วันนี้ยังไม่ได้นอนเลย  ตื่นตั้งแต่เมื่อวานตอน 6 ทุ่ม อยู่ทำโฮมเพจ
ว่างๆ ก้อปายเยี่ยมบอร์ด ของ ยัยโรส คอมเม้นท์นิดหน่อย พอเช้า ก้อ ทำความสะอาดห้อง จัดการของในห้องตามเคย แล้วก้ออาบน้าม ลงปาย ซื้อของ ขึ้นมาก้อมานั่งทำไดอารี่ ตัวนี้แหละค่ะ  ฝนตกอ่ะ อากาศเหงาพิกล คิดถึงใครบางคน ที่ตอนนี้เค้า คงนอนหลับหรือว่าไปทำงาน ก้อไม่รู้ได้ เพราะเราไม่ได้ติดต่อกานแล้ว  นั่งฟางเพลงแล้วเหงาๆ เมื่อวานก้อฝันถึงเค้า นะ  ฝันว่าเค้ากลับมา  ในฝัน สุขใจจัง  แต่ในฝันนิสัยเรายังไงก้อยังงั้น ก้อคือบอกเค้าว่า จะไม่กลับปายคบเค้าอีกเด็ดขาด แต่ถามว่ายังรักเค้าไม๊ รักมากๆมาย เหมือนแต่ก่อน ไม่เปลี่ยนแปลงเลย
อบอุ่นอ่ะในฝัน เวลาเราอยู่ด้วยกัน ก้อมีความสุขดี ทั้งสองคน ไม่มีอะไรที่ทำให้ต้องหน่าย หรือเบื่อกานเลย ถึงแม้จะมีงอแง งอนบ้าง จนถึงนาทีสุดท้ายที่เราต้องเลิกกัน  ก้อยังงง กับอะไรหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง ยังรับกับเหตุการณ์ยังไม่ได้ เพราะก่อนหน้าที่เราจะเลิกกัน เราก้อยังเป็นปกติ  แต่ก้อห่างๆ กันไป เพราะเรานี่เองไม่โทษใคร เพียงเพราะเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องบอกเลิกเค้าไป บอกอย่างขาดเยื่อใย ทั้งที่เค้าก้อดีกับเรามากขนาดนั้น  เค้าไม่ตอบโต้เราเลย เค้านิ่ง แล้วถามเราว่า "ที่ผ่านมาเค้าไม่ดีพอใช่ไหม ที่ผ่านมาสิ่งดีๆที่ทำให้ไม่มีค่าเลยใช่ไหม"  ด้วยความที่เราอยากจะเลิกให้ได้ เลยตอบไปว่า เพราะเธอดีไง เค้าถึงต้องทนทุกวันนี้ ทั้งที่ไม่ได้รักกันแล้ว..คำตอบนี้ เค้าไม่พูดต่อ เงียบ ปาย แล้วเราก้อบอกว่าเลิกกัน วางหูไป จากนั้น เราก้อพยายามเตือนตัวเองมาตลอดว่าเราต้องอยู่แบบไม่มีเค้าให้ได้  แต่เราก้อทนไม่ได้ เพราะความที่เรารักเค้า และคิดถึงเค้า เลยโทรหาเค้า เค้ารับสาย แล้วก้อพูดด้วยน้ำเสียงแบบว่าคิดถึงเรามาก บอกไม่เคยโกดเราเลย  อืม  จากนั้น เราก้อเป็นปกติ เพราะคิดว่ายังไง เราก้อเลิกกะเค้าไม่ได้
ยังอ้อแอ้ กะเค้า เหมือนเคย แต่ไม่รู้เป็นอะไร  อาการอยากเลิกกะเค้าก้อมาอีก เค้าบอกยุ่งๆ เราก้อวีนใส่เค้าแรงๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าไงก้อเกลียดๆ กันไปเลยดีกว่า แต่ก้อสมใจนะ  เค้าก้อ โมโห ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เค้าวีนตอบ แล้วบอกว่า  เลิกก้อเลิก จากนั้น เราก้อไม่โทรหาเค้าอีกเลย ประมาณ ครึ่งเดือนได้ แล้วโทรหาอีกที เหตุการณ์ต่างๆ ก้อไม่คาดคิด ทุกสิ่งที่อย่างที่เกิดขึ้น มานทำให้เราฝังใจ มาจนถึงทุกวันนี้ มานหลอกหลอน ลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่รักผู้ชายคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจ แต่จะเรียกร้องอะไรได้อีก ในเมื่อเราเลิกเอง สิ่งที่ได้กลับมา ก้อต้องยอมรับมัน คนสองคนมีเหตุผลมากมากมาย ร้อยแปด ถ้าแค่อีกฝ่าย อยากจะเลิก คนสองคน อยู่ด้วยกัน บางทีรักอย่างเดียว มันก้ออยู่กันไม่ได้ มันมีองค์ประกอบหลายๆ อย่างที่จะทำให้เราเดินคู่กันไปได้ตลอดรอดฝั่ง..
    
