันไป
ในส่วนที่เป็นประโยชน์เฉพาะตัวนั้น เช่น การตั้งใจมั่นรักษาศีล
ระมัดระวังกิริยาวาจาให้เรียบร้อยได้อย่างปกติ รักษามั่นไว้ได้เท่าใด
ย่อมเป็นความดีแก่ตัวเองมากเท่านั้น นอกจากนี้ การประกอบกรรมที่ไม่มีโทษ
เป็นธรรม เป็นการการกระทำที่บัณฑิตสรรเสริญ เช่น
การปลูกต้นไม้ในสวนสาธารณะสำหรับพักผ่อน
ทำที่ขรุขระให้เป็นถนนราบเรียบสำหรับคนเดินทาง
ถางกอไม้กิ่งไม้มีหนามที่เกะกะกีดขวาง
ขุดดินในสระให้กว้างและลึกเหมาะสำหรับอาบและดื่มกิน
สร้างสะพานข้ามในที่มีน้ำขัง ปลูกสร้างศาลาที่พักริมทาง
ตั้งน้ำดื่มไว้สำหรับคนหิวกระหาย

กรรมที่ไม่มีโทษเช่นนี้ เป็นกรรมที่เป็นไปด้วยเจตนาดี
มีผลประโยชน์แก่คนอื่น เป็นเหตุได้รับความสุขแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง