3/7/04  >>> .....ยายไม่สบาย..

วันนี้เป็นวันที่ได้ยินข่าว ที่ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่เลย แม่บอกยายไม่สบายมาก เข้าโรงบาล เห็นบอกอาการไม่สู้ดีนัก  พอได้ยิน ฉันถึงกับอึ่งปายสักพักใหญ่ ไม่รู้เป็นอะไรน้ำตามานก้อคลอเบ้า รู้สึกยังไงไม่รู้ กลัว....พุ่งนี้อาจต้องปาย เยี่ยมยาย ...

ตั้งแต่เล็ก ยาย เป็นคนดูแลฉันมาตลอด ดูแลเหมือนลูกคนหนึ่ง เพราะว่าแม่ของฉันไม่มีเวลาดูแล

ตอนเด็กฉันดื้อมาก เรียกว่าดื้ออาวการเลยทีเดียว  คนที่เหนื่อยกับความดื้อของฉันก้อคือยาย ต้องคอยวิ่งตามปายเคลียปัญหาให้สะทุกที ตอนเด็กๆ ยาย รักฉันมาก ไม่เคยให้ทำอะไรเลย กลัวหลานเหนื่อย ฉันเลยเป็นคนที่ทำอะไรไม่ค่อยจะเป็น...

ยายเป็นคนที่เป็นห่วงลูกหลานอาวสะมากๆ ไม่ยอมให้ไปทำอะไรไกลหูไกลตาเลย พอฉันไม่สบายที ยายไม่ได้หลับได้นอน อยู่เฝ้าเรา ซึ่งความเป็นเด็ก ไม่เคยรู้เลยว่ายายรักเรา พอยายว่าหน่อย ก้อเอะอะ ต่อปากต่อคำ ฉันนี่ก้อนะ..

ไม่นานนี้ได้มีโอกาสไปรับใช้ยาย ได้ดูแลทั่น ทั่นเหมือนเด็กเลยนะคือต้องอาบน้ามเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ทำกับข้าวให้ทั่นทาน คิดถึงในยามที่ฉันร้องไห้ กับอะไรๆ ภายในบ้าน ที่ ญาติสร้าง ปัญหาให้ คนที่คอยกอดและปลอบก้อคือยาย ฉันร้องไห้กอดยาย แทนที่แม่ของฉันก้ออยู่ข้างๆยายๆ แท้ๆ ฉันกลับเลือกกอดยาย คงเป็นเพราะเราห่างกับแม่มานาน 15 ปีได้นะ..

ฉันนี่เป็นหลานที่ไม่ดีเอาสะเลย รู้ตัวเองดี เป็นทั้งหลานไม่ดีและลูกที่ไม่ดี ...

ใจหายไงก้อไม่รู้..วันนี้ทำไรไม่เป็นเลย  แต่อีกใจก้อไม่อยากไป กลัว ...กลัวการสูญเสีย.. เรื่องตัวเองก้อไม่ซา  ไม่อยากมีเรื่องแบบน้านมาอีก แร้วเราจะทำยังไง ถ้ายายเป็นอะไรไป..

ได้แต่นั่งภาวนาอยากให้ยาย หาย เป็นปกติ  คิดนะ ถ้าแลกกับตัวเองได้  คนที่เป็นน่าจะเป็นฉันมากว่า..สวรรค์ขอให้ยายหายดีด้วยเถอะ ต่อให้ลูกอายุสั้น อีกกี่ปี ก้อยอมแลก ...หรือให้ต้องตายแทนก้อยอมแลกได้  ในความดื้อของฉัน ยาย จะรับรู้หรือเปล่านะ ว่าเราก้อรักยาย แม่คนที่สองของฉัน...

โอย..เบื่อ..ทำไมจะให้เราสบายใจหรือโล่งใจอะไรสักเรื่องไม่ได้หรองายนะ ต้องมีเรื่องนู้นเรื่องนี้เข้ามา ใจมานอ่อนล้าปายหมด

โทรหาพ่อด้วย พ่อพูดจาดี ไม่เหมือนทุกครั้งที่ ยุ่งแต่กับงาน ไม่มีแม้แต่เวลาคุยกับเรา  แต่เบื่ออ่ะ โทรไปเมียพ่อรับสาย เราเผลอหลุดปากพูดจาห้วนๆ ไป ก้อ เบื่ออะ...แม่กะเรานี่หัวอกเดียวกานเลยตอนนี้ ผู้ชายนะ ผู้ชาย...

วันนี้จะออกไปข้างนอก หาเพื่อน ดูหนัง  อยู่ไม่ได้แร้วอ่ะ ฟุ้งซ่านๆ แน่ๆ ก้อคิดว่า ไม่กลัวอะไรแล้ว แต่ก้ออดคิดไม่ได้ ไม่อยากฟางงงเรื่องอะไรทั้งนั้นตอนนี้ ....





..........................................................