     วันนี้ ก้อมีแค่เรา ที่ต้องใช้เวลาลืม เรื่องราวต่างๆ และทำตัวให้เคยชินกับการที่ไม่มีเค้า เค้าที่คอยดูแลเรา เค้าดีกับเรามาตลอด...
    
     ทุกวันนี้ถามว่าลืมได้ไม๊ บอกได้เต็มปากเลย ว่าลืมไม่ได้ คิดถึงเค้าเวลาฟางเพลงที่เราสองคนเคยชอบฟัง  น้ำตาไหลทุกที ที่ไปในที่ที่ เราเคยปายด้วยกัน จนทุกวันนี้ ไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ อยากเส้าให้มานสุดๆ และใช้เวลาคิดๆ  ให้ชินให้มากที่สุด
    
     แต่ตอนนี้ ถามว่าอยู่ได้ไม๊  อยู่ได้ค่ะ คนเดียว ไม่เดือนร้อนอะไร แค่มีบางเวลา ที่คิดถึงเค้าขึ้นมา ก้อสะกิดต่อมน้ำตาให้มานไหล ออกมาแบบไม่รู้ตัว มานเจ็บแปล๊บๆ คิดถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน หยอกล้อกัน เฮ้ออออ  แต่ยังไง ตอนนี้เค้าก้อมีคนที่คอยดูแลเค้า ดีกว่าเราที่ไม่เคย อาวใจใส่เค้าเลย มีแต่เค้าดูแลเราฝ่ายเดียว  เราดื้อ คำพูดนี้เค้าพูดเป็นประจำ อืมดื้อ ยอมรับ แต่เราคิดแค่ว่าเค้าคือคนของเรา  เลยทำตัวเป็นเด็กให้เค้าดูแล รู้สึกอบอุ่นนะ เวลาแฟนเรามาคอยดูแล จนเหมือนเรานี่ไม่โตสักที....
     อยากบอกว่าคิดถึงเค้าอ่ะตอนนี้...ฝันถึงเค้าทำไมไม่รุ ทำให้เรา ต้องมีน้ำตาอีก ทั้งๆที่พยายามทำอะไรๆให้มานลืม..
    
     แต่จะให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเจอเหตุการณ์ ที่ไม่คิดว่าจะเกิด เกิดขึ้นมา แล้วต้องรับได้ และเข้มแข็งได้แบบ หญิงเหล็ก  ก้อคงได้ค่ะ แต่แค่ภายนอกเท่านั้น แต่บางมุม บางเวลา ผู้หญิงคนนี้ก้อนั่งร้องไห้ แทบขาดใจ อยู่ทุกทีที่เหตุการณ์เหล่านั้น แว๊บ เข้ามาใน ความคิด...ทรมานจัง..

     มีคนเคยพูดว่า จะปายคิดถึงเค้าทำไม ก้อให้คิดสิ เค้าไม่ได้คิดถึงเราหรอก ไม่รู้จะคิดถึงทำไมให้ปวดใจ   อืมม..นั่นสิ คิดถึงทำไม...
แต่การคิดถึงใครสักคน  ใจคนเราคงไม่แยกแยะหรอกว่า  เค้าจะคิดถึงเราหรือเปล่าแล้วบังคับให้เราไม่คิดถึงได้ตามความคิดสั่ง  ..
ถึงว่าไงคะ..สั่งความคิดได้ แต่สั่งใจให้คิดตามไม่ได้หรอก...
   
     คนรอบข้างพยายามปลอบใจเรา ก้อคงเป็นเพราะเค้าหวังดี ไม่อยากให้เราทุกข์ใจ  แต่คนเราหลอกคนอื่นก้อหลอกได้ แต่เราจะแกล้งหลอกตัวเองหลอกไม่ได้เลยจริงๆ  ความจริงก้อคือความจริง ที่เรารู้มานอยู่เต็มอก..แต่ที่แน่ๆ ใจเราตอนนี้รู้ใจเราเอง ว่ายังไงก้อยังรักเค้า และก้ออยากจะรักอยู่อย่างนี้ แม้จะทรมาน แต่ก้อปนนความสุขที่คิดถึงสิ่งดีๆ ที่เคยที่เคยทำให้กันและกัน  คนที่กลัวในความผิดหวัง คงพลาดโอกาส ได้รับความสุข ที่จะเข้ามาด้ายด้วยเหมือนกัน แต่ความสุขก้อมาพร้อมน้ำตาด้วยเหมือนกัน...
   
     สุขก้อสุขจนล้นใจ ทุกข์ก้อทุกข์แทบขาดใจ นี่แหละ รสชาติของชีวิต ก้อถือว่าคุ้มนะ กับการที่ได้คบเค้า ถึงแม้วันนี้จะทุกข์แทบขาดใจก้อตาม
.

                   ..........................................................................