|
24/7/04
>>> .....
คงเป็นอีกวัน ที่มีชีวิตที่เต็มปายด้วยความไม่แน่นอน
สับสนและทุกข์กับอะไรที่มันค้างๆคาๆ รอวันสะสาง
กับจุดหมายปลายทางที่ไม่รู้จะเลือกเดินไปทางไหนดี จะมองหาครัยดี
ที่พร้อมจะยืนเคียงข้าง บางทีก้อดูเหมือนว่าจะมี แต่เหตุการณ์ต่างๆ
ทำให้เราต้องหยุดคิดว่า ไม่ควรดึงครัยมาทำให้เค้าต้องมาอยู่กับความไม่แน่นอนของเราไปด้วยเลย
....
มองหาความสบายใจ ไม่มีเลย มันเคว้งไปหมด เหงาไปหมด
เหมือนมีคนมากมาย แต่ทำไมเหมือนไม่มีใครเลยสักคน หาคนเข้าใจเราสักคน
นี่มันยาก ยิ่งกว่าหาเข็มในพื้นโลกอีกนะ สำหรับเราในตอนนี้ ...
ทุกคนมีแต่จะหวัง เอาอะไรจากเรา จะให้เราทำนู้น ทำนี่
จะให้เข้าใจเค้า จะให้เรารับเค้าได้ เค้าจะอาวอะไร กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่มีเพียง สองแขน สองขา กับใจที่มันท้อและอ่อนแรง ..
ไม่เห็นมีใครที่จะหยิบยื่นความเข้าใจมาให้เราเลยสักคน
เค้าจะรู้หรือเปล่า ผู้หญิงท้อๆ เหนื่อยๆ คนนี้
มันไม่มีปัญญาจะเข้าใจอะไรได้อีกแล้ว มันรู้แต่ว่ามันไม่มีใครเลย
ไม่มีใครเลยจริงๆ ... ที่พร้อมจะแชร์ ความรู้สึก ...
บางทีก้อเหมือนจะรู้สึกว่า
มีคนเข้ามาทำให้เรารู้สึก อยาก เดินด้วยตัวเอง เหมือนจะยอมเสี่ยง
ถ้าจะเดินออกมา แต่ดูแล้ว เค้าไม่ทำให้เราอยากเดินออกมาเลย
ไม่ทำให้เรามั่นใจ และสบายใจเลย คนเราไม่ใช่จะต้องแชร์แต่สุข แล้วทุกข์หล่ะ
เค้าเคยจะแชร์หรือเปล่า แต่ก้ออย่างว่านะ จะให้ครัยมาทุ่มเท อะไร
กับอะไรที่มันไม่แน่นอน ชีวิตจริงมันไม่ใช่นิยาย แต่เราไม่ได้หวังอะไรมากมาย
ไม่หวังให้เค้ามาช่วยอะไร
แค่ขอเวลาเราอยู่เค้าแล้วเค้าทำให้เราสบายใจบ้างก้อเท่านั้น
แต่กลับยิ่งแย่กว่าเดิม เพราะเราไม่มีอะไรให้เค้า ไม่มีความแน่นอนให้เค้า
...อืม..
คนเราถ้าทำให้คนที่เราเอ่ยมาชอบ มีความสุข
และสบายใจ ต่อให้เจออะไร เค้าก้อไม่หนีไปไหนหรอก คนทุกคน เลือกที่จะหาที่
ที่อุ่นใจ และสบายใจกันทั้งนั้นไม่ว่าครัย แต่ทำไม เรามองไปทางไหน
มันเคว้งไปหมด ..
เราน่าจะรู้ตัวนะ ว่าตอนนี้ ช่วงเวลานี้
ไม่ควรดึงใครเข้ามาข้องเกี่ยว แต่ก้ออดเห็นแก่ตัวไม่ได้ จนบางที
คนที่รู้สึกแย่ ก้อคือตัวเราเองนั่นแหละ คือเราให้ความแน่นอนเค้าไม่ได้
แต่ก้อไม่ยอมหยุดสักที ยังจะดันทุรัง ดึงเค้ามาข้องเกี่ยว
เพราะเพียงความรู้สึกที่อยากมีใครสักคน บางทีก้อหลอกตัวเองว่ามี
แต่ความจริงก้อคือความจริง...ไม่มีครัยเข้าใจเราเลย...
เพื่อน แต่ละคนก้อมีปัญหา และภาระ หน้าที่ของเค้า
เราก้อไม่อยากดึงพวกเค้ามาเหมือนกัน
ไม่อยากให้เค้ารับรู้อะไรที่มันทำให้เค้าต้องหนักสมองอีก เพราะจากที่ดูๆ
พวกเค้าก้อมีปัญหาหนักอก ไม่แพ้กับเรา
แต่อาจจะโชคดีกว่าเราหน่อยคือเค้ามีคนที่ยืนเคียงข้าง ...
