by ko 2000 pee

บทที่ ๒๕ มีกตัญญูรู้คุณ

เพราะเหตุที่สิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ มีอยู่เพื่อเป็นปัจจัยอาศัยกันและกัน
คนเรานั้น เมื่อเกิดมาตัวเล็ก ๆ ต้องอาศัยพ่อแม่เลี้ยงดูมา
เติบโตขึ้นได้อาศัยครูอาจารย์ช่วยสอนวิชาความรู้ให้
ต่อมามีเพื่อนคอยสนับสนุนช่วยเหลือ
มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายบนผืนแผ่นดินของประเทศชาติ
และอาศัยปัจจัยอย่างอื่น ๆ อีก
คนใดมาระลึกได้ถึงอุปการะที่คนทั้งหลายทำให้แล้ว
จะน้อยหรือมากก็ตาม ระลึกถึงอยู่บ่อย ๆ ชื่อว่าเป็นคนมีกตัญญู
นับว่าเป็นความดีครึ่งหนึ่งแล้ว
หากได้กระทำตอบแทนในลักษณะเช่นเดียวกัน
ประกาศให้ผู้อื่นได้รู้ถึงอุปการะที่ท่านผู้มีคุณได้ทำให้แล้วแก่ตน
ให้เป็นไปโดยสมควร ย่อมถึงซึ่งการนับว่าเป็นความดีครบบริบูรณ์
คนเช่นนี้ เป็นคนที่หาได้ยาก
เพราะว่าคนโดยมากมักนึกถึงแต่เฉพาะเรื่องของตน
ถูกความไม่รู้จักปกปิดไว้เหมือนกับมืดบอด
แต่คนที่ทำลายความไม่รู้นี้ได้ลำดับไปถึงความเป็นมาในอดีต
ของคนที่มีอุปการะคุณ แล้วทำตอบแทน
ย่อมได้รับการสรรเสริญจากคนดีในโลกปัจจุบันนี้
เป็นเหตุได้รับความสุขความเจริญแห่งชีวิตอย่างหนึ่ง