by ko 2000 pee

บทที่ ๓๘ มีใจเกษม

ความมืดโดยธรรมชาติ เป็นอุปสรรคทำให้คนมองไม่เห็นอะไร
ความมืดบอดของดวงตา ยิ่งเป็นอุปสรรคมากกว่า
เพราะแม้มีแสงสว่างภายนอกคนก็ยังมองไม่เห็นอะไร
แต่กิเลสคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง
เป็นความมืดที่ยิ่งใหญ่ เป็นอุปสรรคที่สุดของคน
เพราะแม้มีแสงสว่างภายนอกแล้ว มีนัยน์ตาดีแล้ว
ก็ยังมองไม่เห็นความถูกต้อง

เพราะฉะนั้น คนเราจึงควรพิจารณาเห็นโทษของความมืดใหญ่นี้ว่า
ในเวลาใดความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดขึ้นครอบงำคน
ย่อมทำใจให้มีความกำเริบ ทำให้มองไม่เห็นภัยอันตรายใด ๆ
ในเวลานั้น คนโลภ คนโกรธ คนหลง ย่อมไม่รู้จักเหตุ
ไม่รู้จักผล ทำกรรมที่ก่อความพินาศเสียหายไร้ประโยชน์โดยส่วนเดียว

เมื่อพิจารณาเห็นโทษแล้ว ต้องตัดต้องละต้องกำจัดให้ได้เด็ดขาด เพราะผู้ใดปฏิบัติละได้แล้ว ความโลภ ความโกรธ ความหลง
ย่อมเสื่อมสิ้นไป เหมือนหยดน้ำตกไปจากใบบัว
เหมือนผลตาลสุกที่หลุดไปจากขั้ว และเหมือนดวงอาทิตย์
ทอแสงกำจัดความมืดให้หมดไป ผู้นั้น ย่อมมีชีวิตปราศจากภัย
ได้ความปลอดโปร่งใจ ได้ความสุขสงบตลอดไป