คนที่เพื่อนเราได้เลือกแล้ว...
เมื่อก่อนเคยมองแฟนเพื่อนนะ ว่า ต๊องๆ ไม่อาวไหน
ทำตัวเด็กๆ แต่ก้อต้องมานั่งคิดใหม่ เมื่อได้มองดูเค้าสองคน
รักและเอ็นดูกัน บางทีในความเป็นเด็ก ไม่อาวอะไรมาคิด
ก้อทำให้คนสองคนอยู่ด้วยกันแบบสบายใจได้เหมือนกัน...แต่ต่างคนก้อต่างปัญหาอ่านะ
เพราะขิมเคยพูดว่า อ๊อดไม่อาวอะไรเลย ต้องให้ขิม ยืนเป็นผู้นำตลอด
ขิมก้อกลุ้มเหมือนกัน แต่เด๋วนี้ เห็นบอกว่าไม่คิดไรแระ
เพราะอยู่กับอ๊อดแล้วสบายใจ สบายใจ ในความไม่คิดมาก และไม่มีอะไรของอ๊อด...
อิจฉาจัง เลยทำให้คิดได้ว่า คนเราต่อให้มีปัญหาอะไร แต่ถ้าคนสองคนยังยิ้ม
และทำให้คนที่เราอยู่ด้วยสบายใจ ปัญหาต่างๆ
ก้อเล็กทันตาเห็น..อิจฉามันนะ..แต่ขิมเจอเรื่องๆร้ายๆมาเยอะ
ก้อควรจะได้รับสิ่งดีๆ บ้าง เราดีใจกับเพื่อนจัง
และขิมก้อเป็นเพื่อนที่ทำให้หายห่วง ปายคน...
ส่วนเพื่อนรักอีกคนที่อยู่ภูเก็ต คนนี้ ขี้เหงานะ
แต่ว่ามันไม่มีเวลาให้เหงา เพราะต้องทำงานส่งเงินให้ทางบ้านตัวเป็นเกลียว
ไม่ค่อยจะว่างให้เหงาสักเท่าไหร่ เค้าไม่มีแฟนหรอก เพราะมัวแต่ทำงาน
และสเป็คเค้านะ ฝรั่งตาน้ำข้าวหน่ะ หุหุ เค้าโทรมาเล่าให้ฟาง
ว่าส่งเงินให้พ่อกับแม่ ดูน้ำเสียงของเค้าจะมีความสุขนะ เพราะเห็นบอกว่า
ได้ทำไรให้พ่อแม่แล้วมีความสุข อืม เราเลยบอกว่า
ลักษณ์เหนื่อยวันนี้ และอาจจะท้อๆ กับภาระที่หนักอึ้ง แต่เชื่อนะว่า
สิ่งที่ลักษณ์ทำ มันต้องได้ดี สักวัน เพราะ รู้ว่าลักษณ์เป็นคนดี
รักพ่อรักแม่.. คิดมาก้อปลื้มใจแทน คนเราอ่ะ เหนื่อยกาย
แต่ว่ามีกำลังใจจากคนรอบข้าง สิ่งที่เหนื่อยและหนักทางกายก้อหายเป็นปริบทิ้ง
และก้อต้องอยู่ที่ว่าเราพอใจแค่ไหน กับกำลังใจของคนรอบข้างด้วยนะ...
คิดถึงลักษณ์จัง..เพื่อนคนนี้คงไม่ต้องห่วง เพราะเป็นเพื่อนที่เก่ง
และสู้มากที่สุด..ห่วงก้อแต่ เวลาๆ เหงาๆ ลักษณ์จะมีครัยให้ระบายบ้างมั๊ย
เพื่อนจะท้อมั๊ย เวลาเหนื่อยๆ ...
เพื่อนอีกคน คืออ้ายตา ก้อเป็นคนที่น่าเป็นห่วงสุด
เพราะยังคาราคาซังไม่แพ้กับเราเหมือนกัน กับปัญหาชีวิตคู่ที่รอวันเดินแยกทาง
ตาบอกว่าอยู่กับเอ๋เพราะเอ๋ขอไว้นะตอนนี้ บอกว่าให้เอ๋ได้ทำใจสักพักแล้วตาค่อยเดินจากไปได้มั๊ย..
