by ko 2000 pee

บทที่ ๖ ตั้งตนไว้โดยชอบ

คนบางคนในโลกนี้ มีคบุญสมบัติไม่บริบูรณ์
ขาดมนุษย์ธรรม มีปกติประพฤติไม่ดีมักเบียดเบียนชีวิต
และทรัพย์สินของคนอื่นให้ถึงความพินาศเสียหาย
ชื่อว่าตั้งตนไว้ไม่ดี จึงไม่ได้รับความสุขเท่าที่ควรจะเป็น
ส่วนคนที่ตั้งตนไว้โดยชอบ
ด้วมีเมตตากรุณาในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ประกอบอาชีพสุจริตเลี้ยงชีวิต พอใจในของรักของตัวเอง
ไม่ล่วงละเมิดในของรักของคนอื่น
มีความสัตย์สุจริต และมีสติรอบคอบอยู่ประจำตลอดเวลา
เชื่อในเรื่องผลของกรรมดีกรรมชั่ว แล้วประพฤติในความดี
ย่อมได้รับความสุขตามสมควรแก่ความประพฤติดีประพฤติชอบ
การที่จะตั้งตนไว้ได้โดยชอบนั้น ต้องอาศัยใจดีเป็นสำคัญ
เพราะใจเป็นประธานเป็นใหญ่
เป็นเบื้องต้นของความสำเร็จทั้งปวง
เมื่อตั้งไว้โดยชอบแล้วย่อมบันดาลให้ได้สมบัติทุกอย่าง
ทั้งในปัจจุบันและอนาคต มากกว่าทรัพย์มรดกที่พ่อแม่ให้
ซึ่งจะให้ได้เท่าที่มีอยู่ และให้ได้ในปัจจุบันนี้เท่านั้น
นอกจากนี้ กรรมไม่ดีใด ๆ ที่เป็นต้นเหตุ
ซึ่งจะให้ผลร้ายในปัจจุบันและอนาคต
กรรมนั้นถูกละได้ในภายหลัง
นับตั้งแต่คนตั้งตนไว้โดยชอบ โดยสุจริต