25/7/04
>>>
เวลาเปลี่ยนแปลงคนได้ทุกอย่างจริงๆ และทุกคนก้อมีเส้นทางเดินของตัวเอง บางที
รักอย่างเดียว มันก้อทำให้คนสองคน อยู่ด้วยกันไม่ได้ เวลาผ่านไป
ความรู้สึกที่มีให้กัน มันก้อเริ่มจืดจางไม่ว่า เค้าหรือเรา
ไม่ใครคนใดคนหนึ่ง ที่ต้องเป็นฝ่าย เผลอใจ หรือเปลี่ยนใจ บางที
ระยะเวลาไม่ได้ทำให้เรารู้จักใครสักคนดีขึ้นเลย คบกันนาน
แต่วันหนึ่งเราอาจมานั่งคิด เราไม่รู้จักเค้าเลยคบกัน 10 ปี ยัง
ต้องมีอันต้องเลิกกัน แล้วจะอาวอะไร กับ ชีวิต
ที่เปลี่ยนแปลงไปได้ตลอดเวลาได้อีกนะ..............................
วันนี้ เราเข้มแข็งขึ้น
เรื่องราวที่เกาะกินใจ และความเจ็บปวด ค่อยๆ ลบเลือนไปจากความรู้สึก
และเบาบางลง พร้อมที่จะเปิดรับสิ่งๆ ดี ให้เข้ามาในชีวิต
อุปสรรค์และความเสียใจ ทำให้เราไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ไม่กลัว เหมือนที่เคยกลัว
เมื่อก่อน เคยกลัวความคิดหวังนะ กลัวความเจ็บปวด แต่เท่าที่ผ่าน มา
ไม่เสียใจนะ ที่ก้าวหาความเจ็บปวด ณ วันนี้ เพราะอย่างน้อย วันหนึ่งวันนั้น
ก้อได้รับรู้ถึงความรู้สึกสุขจนล้นใจ กับความรู้สึกได้รักใครสักคน
และได้รับความรัก มันสุขอย่างที่ไม่คิดว่าจะได้รับมาก่อน
เป็นเพราะได้สมหวังกับคนที่เรารักมั้ง ต่อให้มีคนทั้งโลกมาดีกับเรา
แต่ก้อไม่สำคัญเท่าเพียงคนเดียว คนที่เรารัก มาดีกับเรา
และได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน ..ใช่..เพียงแค่คนเดียว
คนนั้น..ถึงแม้วันนี้ไม่มีเค้าแล้ว ..แต่ไม่เคยเสียใจ
ที่ก้าวมาเจอกับความเจ็บปวด ณ วันนี้ ..
เราหายดีอีกระดับแล้ว....และมันจะต้องหายดี..ถึงจะไม่หายขาดก้อตาม....
.........................................................
|