25/7/04  >>>


         
เวลาเปลี่ยนแปลงคนได้ทุกอย่างจริงๆ และทุกคนก้อมีเส้นทางเดินของตัวเอง บางที รักอย่างเดียว มันก้อทำให้คนสองคน อยู่ด้วยกันไม่ได้  เวลาผ่านไป ความรู้สึกที่มีให้กัน มันก้อเริ่มจืดจางไม่ว่า เค้าหรือเรา ไม่ใครคนใดคนหนึ่ง ที่ต้องเป็นฝ่าย เผลอใจ หรือเปลี่ยนใจ บางที ระยะเวลาไม่ได้ทำให้เรารู้จักใครสักคนดีขึ้นเลย คบกันนาน แต่วันหนึ่งเราอาจมานั่งคิด เราไม่รู้จักเค้าเลยคบกัน 10 ปี ยัง ต้องมีอันต้องเลิกกัน แล้วจะอาวอะไร กับ ชีวิต ที่เปลี่ยนแปลงไปได้ตลอดเวลาได้อีกนะ..............................
  
         วันนี้ เราเข้มแข็งขึ้น เรื่องราวที่เกาะกินใจ และความเจ็บปวด ค่อยๆ ลบเลือนไปจากความรู้สึก และเบาบางลง  พร้อมที่จะเปิดรับสิ่งๆ ดี ให้เข้ามาในชีวิต อุปสรรค์และความเสียใจ ทำให้เราไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ไม่กลัว เหมือนที่เคยกลัว เมื่อก่อน เคยกลัวความคิดหวังนะ กลัวความเจ็บปวด แต่เท่าที่ผ่าน มา ไม่เสียใจนะ ที่ก้าวหาความเจ็บปวด ณ วันนี้ เพราะอย่างน้อย วันหนึ่งวันนั้น  ก้อได้รับรู้ถึงความรู้สึกสุขจนล้นใจ กับความรู้สึกได้รักใครสักคน และได้รับความรัก มันสุขอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้รับมาก่อน เป็นเพราะได้สมหวังกับคนที่เรารักมั้ง ต่อให้มีคนทั้งโลกมาดีกับเรา แต่ก้อไม่สำคัญเท่าเพียงคนเดียว คนที่เรารัก มาดีกับเรา และได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน ..ใช่..เพียงแค่คนเดียว คนนั้น..ถึงแม้วันนี้ไม่มีเค้าแล้ว ..แต่ไม่เคยเสียใจ ที่ก้าวมาเจอกับความเจ็บปวด ณ วันนี้ ..
    
      เราหายดีอีกระดับแล้ว....และมันจะต้องหายดี..ถึงจะไม่หายขาดก้อตาม....
    
    

.........................................................