แต่เท่าที่ฟัง รู้ว่าคนสองคนรู้ว่าหมดความรู้สึกกันไปแล้ว
แถมปัญหาทางบ้านอ้ายตาอีก ก้อนะ ไม่รู้จะช่วยยังไง เลยได้แต่บอกว่า
ยังไงก้อยังมีเพื่อนคนนี้นะ ไม่มีที่ไปยังไง ถ้าเรายังได้อยู่ที่นี่
และอยู่เป็นผู้เป็นคนหล่ะก้อ ให้มาอยู่กับเรานะ เพื่อนไม่ทิ้งกันหรอก
อืม แต่ไม่ต้องพูดมันก้อเข้าใจนะ เพราะเราเหมือนกับได้ผ่านอะไรกันมา
จนไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันแล้ว อ้ายตาเหมือนจะอยากทำอะไรให้เราบ้าง
ให้เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ แต่ตาแสดงออกไม่เป็น เพราะอารมณ์ที่แปรปรวนของ ญ
ตา คือ ไม่ค่อยอาวอะไรกับใคร ชอบอยู่ แบบไม่ต้องมีใครมายุ่งถ้าอารมณ์เบื่อๆ
ขึ้นมา อืม เลยไม่คิดจะอาวอะไรจากเค้า
แต่ก้อไม่คิดจะอาวไรจากเพื่อนอยู่แล้ว ที่ผ่านมา ซึ่งเพื่อนๆ
ก้อคงจะเข้าใจดี.. วันก่อนเราบ่นว่า เน็ตหมด อ้ายตาบอกเด๋วไปซื้อให้นะ
เราก้อนึกว่าพูดเล่น แต่พอวางหู โทรมาบอกรหัส ถึงกับอึ้งเลยหล่ะ
เพราะโดยปกติ ตาจะขี้เกียจออกปายร้านค้ามาก ต้องให้เอ๋เดินปายซื้อให้
ซึ้งมากๆ เลย เลยแซวว่า กูซึ้งจนน้ำตาไหลเลยละแก คงม่ะกล้าใช้อ่ะเน็ตแกซื้อ
55555 พูดแล้วขำ แล้วตาก้อบอกว่า นุชให้ไรตามาเยอะแล้ว
ไม่ว่าจะความเป็นเพื่อนและอะไรๆ อืม นี่แหละมั้ง
สิ่งที่เราได้รับตอบแทน แบบไม่คิดจะได้รับ คือว่ารู้สึกดีๆ จากเพื่อนๆ
ก้อมีทะเลาะกานบ้าง แต่ ยังไงก้อต้องหันมาคุยกัน ตาดีขึ้นกว่าเก่านะ
ดูห่วงเรามาก ทั้งที่ตาเป็นคนที่ไม่อาวอะไรใครเลย ....แต่ก้อห่วงเค้า
อยากให้เค้าผ่านพ้นอะไรๆ ได้สักที ทุกครั้งที่โทรมาแล้วร้องไห้ เพื่อนจะรู้มั๊ยนะ
ว่าเพื่อนอยากจะช่วยเหลือเกิน แต่ก้อทำอะไรไม่ได้
เพราะแค่ตัวเองก้อไม่รู้จะบ้าเมื่อไหร่ กับปัญหาที่ บางทีก้อบอกเพื่อนไม่ได้
และมันคงตายไปกับเรานั่นแหละ ...
ทุกวันนี้ แค่อยากหาความสบายใจ เพื่อผ่อนคลายตัวเองบ้าง
แต่ยิ่งหา มันเหมือนยิ่งทำให้เราท้อ ทำไมนะ ทำไมเราไม่โชคดี เหมือนคนอื่นบ้าง
เมื่อไหร่จะเจอสิ่งๆ ดีๆ บ้าง สิ่งๆ ดีๆ ที่อยู่กับเราได้ยาวนาน
ไม่ใช่เป็นสิ่งๆ ดีๆ ที่ผลที่ตามมาต้องทกข์เจียนตายเหมือนทุกวันนี้ ...
จะเดินออกมา ใช้ชีวิตเอง แต่ก้อไม่มีแรงจูงใจเลย
ไม่มีอะไรทำให้เรารู้สึกอยากออกมาเลย ....
ขอแค่ความสบายใจกับใครสักคน ยังหาไม่ได้เลยหรือนี่...
ตอนนี้เลยคิดว่าอะไรจะเกิดก้อต้องเกิด
และไม่คิดจะหวังอะไรจากใครอีกแล้ว.. เข้าข้างตัวเองมาพอแระ..คงปล่อย..
ให้เป็นไปตามที่มันควรจะเป็นดีกว่า..ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีก
เพราะความเจ็บความเส้ามันไปเพื่อนเราไปสะแล้วตอนนี้...
..........................................................
|