แม้โลกไร้เสียง แต่ไม่สิ้นแสงแห่งหวัง

"โลกของฉันถึงจุดเปลี่ยนแปลง จากโลกแห่งการได้ยิน ไปสู่โลกที่ไร้เสียงสำเนียงใดๆ โลกไร้เสียงนี้ก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับโลกไร้แสง ที่โลกทั้งใบมืดสนิทไปทันที โลกของฉันก็กลายเป็นไร้เสียงไร้สำเนียงไปเช่นกัน เหมือนคนที่กำลังฟังละครวิทยุอยู่ แล้ววิทยุก็ถูกปิดเงียบสนิทไป โลกของฉันจึงเห็นเพียงปากของผู้คนเคลื่อนไหว และเสียงอื้ออึงที่ไร้ความหมาย นั่นเป็นผลมาจากโสตประสาทการรับฟังไม่ทำงานอีกต่อไป"

โลกใบเล็กๆ ของเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เต็มไปด้วยความสุข สดใส เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม เธอเป็นเด็กร่าเริงแจ่มใส ช่างพูด เป็นนักกิจกรรมตัวน้อยๆ ของโรงเรียน เป็นแก้วตาดวงใจของครอบครัว เป็นที่รักของเพื่อนๆ และครูบาอาจารย์ เสียงของเธอเจื้อยแจ้วเป็นทำนองไพเราะอยู่เสมอ เพราะเธอชอบร้องเพลง เธอรักการพูดคุย รักการเปล่งเสียง ชื่นชอบการเจรจา ทั้งมักอัดเสียงตัวเองใส่เทป เวลาร้องเพลง แล้วเปิดฟังอย่างมีความสุข

แต่แล้ววันหนึ่ง ความสามารถทางการได้ยินของเธอเริ่มผิดไปจากเคย เสียงตัวเองที่เคยรัก เสียงพูดคุยกับคนรอบข้าง เสียงเรียกของแม่ เสียงของเพื่อนๆ กลายเป็นความเงียบงัน หากคุณเป็นคนหนึ่งที่พบเผชิญกับชะตากรรมเช่นเธอ คุณจะยอมแพ้ต่อโลกที่พังครืนลงมาในพริบตานั้นไหม หรือหยัดยืนขึ้นอีกครั้ง แบกโลกที่แตกสลายลงนั้นก้าวต่อไป ด้วยความหวังอย่างแรงกล้าว่าในวันหนึ่งวันใดข้างหน้า โลกย่อมกลับมาสวยงามขึ้นได้ ไม่ต่างจากเมื่อครั้งก่อนเก่า

แม้ไร้เสียงที่เคยคุ้น แม้ประสาทในการได้ยินบกพร่องไป แต่เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนั้น ก็ประคับประคองชีวิตของเธอ ก้าวเดินต่อไปอย่างมุ่งมั่น กระทั่งวันหนึ่ง ก้าวไปสู่จุดสูงสุดที่ไม่ต่างจากคนปกติผู้มีประสาทการได้ยินดีเยี่ยม

เนื้อความที่บอกกล่าวไปพอสังเขป เป็นเพียงส่วนหนึ่งจากเรื่องราวในชีวิตจริงของ ดร. ประกาย กิจธิคุณ ที่ถ่ายทอดไว้ในหนังสืออัตชีวประวัติของตัวเธอเอง ชื่อ "ก้าวข้ามขีดจำกัด ด้วยหัวใจเกินร้อย" จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ แซเทอร์เดย์ หนังสือเล่มดังกล่าว ทำให้เรารู้จักหญิงเก่งหัวใจแกร่งคนนี้มากขึ้น ว่าถึงแม้จะพบพานประสบการณ์ ชะตากรรมอันพลิกผันนับแต่วัยเด็ก แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ ด้วยความรักและกำลังใจอันมากล้นจากคุณแม่ที่ยืนอยู่เคียงข้าง ผสานกับความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะไม่ยอมจำนน หรือพ่ายแพ้ต่อความพิการ ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ผลักดันให้เธอมุมานะ ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเพื่อพิสูจน์ให้คนในสังคมรับรู้ว่า ความตั้งใจของผู้พิการ บรรลุถึงจุดหมายที่วาดหวังได้ไม่น้อยไปกว่าที่คนปกติทำได้

จบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.13 สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทและปริญญาเอกในสาขาพัฒนาแรงงานและสวัสดิการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และสาขาประชากรศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.83 และ 3.89 ตามลำดับ เธอไม่อาจก้าวมาสู่จุนี้ได้ ภายในวันสองวัน หากต้องใช้ความพยายามมหาศาลตลอดช่วงชีวิต ลองเปิดใจของคุณ พาตัวเองก้าวเข้าไปสัมผัสกับเรื่องราวของเธอ ดร. ประกาย กิจธิคุณ เพื่อค้นพบว่า แม้ในท่ามกลางวินาทีอันมืดหม่นที่สุด ยากยิ่งหนาหนักเกินจะแบกรับไหว มองอีกมุมหนึ่ง สิ่งเหล่านั้น ไม่ต่างจากบทพิสูจน์ ที่รอคอยให้ก้าวข้ามไป