3/7/04  >>> .....วันเหงาๆ

     วันนี้ เหงาๆ ยังไงไม่รู้  ท้อๆ เหนื่อยๆ กับตัวเอง  ความรู้สึกเหมือนอยากหายปายจากผู้คน  แบบที่ไม่ต้องพูดคุยกับใคร ไม่รู้จักใคร อยากนั่งเงียบๆ  นอนนิ่งๆ ....

     ก้อไม่รู้ว่าจะอาวยังไงกับตัวเองดี  จะเลือกทางไหนดี ปายทางไหนดี  เพราะทางที่จะต้องเลือก เป็นหนทางที่ปวดร้าวทั้งนั้น ใกล้เวลาแล้วสินะ  มันคงเป็นเดือนที่ สับสนวุ่นวายใจมากที่สุด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก้อมีแต่เรื่องเจ็บๆ อยู่แล้ว...

    วันนี้  ความรู้สึกดีๆ มันเกิดขึ้นกับใครคนหนึ่ง  เหมือนจะอยู่แค่เอื้อมนะ ถ้าเราจะไขว่คว้าเค้ามา  แต่เราก้อทำไม่ได้  เพราะเหตุผลของเรา ที่มันหนักอึ้ง อยู่ในอก  เราไม่อยากเอาใครมารับรู้อะไร  รู้แต่ว่าคนที่มาคบเรา เราอยากให้เค้าเห็นเราแต่รอยยิ้มความสดใสร่าเริงที่เราเป็นมาตลอด...

    เราไม่อยากปิดกั้น เค้า เพียงเพราะมารอเรา ก้อหวงนะ ไม่อยากให้เค้าปายมองใครเหมือนกัน แต่ไม่อยากเอาความรู้สึกมาเหนือเหตุผล ไม่อยากเห็นแก่ตัว ....  เลยต้องตอบเค้าปาย แบบน้าน... ว่าเราไม่พร้อม... ถึงจะรู้สึกแย่ๆ กับคำตอบของตัวเองก้อตาม...

    อีกอย่างก้อเป็นการพิสูจน์เค้ารอเราได้หรือเปล่า กับคำพูดที่เค้าบอกมา จะเชื่อใจได้แค่ไหน มันอาจเป็นเหมือนลมที่พัดผ่านมา พอพัดผ่านไป เค้าก้อคงลืม และมีสิ่งอื่นมาแทนที่...

    เราไม่ต้องการแค่ใครสักคน แต่ต้องการความรู้สึกดีๆ เราอยากได้ความรักจากใครสักคน  และเราก้อรักเค้าด้วยเช่นกัน... มันเป็นความรุ้สึกที่วิเศษสุด เหมือนที่เราเคยได้พบเจอะเจอความรู้สึกนี้มาแล้ว ก่อนที่จะมายืนที่จุดนี้  จุดที่ไม่มีใคร....

     แต่ ณ เวลา นี้ ครัยจะรู้  ทุกเวลาที่เหงาขึ้นมา น้ำตามันคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเราตอนนี้  กับความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้ ว่าทำไม .........

     อะไรจะเกิดก้อต้องเกิด..คงต้องเดินต่อปาย.. เราไม่ควรหวั่นไหวเลยต่อสิ่งที่ทำให้เราอ่อนแอ...อืม..  



..........................................................