|
7/7/04
>>>
คิดถึงต๊าฟจัง คนที่ต๊าฟเป็นห่วง
ตอนนี้มันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน
เหนื่อยกับอะไรที่ต้องทน เหนื่อยกับอะไรที่มันไม่เหลืออะไรให้หวัง
เหนื่อยที่ต้องทนไม่มีต๊าฟอีก..เหนื่อยที่ต้อง ทำใจให้ได้ที่ไม่มีต๊าฟอีกต่อไป..มีสิทธิ์แค่คิดถึง..
วันนี้ คุยกับเพื่อนหลายๆ อย่าง ฟางดูแล้ว เค้าดูเหมือนจะทุกข์สะเหลือเกินนะ
ทุกข์ที่เค้าคิดว่าทุกข์ แต่มานั่งมองย้อนตัวเอง คิดแล้วก้ออดน้ำตาไหลไม่ได้
เพราะปัญหา ที่เราจะต้องเจอมันรออยู่ข้างหน้านี่เอง แถม ปัจจุบัน ณ เวลานี้
หาความสุขไม่มีเลย อยู่เพื่อรออะไรนะ เพื่อรอ ทุกข์ใจ อีกหลายๆ ทุกข์
เข้ามาหรองาย
ปัญหาทุกเรื่องอยากให้ตายปายกับ ตัวนุชเอง
ไม่อยากบอกใครหรอก แม้แต่เพื่อน มานก้อไม่รุ ว่าเพื่อนที่ขี้เล่น
ชั่งพูด ชั่งคุย จะท้อจนไม่มีแรง ....
สิ่งที่กลัวที่สุดในชีวิต คือกลัวทำให้แม่เสียใจ
ต่อให้มีปัญหามากแค่ไหน ต่อให้ต้องทนกับความรุ้สึกไม่มีใคร มาตลอด แต่ก้อทน
หวังนะ วันหนึ่ง แม่จะกลับมา แต่พอกลับมา ก้อเหมือน
แม่จะกลับมาเพื่อรับรู้ปัญหา ของลูกสะมากมาย ที่คิดว่าแม่คงรับไม่ได้
ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าจะอยู่หรือจะทำอะไรได้อีก ทั้งที่ในใจก้อรู้ว่า
แม่ต้องเสียใจเพราะเราแน่ๆ สู้ให้ปัญหา
มันตายไปกับเราไม่ดีกว่าหรือ..บางทีก้อคิด..
ทุกวันนี้ไม่ได้อยู่เพื่อตัวเอง...แต่ติดว่า
ถ้าเราเป็นอะไรไปสักคน แล้วแม่เราจะทำยังไง ...พ่อก้อมีคนใหม่ไปแล้ว
ซึ่งคนเรามันก้อต่างเหตุผล กันไป..อันนี้เข้าใจ
เฮ้อ...รู้แต่ว่าทนได้ก้อทน ทนไม่ได้ ก้อไม่ทน
ไม่กลัวอะไรท้างน้าน ที่ผ่านมา เจ็บแล้วเจ็บอีก ไม่ว่าเรื่องอะไรก้อตาม
ก้อดีระ ใช้ๆ กรรมให้หมดสะ...
อิจฉาเพื่อนมานนะ แฟนมานบอกว่า เค้าเสียใจมามากแระ
ไม่อยากให้เสียใจอีก ก้อคิดนะ จะมีใครพูดกับเราแบบนี้บ้าง...
.........................................................
|